Για το “Τζόκερ: Τρέλα για Δύο”, την ταινία των ημέρων θέλουμε δε θέλουμε, στα είπαμε αναλυτικά ΕΔΩ. Το μόνο που θα προσθέσουμε είναι πως επιβεβαιώνεται αυτό που εξ αρχής προέβλεπαν όσοι είχαν από νωρίς εικόνα για τα τι και πώς. Τουτέστιν έχει πέσει ο μεγάλος διχασμός για το αν είναι καλό ή όχι. Δεν έχεις όρεξη ακόμα να μπλεχτείς στην όλη κουβέντα; Θες να καταλαγιάσει λίγο η σκόνη και να το δεις πιο μετά; Πολύ απλά ψήνεσαι περισσότερο να αράξεις σπίτι και βλέπουμε; Σου έχουμε τη λύση. Το Ertflix να ‘ναι καλά, που μόλις πρόσθεσε το Another Round (Άσπρο Πάτο / Druk) στον κατάλογό του.
Κάποιοι το έχουν χαρακτηρίσει «πολύ βορειοευρωπαϊκό». Θέλοντας έτσι να πουν πως δεν μας αφορά ιδιαιτέρως εμάς, τους νότιους. Παρότι το ακούμε ως προσέγγιση, είναι μία λάθος ανάγνωση. Μπορεί το ντεκόρ να αλλάζει, μπορεί οι άνθρωποι να έχουν κάποιες συνήθειες που εμείς δώθε δεν έχουμε ή να εκφράζονται – συμπεριφέρονται διαφορετικά, όμως η ουσία είναι η ίδια: Όλοι μας ψάχνουμε έναν τρόπο να απελευθερωθούμε, θα θέλαμε έστω. Και όσοι το αποζητούν πρέπει να ξέρουν πως αυτό δεν έρχεται πάντα δίχως κόστος.
Μια μεθυστική ταινία απο πολλές απόψεις σε περιμένει στο Ertflix
Να τι σε περιμένει στο Ertflix για να έχεις εξ αρχής μια συγκεκριμένη ιδέα περί της υπόθεσης: Τέσσερις φίλοι, άπαντες μεσήλικοι και βαριεστημένοι καθηγητές γυμνασίου, αποφασίζουν να ξεκινήσουν ένα πείραμα που απαιτεί να διατηρούν μια ελαφρά κατάσταση μέθης καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας. Η έμπνευση τους έρχεται από την ατάκα του Φιν Σκόρντερουντ, ενός μάλλον αλλόκοτου Νορβηγού καθηγητή που είχε υποστηρίξει «ότι ο άνθρωπος γεννήθηκε με 0,5% λιγότερο αλκοόλ στο αίμα του απ’ όσο θα έπρεπε».
Είναι μια ταινία για το αλκοόλ; Είναι, μη γελιόμαστε, ούτε να τρέφουμε φιλοσοφικού τύπου αυταπάτες. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο σκηνοθέτης Τόμας Βίντερμπεργκ χρησιμοποιεί το «πιώμα» ως όχημα για να μεταδώσει μια γενικότερη σκέψη. Πως όλοι αναζητούμε κάτι που θα μας βγάλει από τη ρουτίνα. Το θέμα είναι πόσο μακριά είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε. Αν επίσης μπορούμε τελικά να ελέγξουμε τον εαυτό μας ή τις πιθανές συνέπειες σε ένα περιβάλλον που ξεφεύγει από τα γνωστά «κουτάκια».
Αυτή η ταινία μας λέει, αν το δούμε περισσότερο σε βάθος, να ζήσουμε. Να μην παγιδευτούμε στη ρουτίνα, να κυνηγήσουμε τις νέες εμπειρίες, τις γνωριμίες, το διαφορετικό. Δεν είναι μια προπαγάνδα υπέρ του αλκοόλ, δεν είναι ούτε καταγγελία του ως το απόλυτο κακό. Είναι μέρος της ζωής, της λαχτάρας γι’ αυτήν, εμμέσως πλην σαφώς. Έχει τα καλά του, έχει τα κακά του ένα «ταξίδι» δίχως εγγυήσεις αν αποφασίσεις να το κάνεις.
Αν απαριθμήσεις τα βραβεία του Druk (όπως είναι ο original τίτλος του) κατανοείς με τη μία πως έχεις να κάνεις με κάτι πολύ δυνατό. Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας, Καλύτερη Ταινία στα Ευρωπαϊκά Βραβεία, Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία σε Bafta και Σεζάρ. Αν θες να το απομονώσεις στο ατομικό, πρέπει να υποκλιθείς, να χειροκροτήσεις και όλα τα συναφή τον Μαντς Μίκελσεν – τι ερμηνεία κάνει ο μπαγάσας, έχει φάτσα που σου μένει με τη μία, είναι και ηθοποιάρα.
Δεν είναι και τόσο βαριά τελικά η ταινία που θα δεις σαν πατήσεις το play στο Ertflix. Ακόμα και τις τραγωδίες που εμπεριέχει τις χειρίζεται μαεστρικά, χωρίς να γίνει μελό, κρατώντας στοιχεία χιούμορ και σαρκασμού που «σπάνε» τη μαυρίλα. Και έχει κι ένα φινάλε, συγκλονιστικό. Θα σε ακολουθεί καιρό…
* Μπες ΕΔΩ για να δεις το Άσπρο Πάτο στο Ertflix
