Τσάι, fish and chips, (καρό) πικέ κουβέρτα, ως στάνταρ σετ. Βοηθάει, ταιριάζει έστω, να ‘ναι βροχερός ο καιρός και είσαι κομπλέ. Πάτα το play. Το The Duke, από τις πλέον δημοφιλείς ταινίες των ημερών στο Ertflix, θα το απολαύσεις τα μέγιστα αν γουστάρεις… Βρετανικίλα. Αν επίσης αγαπάς τις όμορφες, νοσταλγικές και βαθιά ανθρώπινες ιστορίες. Το σινεμά που είναι απλό χωρίς όμως να είναι απλοϊκό.
Αγνά feelgood και τόσο καλοσυνάτο, σου ζεσταίνει την καρδιά. Δεν είναι ό,τι πιο πρωτότυπο έχεις δει ως κωμωδία, κάθε άλλο. Είναι επίσης, νέτα σκέτα, παλιομοδίτικο. Αλλά πάνω από όλα, απλά όσο και σύνθετα, είναι ωραίο. Το ευχαριστιέσαι, για 91 λεπτά έχεις ένα μειδίαμα σχεδόν μόνιμα στο πρόσωπο όσο το βλέπεις.
Και μόνο από το δίδυμο των πρωταγωνιστών να το προσεγγίσεις, προκύπτει το πρώτο εκλεκτό ISO ποιότητας. Τζιμ Μπρόντμπεντ (Iris, Moulin Rouge, Συμμορίες της Νέας Υόρκης, Σφαίρες Πάνω από το Μπρόντγουεϊμ, Χάρι Πότερ κτλ) και Έλεν Μίρεν είναι της παλιάς, καλής σχολής. Ηθοποιοί που σε κάθε ρόλο βάζουν και τη ψυχή τους. Εν προκειμένω τα φώτα πάνε στον πρώτο. Είναι όλη η ταινία πάνω του και τα καταφέρνει περίφημα. Όντας απολαυστικός.
Τι σε περιμένει σαν πατήσεις το play για το The Duke στο Ertflix
Υποδύεται έναν 60χρονο ταξιτζή, ονόματι Κέμπτον Μπάντον, που κλέβει από την Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου το πορτρέτο που είχε κάνει ο Ισπανός ζωγράφος Φρανθίσκο Γκόγια στον Δούκα του Ουέλινγκτον. Και γιατί στα κομμάτια να κάνει κάτι τέτοιο; Επειδή έτσι θέλει να αναγκάσει τη βρετανική κυβέρνηση να κάνει περισσότερα για τη φροντίδα των ηλικιωμένων. «Αν δεν αλλάξετε τακτική, δεν σας γυρίζω τον πίνακα», φάση. Η γυναίκα του, Ντόροθι, κι εδώ μπαίνει σε γκρο πλαν η (σταθερά εξαιρετική) Έλεν Μίρεν. Ανακαλύπτει έκπληκτη τι έχει κάνει ο άνδρας της και αρχίζει για τα καλά το story να τσουλάει. Και ένας γάμος να σώζεται, αλλά αυτό, το πώς δηλαδή, σε αφήνουμε να το διαπιστώσεις στην πορεία, είναι άλλωστε από τα κλου.
Σου φαίνεται τραβηγμένο το σενάριο της ταινίας που σε περιμένει να την κλικάρεις στο Ertflix; Είναι, δεν λέμε, μόνο που είναι και αληθινή ιστορία! Συνέβη πίσω στο 1961. Ένας σύγχρονος Ρομπέν των Δασών που έκλεψε έναν διάσημο πίνακα για να καταπολεμήσει την κοινωνική αδικία, ένας απίθανος ληστής, οι αρχές υποψιάζονταν αρχικά… διεθνές κύκλωμα κακοποιών. Το έλεγε η καρδούλα του, νωρίτερα είχε σηκώσει και πάλι μπαϊράκι για το τέλος χρήσης τηλεόρασης, τότε δεν μπορούσες να δεις τσάμπα στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Από τότε είχε οργιστεί απέναντι σε ένα κράτος που ζητάει τα λεφτά του κόσμου αλλά δεν τα δίνει εκεί που θα έπρεπε, με τα δικά του λόγια σε «χήρες πολέμου, συνταξιούχους, για το γενικό καλό της ανθρωπότητας». Και μόλις είδε ένα… όχι και πολύ καλό, κατά την απίθανη ατάκα του, διάσημο έργο τέχνης, το σχέδιο του ήρθε αυθόρμητα στο νου.
H τελευταία δουλειά ενός πολύ τίμιου δημιουργού
Μια ωραία συναισθηματική μίξη αυτή η ταινία. Στη λογική του «Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ» ή των «Σαββατοκύριακο στο Παρίσι», «Η Εξαδέλφη μου η Ρέιτσελ» και δεν τις βάλαμε τυχαία. Είναι όλες, δουλειές, του ίδιου σκηνοθέτη. Του Ρότζερ Μισέλ. Το The Duke έμελλε να είναι το «Ρέκβιεμ» του. Πέθανε λίγο καιρό πριν βγει η ταινία στις αίθουσες. Δεν ήταν αυτό που λέμε auteur. Είχε όμως ένα ορατό στιλ, μια ξεκάθαρη ταυτότητα. Από την πρώτη ως την τελευταία του στιγμή. Έργα που υπηρετούν με ακεραιότητα και καλαισθησία το στόχο τους, ενώνοντας χιούμορ, ζέση και ανθρωπιά.
Ναι, το ξαναλέμε: Το The Duke έχει παλιομοδίτικο στιλ. Όμως αυτό δεν το κάνει διόλου να φαίνεται αναχρονιστικό ή ξεπερασμένο. Συνιστά μια αυθεντική απόλαυση για όσους αγαπάνε τα βρετανικά κινηματογραφικά «διαμαντάκια». Έχει πολλές ωραίες στιγμές, «δεμένο» σενάριο, ρέει φουλ ευχάριστα. Δες το, αξίζει.
*Μπες ΕΔΩ για να δεις το The Duke στο Ertflix
**Το Duke θα είναι διαθέσιμο στο Ertflix ως και την Κυριακή 22/12
