Τα καλύτερα είναι αυτά που δεν περιμένεις; Ενίοτε. Μην το κάνουμε δηλαδή και… αξίωμα ή λύσσα. Αλλά, ναι, ορισμένες φορές το αναπάντεχο έχει άλλη γλύκα. Ακριβώς επειδή είναι ωραίο το αντάμωμα με κάτι ανώτερο ποιοτικά απ’ αυτό που φανταζόσουν αρχικά, λόγω άγνοιας ή αφέλειας κατά βάση, δεν το έκανες δα και επίτηδες. Το Godzilla Minus One, στο Netflix, είναι από τις περιπτώσεις – ορισμός της άνωθεν αλήθειας.
Ένα αριστούργημα του είδους από την Ιαπωνία. Ας μη φοβόμαστε τις λέξεις. Τι το «τρώει» και δεν έχει την προβολή που πρέπει; Πως δεν είναι μέσα στο κύκλωμα. Δεν είναι κάποια θεωρία συνωμοσίας που αναπαράγουμε (ΨΕΚ alert). Έχει πειστική εξήγηση το πράγμα.
Η ταινία, της γιαπωνέζικης εταιρείας Toho, έσκασε μύτη στα πράγματα σχεδόν παράλληλα με το Godzilla x Kong: The New Empire της Warner. Είναι προφανές το ποιο είχε τα μέσα, οικονομικά και «κονέ», για να φανεί, για να προβληθεί. Δεν λέμε πως ήταν κακό. Απλά το άλλο, το ιαπωνικό, ήταν (πάρα) πολύ καλύτερο.
Όμως το Godzilla Minus One παρά τον περιορισμένο χώρο και χρόνο που βρήκε στις αίθουσες, κατάφερε να μη χαθεί στην ανωνυμία, σε ένα περιορισμένο κοινό. Πήγε πολύ καλά εισπρακτικά όσο, λίγο, κυκλοφόρησε. Πολύ απλά παραήταν καλό για να αγνοηθεί ή να προσπεραστεί.
Το Όσκαρ Οπτικών Εφέ που κέρδισε λίγους μήνες μετά, τον περασμένο Μάρτιο δηλαδή, ήταν ένα τεράστιο «ναι, ρε φίλε». Αν και παίζει πολλοί που το άκουσαν να μην κατάλαβαν πως κέρδισε το ιαπωνικό και όχι το αμερικανικό.
Φίλοι Αμερικανοί οι Ιάπωνες σας έδειξαν πώς γίνεται…
Θα το πούμε όπως μας βγαίνει: Συνολικά αν το πάρεις το Godzilla Minus One θα έπρεπε να είχε μπει τουλάχιστον στην 10άδα των υποψήφιων για καλύτερη ταινία στα Όσκαρ. Αυτή η μίξη ιαπωνικής κουλτούρας και μπλοκμπάστερ δουλεύει υπέροχα. Τα έχει όλα. Εικόνα, σενάριο, δράση, αγωνία, μηνύματα, ύφος.
Κι όλα αυτά με ένα μπάτζετ που σκάρτα έφτασε τα 15 εκατ. δολάρια. Το 1/10 δηλαδή από όσο κοστίζει μια μέτρια Χολιγουντιανή ταινία τέτοιου είδους. Είναι φοβερό το πώς οι Ιάπωνες έβαλαν τα γυαλιά στους Αμερικανούς. Η τεχνογνωσία που επέδειξαν, το πώς άντλησαν το μέγιστο δυνατό με αυτά που είχαν στα χέρια τους για να δουλέψουν.
Τεχνικά και αφηγηματικά, είναι όλα όπως πρέπει, το ένα κομμάτι συμπληρώνει το άλλο. Χτίζεται κάτι βήμα βήμα, γίνεσαι γρήγορα και άμεσα κοινωνός του σύμπαντος και του οράματος του δημιουργού Τακάσι Γιαμαζάκι.
Επιτυγχάνεται αυτό που πολλές ταινίες του είδους δεν μπορούν. Ξεκάθαρος σκοπός, αμείωτο ενδιαφέρον. Είναι ο τρόπος που σου σερβίρεται η όλη ιστορία. Με αυτή την οικονομία που θαρρείς έχουν σε όλα τους οι Ιάπωνες. Καμία σκηνή δεν περισσεύει, τίποτα δεν μπήκε χάριν εντυπωσιασμού.
Όλα έχουν λόγο που είναι εκεί που είναι. Ακόμα και τα πλάνα που (φαίνεται να) παγώνει η δράση, έχουν σκοπό να δώσουν χώρο και χρόνο στην ανάπτυξη των χαρακτήρων τους, των κινήτρων τους.
Κυρίως το Godzilla Minus One είναι μια ιστορία που για να σταθεί στο ύψος που φτάνει, όλη τη δουλειά την κάνουν τα εφέ. Γι’ αυτό άλλωστε πήρε και το συγκεκριμένο Όσκαρ. Μια τεράστια επιτυχία κόντρα σε πολλά χάντικαπ, μια δίκαιη επιβράβευση. Μετά από τόσα franchise με κεντρικο θεματικό άξονα αυτή τη γιγάντια μεταλλαγμένη σαύρα, ιαπωνικά αλλά και αμερικανικά, αυτό ξέφυγε από όλα τα πρότερα μονοπάτια. Προφανώς γιατί είχε όλα τα φόντα για κάτι τέτοιο, γιατί ήταν πολύ, μα πολύ, δυνατό.
Η υπόθεση του Godzilla Minus One στο Netflix
Για να μπεις στο κλίμα λίγο πιο πολύ, η αφηγηματική δομή πάει ως εξής: Μεταφερόμαστε στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσα από τη ματιά ενός πιλότου καμικάζι που παρατάει την αποστολή του λέγοντας ψέματα, πριν η ατολμία του, μετά την πρώτη εμφάνιση του Γκοτζίλα, οδηγήσει (συντελέσει πιο σωστά) στο θάνατο όλης της μονάδας του.
Γυρίζοντας σπίτι του, δεν μπορεί να αποτινάξει τις ενοχές που νιώθει, την ντροπή επειδή δεν έπραξε όπως επέτασσε το καθήκον του – έχει μαζί να αντιμετωπίσει και το κοινωνικό στίγμα, αλλά και το θάνατο των γονιών του στους βομβαρδισμούς στο Τόκιο.
Η γνωριμία του με μια νεαρή μητέρα και το μικρό παιδί της, θα του ξυπνήσει εκ νέου το ενδιαφέρον για τη ζωή. Προκειμένου να μπορέσει να τους προσφέρει μια καλύτερη ζωή, θα πιάσει δουλειά σε μια επιχείρηση καθαρισμού των θαλασσών από τις κοντά 60.000 νάρκες που είχαν αφήσει οι Αμερικανοί κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Σε αυτό το σημείο είναι που θα έρθει ξανά σε επαφή με τον Γκοτζίλα. Που έχει γίνει δυνατότερος, μεγαλύτερος και ισχυρότερος από ποτέ. Και πάει στο Τόκιο, που είναι ήδη στο σημείο μηδέν μετά τον πόλεμο, για να το πάει στο… -1. Εξ ου και ο τίτλος. Αμφίσημος, αφού είναι και ένα «ταξίδι» στις ρίζες της ιστορίας ενός εκ των πιο διάσημων τεράτων της οθόνης.
Ενοχές, εξιλέωση, αίσθηση της τιμής, ένωση δυνάμεων κόντρα σε μια ανεξήγητη και χαοτικής δύναμης καταστρφοής. Υπάρχει κάτι το εγγενώς ανθρώπινο σε μια ταινία δυστοπικής φαντασίας. Αντιπολεμικό μήνυμα, βάθος χαρακτήρων και σαφής εξήγηση στα πώς και στα γιατί.
Κι όλα αυτά σου είναι εύκολα προσβάσιμα. Με ένα κλικ στο Netflix. Κι ας γίνεται όλο και πιο δύσκολο να το εντοπίσεις στην «αρχική» σου. Δηλαδή, τη στιγμή που γράφουμε, είναι Νο1 το rom com Ticket to Paradise και ψηλά το Under Paris (καρχαρίες στο Σηκουάνα, καρχαρίες στον Σηκουάνα ρε συ φίλε…) ενώ το Godzilla Minus One έχει πάρει σαφή ρότα για να βγει από την 10άδα. Μα πάλι να το… εξαφανίσουν προσπαθούν; Δεν θα τους περάσει!
