Όταν βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες, το 2009, είχε προκαλέσει πολλή συζήτηση, διαφωνίες. Από αριστούργημα ως απαράδεκτο. Ναι για τόσο ακραία αντιφατικά στρατόπεδα μιλάμε. Το ‘χουν αυτό οι ταινίες που είναι πρωτοποριακές, έξω από το κουτί, ενδεχομένως και μπροστά από την εποχή τους. Το District 9, διαθέσιμο σε μας μέσω Ertflix ως και τις 11/7, είναι μια τέτοια περίπτωση,
Μιλάμε για μια εισβολή εξωγήινων αλλά με πολύ διαφορετικό του συνήθους νόημα, με σαφή και φιλοσοφικό-κοινωνικό συμβολισμό. Πολύ μακριά δηλαδή από Χολιγουντιανά αντίστοιχα του είδους. Εδώ υπάρχει κάτι το εντελώς διαφορετικό ως σύλληψη και ως εκτέλεση.
District 9: Να τι μας περιμένει στο Ertflix
Να το story όπως το βρίσκουμε στη σύνοψη αυτού του πολύ ιδιαίτερου sci-fi που μας δίνει το Ertflix: «Τριάντα χρόνια πριν, εξωγήινοι φτάνουν στη Γη – όχι για να κατακτήσουν ή να δώσουν βοήθεια, αλλά – για να βρουν καταφύγιο από τον ετοιμοθάνατο πλανήτη τους.
Διαχωρισμένοι από τους ανθρώπους σε μια περιοχή της Νότιας Αφρικής, που ονομάζεται District 9, οι εξωγήινοι διοικούνται από την Multi-National United, η οποία αδιαφορεί για την ευημερία τους, αλλά κάνει τα πάντα για να κατακτήσει την προηγμένη τεχνολογία τους.
Όταν ένας πράκτορας της εταιρείας προσβάλλεται από έναν μυστηριώδη ιό που αρχίζει να μεταβάλλει το DNA του, υπάρχει μόνο ένα μέρος που μπορεί να κρυφτεί: στη District 9».
Γρήγορα γίνεται σαφές πως ο εχθρός δεν είναι αυτός στο διαστημόπλοιο, δεν είναι αυτός που μας έρχεται από ένα άγνωστο, μακρινό μέρος. Εκείνοι είναι αδύναμοι, πεινασμένοι, ταπεινωμένοι. Οι «κακοί» είναι δίπλα μας, τους ξέρουμε πολύ καλά. Είναι ο ίδιος μας ο εαυτός ως ανθρώπινο είδος.
Από πλευράς εφέ, για την εποχή του, το District 9 είναι πολύ μπροστά. H κάμερα του Νοτιοαφρικανού σκηνοθέτη Νιλ Μπλόμκαμπ, με την κομβική βοήθεια του Πίτερ Τζάκσον (από τη θέση του παραγωγού), κινείται με τρόπο που σε βάζει μέσα στη δράση. Μοιάζει σαν ντοκιμαντέρ από την κόλαση, μερικές σκηνές σε κάνουν να νιώθεις τη ζέστη, να μυρίζεις το φόβο και την αμηχανία. Οι καλές ερμηνείες έρχονται να ολοκληρώσουν το περίγραμμα του «έγινε δουλίτσα εδώ πέρα».
Άλμα πίστης για την εμπιστοσύνη
Αλλά, ναι, ας μην το πούμε απ’ έξω απ’ έξω. Είναι περίεργη, ασυνήθιστη ταινία. Γι’ αυτό είχε και haters. Πρέπει να της δώσεις χρόνο, να είσαι συγκεντρωμένος και με ανοιχτούς ορίζοντες για να μπεις στον κόσμο της. Ένα δυστοπικό μέλλον πάντα απαιτεί και από το θεατή ένα άλμα. Λογικής και πίστης.
Ο παραλληλισμός με το μεταναστευτικό ζήτημα είναι απόλυτα σαφής, ενώ ένας συνδυασμός πικρής αλήθειας και μαύρου χιούμορ δίνει το κάτι παραπάνω. Οι εξωγήινοι, στην ουσία, είναι οι «χωρίς χαρτιά», οι προερχόμενοι από μια άλλη πατρίδα. Η απροθυμία που έχουν οι (όποιοι) ντόπιοι να φιλοξενήσουν, να βοηθήσουν τους «εκτός», να τι περιγράφεται ωμά και κυνικά στα 108 λεπτά της ταινίας. Είναι σκληρό όχι επειδή το θέλει, αλλά επειδή έτσι είναι. Δυστυχώς.
Κοντολογίς; Επιστημονική φαντασία; Τσεκ. Δράση; Τσεκ ξανά. Βάλε και γενναίες δόσεις συμβολισμού και αλληγορίας και έχεις κάτι που θα σε κάνει να δεις αλλιώς τα πράγματα. Μπες στο Ertflix, ΕΔΩ συγκεκριμένα, και ετοιμάσου για κάτι… έξω από αυτόν τον κόσμο αλλά και τόσο ρεαλιστικό συνάμα. Που προτάθηκε και για 4 Όσκαρ, έτσι για να έχεις μια ακόμα πιο σφαιρική εικόνα για το τι σε περιμένει.
