Η ταινία «To Kill a Mockingbird», που κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1962 και απέσπασε τρία βραβεία Όσκαρ, 2 BAFTA και φυσικά διθυραμβικές κριτικές, είναι ένα κινηματογραφικό έπος που βασίστηκε στο -εξίσου- ομώνυμο λογοτεχνικό έπος της Χάρπερ Λι, που μέχρι σήμερα παραμένει διαχρονικό και επίκαιρο.Ένα μανιφέστο ανθρωπιάς και συμπόνιας, ένας ύμνος κατά του ρατσισμού και των προκαταλήψεων. Αυτό το σπάνιας αξίας μυθιστόρημα, χάρισε φυσικά στην συγγραφέα το βραβείο Πούλιτζερ.
Αν έχεις διαβάσει το βιβλίο και δεν έχεις παρακολουθήσει την ταινία, τότε απόψε το βράδυ είναι η κατάλληλη στιγμή -αν δηλαδή δεν έχεις κανονίσει να βγεις μια τέτοια καλοκαιρινή βραδιά. Αν, πάλι, δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο, τότε δεν ξέρω τι κάνεις στη ζωή σου.
Το «To Kill a Mockingbird» (στα ελληνικά μεταφράστηκε ως «Σκιές και Σιωπή»), είναι ασπρόμαυρο φιλμ που είναι εξαιρετικό για θερινό σινεμά. Ιδέες ρίχνω. Η υπόθεση της ιστορίας διαδραματίζεται στον αμερικανικό Νότο, σε μια μικρή πόλη της Αλαμπάμα του 1929, με αφηγήτρια την Σκάουτ, όπως συμβαίνει και στο μυθιστόρημα. Η Σκάουτ και ο αδερφός της Τζεμ, περνούν τον χρόνο τους παίζοντας και δημιουργώντας φανταστικές και τρομακτικές ιστορίες για τον γείτονά τους, Μπου. Ο πατέρας τους είναι ο Άτικους Φιντς, γνωστός δικηγόρος, στο πρόσωπο του οποίου συγκεντρώνεται ο σεβασμός όλων των κατοίκων του Μέικομπ. Αυτό, όμως, μέχρι να αναλάβει την υπόθεση του Τομ Ρόμπινσον, ενός Αφροαμερικανού που κατηγορείται για τον βιασμό μιας λευκής.
Η υπόθεση φτάνει στο δικαστήριο, γιατί ο Άτικους πιστεύει στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην ισότητα των φύλων, ακόμα κι αν γνωρίζει πως είναι χαμένη από χέρι, παρά τα αμφισβητούμενα στοιχεία που υπάρχουν εις βάρος του Ρόμπινσον. Δίνει τη φωνή σε έναν μαύρο, όταν κανείς άλλος δεν το επιτρέπει. Ο Ρόμπινσον, αν και αθώος τελικά καταδικάστηκε, γιατί ήταν το τέλειο θύμα. Κι αυτό γιατί η αμερικανική κοινωνία δεν μπορεί να δεχτεί πως ένας λευκός είναι ένοχος. Προφανώς στην ταινία παρακολουθούμε τη δίκη που διεξήχθη, αν και επικεντρώνεται στα πολύ βασικά, σε σχέση με το βιβλίο που την αυγατίζει περισσότερο.
Το «To Kill a Mockingbird» αξίζει να το δεις, όχι μόνο γιατί αποτελεί σπουδαία παρακαταθήκη στον κινηματογράφο, αλλά γιατί πρόκειται για μια ιστορία φυλετικών προκαταλήψεων, με πολλούς αποδέκτες. Καθόλου τυχαίο δεν είναι και το γεγονός πως κυκλοφόρησε στην μεγάλη οθόνη τη δεκαετία του ’60, όταν στην Αμερική ο αγώνας για τα πολιτικά δικαιώματα των μειονοτήτων και η ισότητα των ανθρώπων, βρισκόταν στην κορύφωσή του. Ο Αλαν Τζ. Πάκουλα πήρε το ρίσκο και δικαιώθηκε. Το «To Kill a Mockingbird» έγινε μεγάλη επιτυχία. Ο Γκρέγκορι Πεκ (Άτικους Φιντς) κέρδισε έτσι και το βραβείο Όσκαρ.
Το «To Kill a Mockingbird» το είδα χθες, ξανά, μετά από το δεύτερο βιβλίο της Χάρπερ Λι «Βάλε έναν Φύλακα», που διάβασα πρόσφατα. Η συνέχεια του «Όταν Σκοτώνουν τα Κοτσύφια». Και την προτείνω γιατί τις καλές ταινίες που υπάρχουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας αξίζει να τις υπενθυμίζουμε. Και όπως είχα πει και για το Incendies, θα πω το ίδιο και εδώ: Κάνε τη χάρη στον εαυτό σου να δεις την ταινία «To Kill a Mockingbird». Και δεν ξέρω αν αυτό θα σε πείσει, αλλά να πω επίσης πως στο IMDB έχει βαθμολογία 8.3.
