Η ικανότητα των Αμερικανών στο να σου πουλάνε κάτι, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, από lifestyle μέχρι τεχνογνωσία, είναι παροιμιώδης. Η επιτυχία του Moneyball το συνοψίζει. Όχι μόνο επειδή είναι καλή ταινία. Που είναι, πολύ, πάρα πολύ. Αλλά επειδή και ιδέα να μην έχεις από μπέιζμπολ, όπως μην κρυβόμαστε είναι το πιθανότερο, σε κάνει να κρεμιέσαι πάνω από την οθόνη. Εν προκειμένω και ως τις 22/8 (ως τότε θα ‘ναι διαθέσιμο) με φόντο το σήμα του Ertflix.
Καταπώς το είχε θέσει ο «αμερικανοποιημένος» Γάλλος ιστορικός Ζακ Μπαρζούν, πίσω στα 50s: «Όποιος θέλει να γνωρίσει την καρδιά και το μυαλό της Αμερικής, καλά θα κάνει να μάθει μπέιζμπολ… Αυτό το σπορ εκφράζει όσο κανένα άλλο το μυαλό και το σώμα αυτού του έθνους, ως το πιο δραστήριο, ευκίνητο, ποικιλόμορφο, ευδιάκριτο και οξυδερκές από όλα τα ομαδικά παιχνίδια». Οι πολλές και καλές made in USA ταινίες με θέμα το μπέιζμπολ μάλλον έρχονται σε άμεση συνάρτηση με αυτό.
Τι σε περιμένει στο Ertflix συντροφιά με το Moneyball
Το Moneyball είναι μια από τις καλύτερες του είδους, αν όχι η καλύτερη. Κατ’ εικόνα του αθλήματος που εστιάζει, ξεχωρίζει για την καινοτομία της ως προσέγγιση, για το συναίσθημα που βγάζει. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο καλό χωρίς την καταπληκτική ερμηνεία του Μπραντ Πιτ. Ως Μπίλι Μπιν. Μάνατζερ των Όκλαντ Αθλέτικς κουβαλάει τους προσωπικούς του δαίμονες για το άδοξο φινάλε του ως αθλητής του μπέιζμπολ και από νέο ρόλο πια, οργίζεται βλέποντας να του παίρνουν συνεχώς τους καλύτερους παίκτες, να μην προλαβαίνει να χαρεί οτιδήποτε πάει να χτίσει. Δεν μπορεί να ανταγωνιστεί αντιπάλους που έχουν και μεγαλύτερα μπάτζετ και ισχυρότερη φήμη και η ομάδα του καταλήγει κάτι σαν «δωρητής οργάνων για τους πλούσιους». Κι αυτό τον τρώει σαν σαράκι, τον βασανίζει τρελά.
Μέχρι που εμφανίζεται μπροστά του ένας απίθανος τύπος, ο νεαρός Πίτερ Μπραντ (Τζόνα Χιλ). Ένας data freak που χάρη σε έναν αλγόριθμο που έχει κατασκευάσει είναι σε θέση να εντοπίζει τους κατάλληλους παίκτες πριν από οποιονδήποτε άλλο και να κατανοεί πως τα επί μέρους στοιχεία του καθενός, αν συνδυαστούν με πολύ συγκεκριμένους άλλους, μπορεί να οδηγήσουν στην απόλυτη υπέρβαση. Κάτι κοινός τόπος στα σπορ του σήμερα ως μέθοδος, αλλά τότε εντελώς πρωτοποριακό.
Ταΐζει το σύστημα του συνεπώς με στοιχεία και έχει πλήρεις φακέλους για όλους τους παίκτες. Σαν προβολές στο μέλλον. Για μια κατάληξη, το φαντάζεσαι μάλλον και spoiler δεν είναι που στο λέμε, εντελώς ανατρεπτική. Η εκδίκηση της φτώχειας, των ανεπιθύμητων και των «ξοφλημένων».
Γιατί το Moneyball ξεπερνάει τα όρια του αθλήματος που εστιάζει
Αυτή είναι μια ιστορία που μπορεί να την καταλάβουν πολύ καλά όλοι όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό, από μέσα ή ως θεατές. Το ότι επίσης το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και είναι ηδονικά υπέροχο όταν αυτό ανατρέπεται, είναι κάτι που μπορούν να το καταλάβουν σχεδόν όλοι, να ταυτιστούν. Να λοιπόν που πατάει κατά βάση το Moneyball για να κερδίσει την πλήρη προσοχή του θεατή, ακόμα και αυτού που ουδόλως είναι μυημένος στο μπέιζμπολ. Σε τελική ανάλυση δεν χρειάζεται να ξέρεις αυτό καθαυτό το συγκεκριμένο άθλημα. Μόνο να σε νοιάζει το πώς λειτουργούν οι άνθρωποι ως σύνολο, το πώς μπορούν να προχωρήσουν μαζί, να πετύχουν υπερβάσεις, ενώνοντας τις δυνάμεις τους.
Είναι μια ταινία ωδή στη ψυχολογία του αθλητή, στον κόσμο του αθλητισμού και των παραγόντων του. Είναι επίσης μια φοβερά καλογραμμένη ιστορία, διόλου περίεργο όταν το σενάριο συνυπογράφουν οι Στιβ Ζάιλιαν (Λίστα του Σίντλερ) και Άαρον Σόρκιν (The Social Network). Είναι βεβαίως και μια ηχηρή υπενθύμιση του πόσο θεαματικά μπορεί να εξελιχθεί μια σύναξη ηθοποιών που βρίσκουν χημεία μεταξύ τους. Οι σκηνές του Πιτ με τον Χιλ είναι όλες, μα όλες, απολαυστικές. Γιατί πρώτα οι ίδιοι το απολαμβάνουν. Ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, για να γκρινιάξουμε και λίγο, θα μπορούσε ίσως να ‘χε αξιοποιηθεί περισσότερο παίζοντας τον περίεργο και κολλημένο στα όπως τα μάθαμε, κόουτς.
Μία ή άλλη, το ότι το Moneyball είναι βασισμένο σε (απίθανη) αληθινή ιστορία, από το 2002, το κάνει ακόμα πιο δυνατό ως συνολική εμπειρία και αποτύπωμα. Είναι ένα success story από αυτά που θεωρητικά δεν έπρεπε να συμβούν ποτέ. Γι’ αυτό και αιχμαλωτίζουν νου και καρδιά όταν από κάποιο συμπαντικό καπρίτσιο όλα τα καλά ενώνονται και σχηματίζουν κάτι το μοναδικό. Όλοι αγαπάμε τα αουτσάιντερ, όλοι χαιρόμαστε για τις ευχάριστες εκπλήξεις. Και για τις ωραίες ταινίες, βεβαίως. Καλή ώρα.
*Μπες ΕΔΩ για να δεις στο Ertflix το Moneyball
