Δεσιδαιμονίες, δολοφονίες, ερωτικά πάθη, συζυγική ανοία, φιλοδοξίες… Όλα τα έχει η Φλεγόμενη Καρδιά, το prequel της Μάγισσας. Για τον παλμό, ωστόσο, δεν είμαστε σίγουροι. Τελειώνοντας το πρώτο επεισόδιο – τηλεταινία της νέας σειράς του ΑΝΤ1 δεν μου δημιουργήθηκε εκείνη η προσμονή για το τι πρόκειται να ακολουθήσει, δεν με «ταλαιπώρησε» για την επόμενη ώρα όλα όσα πέρασαν μπροστά από την οθόνη.
Πριν συνεχίσουμε, θα ήθελα να τονίσω πως όσα γράφουμε στην κριτική είναι προσδοκώντας τη βελτίωση των Ελληνικών παραγωγών. Θα θέλαμε να καμαρώνουμε για αυτές, να ταξιδεύουν στο εξωτερικό και να μπει η χώρα μας στον παγκόσμιο χάρτη. Όχι για να μιζεριάζουμε.
Βέβαια, αυτό που δεν βοηθάει παραγωγούς, σκηνοθέτες, σεναριογράφους και ηθοποιούς είναι το λιγοστό μπάτζετ με το οποίο θα πρέπει να δουλέψουν. Σε μια κριτική μιας σειράς είναι το πρώτο που θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη.
Έτσι, το σενάριο του Φλεγόμενη Καρδιά, παρόλες τις αστοχίες που έχει, είναι καλό. Πολύ καλύτερο από αυτό που βλέπουμε να εκτυλίσσεται στην οθόνη, όχι εξαιτίας του σκηνοθέτη, αλλά του περιορισμένου μπάτζετ. Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι…
Φλεγόμενη Καρδιά αλά Game of Thrones
Καλή τηλεόραση είναι το απρόσμενο και η Φλεγόμενη Καρδιά μάλλον ξεκίνησε με μοτίβα πολύ εξοικειωμένα στον τηλεθεατή που έχει δει 10-15 σειρές του εξωτερικού. Ποιος δεν περίμενε πως μια από τις δύο αδελφές θα δολοφονηθεί, για παράδειγμα; Και αν ήταν μόνο αυτό.
Μόνο που οι εικόνες της σειράς μοιάζουν μια συρραφή από εικόνες άλλων σειρών που έχουμε δει. Ναι, το ξεπατίκωμα από το Game of Thrones συνεχίζεται με αμείωτη ένταση: Από την αγορά, μέχρι τους περιφερόμενους ζογκλέρ και τη μάγισσα με την ξένη γλώσσα, όλα κάτι μας θυμίζουν…
-Μια υψηλή άφιξη στο φτωχικό κάστρο συμβαίνει στο πρώτο επεισόδιο και των δύο σειρών, αντίστοιχα.
-Ένα ατύχημα στο Game of Thrones είναι το όχημα για να ξεκινήσει ο πόλεμος της διαδοχής. Στη Φλεγόμενη Καρδιά όλα ξεκινούν με έναν φόνο.
-Και στα δύο επεισόδια έχουμε μια… ξινή γυναίκα με δύναμη, η οποία δεν μοιάζει ευτυχισμένη στον γάμο της.
-Και στις δύο σειρές έχουμε έναν άντρα που εποφθαλμιά την εξουσία να έχει στην κατοχή του ένα μπορντέλο-καπηλειό.
Φλεγόμενη Καρδιά: Ο Πύργος της Βαβέλ
Έκπληξη μου προκάλεσε και η απόφαση των σεναριογράφων να παίξουν με την Ιταλική γλώσσα. Είναι τόση η σύγχυση να ακούει κανείς και τις δύο γλώσσες χωρίς φαινομενικά να υπάρχει η ανάγκη να συμβεί αυτό. Το ζεύγος Μοντιλιάνι (Μαρία Κίτσιου – Μελέτης Ηλιάς) ειδικά είναι case study: Μιλάνε πότε Ελληνικά και πότε Ιταλικά, χωρίς κανέναν προφανή λόγο ή λογική εξήγηση.
Η γλώσσα μας οδηγεί στους διαλόγους, όπου ατάκτως ερριμμένα ακούμε πότε ντοπιολαλιά της εποχής, πότε δημοτική, πότε λόγια γλώσσα. Κυρίως όμως, ακούμε «πλαστικούς» διαλόγους. Διαλόγους που δεν θα έκαναν δύο άνθρωποι, αλλά θα έκαναν δύο ηθοποιοί για να ακούσει ο τηλεθεατής και να πάρει το μήνυμα. Αυτή η ανάγκη κάνει ένα διάλογο κακό.
Φλεγόμενη Καρδιά: Οι ερμηνείες
Το καστ της Φλεγόμενης Καρδιάς στα χαρτιά είναι πολύ καλά. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες αδύναμες ερμηνείες, αλλά η πεποίθηση είναι πως, προϊόντος του χρόνου, όλοι οι ηθοποιοί θα πιάσουν τα υψηλά τους standards. Θα ήταν, βέβαια, αδικία να μην ξεχωρίσουμε την ερμηνεία των Έλενα Σαλαμπάση, Βασιλικής Λάσκαρη και Βλάσση Χρυσικόπουλου.
Φλεγόμενη καρδιά: Τελικές εντυπώσεις
Μπορεί η δουλειά των σεναριογράφων να είναι φιλότιμη, αλλά η τελική εκτέλεση την αδικεί. Και απορώ γιατί επέλεξαν να συνεχίσουν σε ένα project, το οποίο εξαιτίας των ιδιαιτεροτήτων του δεν προσέλκυσε το ενδιαφέρον του κοινού.
Τέτοιες ιστορίες, βγαλμένες από παραμύθια του προηγούμενου αιώνα, απαιτούν μεγάλη μαεστρία στην οπτικοποίησή τους. Βλέπουμε για δεύτερη συνεχή σεζόν πολύ σκοτάδι -εκεί που θα έπρεπε να το «βλέπει» ο πρωταγωνιστής, ο τηλεθεατής βλέπει μια μαύρη οθόνη με φωτεινές εκλάμψεις.
Είναι κρίμα τέτοιες ιστορίες να πρέπει να διαρκούν μια σεζόν, στο κλίμα μιας σαπουνόπερας. Είμαι σίγουρος πως αν επρόκειτο για σειρά 10 επεισοδίων θα βλέπαμε πολύ καλύτερα πράγματα. Είναι πια καιρός να φύγουν από την τακτική της σαπουνόπερας τα κανάλια. Μόνο έτσι θα μπορούν να πουλήσουν άνετα τις παραγωγές τους στο εξωτερικό.
