Μπορείς πάντα να μιλήσεις ακόμα και για τα πιο σοβαρά θέματα χρησιμοποιώντας το (μαύρο και ασυνήθιστο) χιούμορ ως άμυνα, ως μέσο και όπλο για να περάσεις το μήνυμά σου. Το Η Άλλη Όψη της Ελπίδας (Toivon Tuolla Puolen / The Other Side of Hope), ταινία διαθέσιμη σε μας μέσω Ertflix, πετυχαίνει να καταπιαστεί με ένα τόσο βαρύ θέμα όσο το προσφυγικό χωρίς να χάνει στιγμή την ανθρωπιά, την τρυφερότητα και την κοφτερή ματιά της. Σαν απαλό άγγιγμα, που σου ζεσταίνει την καρδιά.
Προφανώς αυτό δεν το πετυχαίνει ο οποιοσδήποτε. Ο Άκι Κουαρισμάκι, το έχει δείξει πολλάκις, είναι ένας δημιουργός πολύ πάνω του μέσου όρου. Ο αντισυμβατικός Φινλανδός σκηνοθέτης έχει την απαραίτητη τόλμη, τις ιδέες και τον τρόπο να αποτυπώσει επί της οθόνης κάτι που ασκεί μια αναπόδραστη γοητεία στον θεατή. Με ζηλευτή άνεση, αξιοθαύμαστη απλότητα.
Είναι σινεμά που θέλει να σου ξεκουράσει το μάτι με την ποιητικότητα των εικόνων του, αλλά και παράλληλα να σε κάνει να σκεφτείς. Είναι ένα σινεμά αντιθέσεων που με κάποιο τρόπο βρίσκει ισορροπία. Ακόμα και σε ένα ενίοτε σουρεαλιστικό κάδρο. Αυτό δεν μπορεί παρά να είναι ταλέντο, ικανότητα.
Η Άλλη Όψη της Ελπίδας: Ιδού τι σε περιμένει στο Ertflix
Η ταινία βγήκε στις αίθουσες το 2017 με την προσφυγική κρίση σε έξαρση, αλλά δεν έχει χάσει τίποτα από τη δύναμή της ως αποτύπωμα. Δεν θα συναντήσεις ηττοπάθεια μήτε οργή στα 96 λεπτά της διάρκειάς της. Μόνο αμεσότητα, ειλικρίνεια, ζεστασιά.
Με το που θα πατήσεις το play στο Ertflix η ιστορία θα πάει κάπως έτσι: Ένας Φινλανδός εστιάτορας, ο Βίκστρομ, με διαλυμένο γάμο και εθισμό στον τζόγο, συναντά έναν Σύρο πρόσφυγα, τον Καλέντ, που καταφτάνει στη χώρα κρυμμένος σε ένα πλοίο ενώ αναζητά την αδελφή του σε όλη την Ευρώπη.
Σταδιακά αναπτύσσεται μεταξύ τους μια φιλία. Με άξονες την ευγένεια και το σεβασμό κάτι που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την αδιαφορία και τη βαναυσότητα που συχνά χαρακτηρίζουν το προσφυγικό.
Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε πως το όποιο χιούμορ έχει η ταινία δεν καμουφλάρει το βαρύ του θέματος. Είπαμε, το ξαναλέμε, κατά βάση είναι μια άσκηση ισορροπίας αυτό που ο Άκι Καουρισμάκι καταφέρνει να φέρει εις πέρας.
Μια γλυκιά αφέλεια, η ζεστασιά της ελπίδας
Παίρνουμε διάφορα μαθήματα ζωής ως θεατές. Χαρακτηριστικά, μια από τις καλές στιγμές της ταινίας είναι στο κέντρο «φιλοξενίας». Όταν ένας «παλιός» δίνει οδηγίες στον Καλέντ για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται στη χώρα που τον έφερε η μοίρα. Δεν είναι μόνο, του εξηγεί, να προσπαθείς να ταιριάξεις στη νοοτροπία, να μάθεις τη γλώσσα. Είναι και να είσαι χαμογελαστός. Επειδή οι χαρούμενοι είναι που τους επιτρέπεται να μείνουν, τους θλιμμένους τους απελαύνουν.
Αλλά είναι σημαντικό να μη γελάς παντού ή μόνος σου, γιατί θα σε περάσουν για τρελό. Κάτι σαν το «ούτε πολύ μπροστά ούτε πολύ πίσω» που λέγανε κάποτε ως συμβουλή πριν πας στο στρατό. Να φαίνεσαι και να μη φαίνεσαι. Να υπάρχεις χωρίς να τους ενοχλείς.
Γίνεσαι εκούσια αφελής βλέποντας αυτήν την ταινία. Θες να λειτουργούσε κάπως και στο real life όλο αυτό, ξέρεις πως είναι απλώς μια επινοημένη ιστορία, όμως σου ζεσταίνει τη ψυχή. Στο φινάλε είναι η ελπίδα, η άλλη όψη της, αυτή που θριαμβεύει, έστω με ένα κάποιο… ερωτηματικό. Κόντρα στον κυνισμό, τη σκληρότητα και τη ψυχρότητα του κόσμου γύρω μας. Κι αυτό είναι κάτι, δεν είναι;
* Μπες ΕΔΩ για να δεις στο Ertflix την Άλλη Όψη της Ελπίδας
