Θα μπορούσε ο Σεπτέμβρης να ανήκει μόνο στους Ιταλούς δημιουργούς; Πιστεύουμε πως ναι! Θα ήταν εξαιρετικό να κάθόμασταν όλοι παρέα και να παρακολουθούσαμε όλες τις μεγάλες ταινίες αυτής της μεγάλης κινηματογραφικής σχολής που η μενταλιτέ της είναι τόσο κοντά στη δική μας. Όσο κοντά είναι η χαρά με τη μελαγχολία, το καλοκαιρινό κυματάκι από την αμμουδιά. Αυτή η γλυκιά χαρμολύπη περιγράφεται ιδανικά από τους μεγάλους Ιταλούς auteurs, με τελευταίο σε αυτή τη μακρά αλυσίδα τον Paolo Sorrentino, ο οποίος παραδίδει στην κινηματογραφική βιομηχανία ένα ακόμη Ιταλικό διαμάντι.
Η Τέλεια Ομορφιά, η Σύνοψη
Ο Jep Gambardella είναι ένας 65χρονος έμπειρος κριτικός θεάτρου, ένας συναρπαστικός άνθρωπος, αφοσιωμένος στα κοινωνικά γεγονότα μιας Ρώμης βυθισμένη στην ομορφιά της ιστορίας της και στην επιπολαιότητα των κατοίκων της.
Στα νιάτα του έγραψε το μοναδικό του έργο: το The Human Apparatus. Παρά την αναγνώριση και τα πολλά βραβεία που έλαβε, ο Jep δεν έχει γράψει άλλα βιβλία, όχι μόνο εξαιτίας της τεμπελιάς του αλλά κυρίως ενός δημιουργικού μπλοκ -από το οποίο δεν έχει ξεφύγει ακόμη. Ο σκοπός της ύπαρξής του ήταν να γίνει «κοινωνικός», όχι οποιοσδήποτε κοινωνικός, αλλά «ο βασιλιάς της κοινωνικότητας».
Η είδηση του θανάτου της Elisa, του πρώτου και πιθανώς του μοναδικού έρωτά του, κάνει τον Jep να ξεκινήσει μια βαθιά και μελαγχολική ενδοσκόπηση της ζωής του και έναν μακρύ διαλογισμό για τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του. Κυρίως, τον βάζει σε σκέψεις να ξαναρχίσει να γράφει.
ERTFLIX και Ιταλική Παράδοση
Το La Grande Bellezza του Paolo Sorrentino είναι ένας φόρος τιμής στον Antonioni (αγαπημένος σκηνοθέτης και του Scorsese) και τον Fellini. Μια σύγχρονη «συνέχεια» δύο εμβληματικών φιλμ, του La Notte και του La Dolce Vita.
Με σκηνικό την Αιώνια Πόλη, τη Ρώμη, σε ένα περιβάλλον γιορτής της ματαιοδοξίας, μεσήλικες -κάποτε όμορφοι άνθρωποι, προσπαθούν να αποδείξουν πως είναι ακόμη οι κύριοι φορείς του ηδονισμού.
Το memento mori -ειδικά όταν εμφανίζεται με την αγγελία του θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου, ταρακουνά και αφυπνίζει εκείνους που έχουν αφεθεί στην άνεση μιας χαλαρής ζωής.
Ο Sorrentino ψάχνει το νόημα της ζωής και της ομορφιάς, όπως το έκαναν οι προκάτοχοί του, τεράστιοι auteur, έχοντας το πλεονέκτημα του τέλειου σκηνικού και τον λυρισμό της Ιταλικής παράδοσης.
Η ερμηνεία του Toni Servillo είναι τόσο υποδειγματική, όσο η Ρώμη που ζωντανεύει στον φακό του Sorrentino. Ό, τι πρέπει για μια δροσερή βραδιά του Σεπτέμβρη.
