Θα βρεις πολλούς, πάρα πολλούς, να τον βάζουν πρώτο στη συζήτηση περί GOAT στο χώρο της υποκριτικής. Η αλήθεια είναι πως μια κακή μέρα στη δουλειά για τον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις (αν ποτέ υπήρξε τέτοια) θα ήταν μια εξαιρετική για τη συντριπτική πλειονότητα των (καλών) ηθοποιών. Το ότι εδώ και 7 χρόνια έχει αποσυρθεί, κάνει τη ψυχούλα κάθε τίμιου σινεφίλ εκεί έξω, να πονάει.
Αλληλούια και η αναμονή έλαβε τέλος. Ο 67χρονος ηθοποιός επιστρέφει. Τι τον έκανε να αλλάξει γνώμη; Η πατρική αγάπη. Του ήταν αδύνατο να χαλάσει χατίρι στο γιο του, Ρόναν που τώρα μόλις ξεκινάει καριέρα ως σκηνοθέτης. Ο μικρός Ντέι-Λιούις ετοιμάζει το Anemone και όπως έγινε γνωστό, μέσα από φωτογραφία που διάρρευσε, στην ταινία θα πρωταγωνιστήσει και ο πατέρας του.
Τον είδαμε καβάλα σε μηχανή τον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις, καρέ από τα γυρίσματα που λαμβάνουν χώρα αυτήν την εποχή στο Μάντσεστερ. Τρομάξαμε να τον γνωρίσουμε – οι ανάγκες του ρόλου το δίχως άλλο. Μαζί του ήταν ο Σον Μπιν και δεν θα σε κακίσουμε αν υποψιαστείς πως και σε αυτό το έργο κάπως θα βρουν να τον «ξεκάνουν»,o Νεντ Σταρκ του Game of Thrones είναι ίσως ο ηθοποιός που έχει «πεθάνει» τις περισσότερες φορές!
Ξεφύγαμε, όμως. Το θέμα μας είναι ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις – πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Ένας θρύλος της υποκριτικής λέει το “I am back”. Ένας άνθρωπος επίσης που κάνει πάντα τα πράγματα με τους δικούς του όρους, με τον τρόπο που αυτός επιθυμεί.
Το να κάνει μεγάλα break από τη δουλειά ήταν ανέκαθεν μια εσωτερική του ανάγκη. Το να εξαφανίζεται επίσης επί μακρόν από τα φώτα της δημοσιότητας, ζώντας μια εντελώς αντί – σταρ καθημερινότητα. Είχε την πολυτέλεια να μπορεί να το κάνει, και το έκανε. Όταν το 2017, αμέσως μετά το Phantom Thread (Αόρατη Κλωστή), είχε ανακοινώσει πως αποσύρεται, τα λόγια του έδειχναν πως θα ήταν τελεσίδικο: «Δεν ξέρω γιατί αυτή τη φορά ήταν διαφορετικό, αλλά η επιθυμία να εγκαταλείψω έγινε εσωτερική ανάγκη, μια παρόρμηση που δεν μπορούσα να αγνοήσω. Ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω».
Να όμως που η καρδιά του τον ώθησε να πει το μεγάλο «ναι» για μια μεγάλη, το ξέρουμε ήδη, επιστροφή. Περιμένοντας, πώς και πώς, ας θυμηθούμε 5 από τους ρόλους που έχτισαν το μύθο ενός εκ των κορυφαίων (κινηματογραφικών) ηθοποιών όλων των εποχών. Και τι «τσαχπινιά» έκανε σε καθέναν εξ αυτών ώστε να μπει στο πετσί του ρόλου και σπανίως αυτή η έκφραση χρησιμοποιείται τόσο κυριολεκτικά…
Ντάνιελ Ντέι-Λιούις: 5 best of
Το Αριστερό μου Πόδι (1989)
Η αληθινή ιστορία του ανάπηρου Ιρλανδού καλλιτέχνη Κρίστι Μπράουν τον συντάραξε. Δεν άφησε στιγμή το αναπηρικό καροτσάκι όσο κράτησαν τα γυρίσματα και είχε ζητήσει να τον μετακινούν και τον ταΐζουν. Επίσης, βασιζόταν μόνο στο σώμα του για να επικοινωνήσει με τους άλλους, λέξη δεν έβγαζε από το στόμα του.
Ο Τελευταίος των Μοϊκανών (1992)
Για να πάρει το κολάι ως (τελευταίος) Μοϊκανός πήγε και έζησε, για κάμποσο καιρό πριν αρχίσουν τα γυρίσματα, στην άγρια φύση. Ήθελε να δει πόσο αντέχει, τι αντέχει.
Εις το Όνομα του Πατρός (1993)
Μεταξύ πολλών άλλων μαρτυρίων που επέβαλε τον εαυτό του για να νιώσει τη φρίκη του να είσαι αδίκως φυλακισμένος και τρομοκρατημένος, έμεινε άυπνος 3 συνεχόμενα βράδια πριν από μία εξαντλητική σκηνή ανάκρισης.
Θα Χυθεί Αίμα (2007)
Στα διαλλείματα από το φώτα – κάμερα – πάμε, δεν πλησίαζε καθόλου τον συμπρωταγωνιστή του επειδή ήταν εχθροί στην ταινία και δεν ήθελε να «μαλακώσει» απέναντί του. Τον φοβόταν όλο το συνεργείο!
Λίνκολν (2012)
Δεν έπαιξε τον Λίνκολν… έγινε ο Λίνκολν υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ως και SMS έστελνε στη συμπρωταγωνίστρια του υπογράφοντας με το όνομα του εμβληματικού Αμερικανού άλλοτε προέδρου.
