Θα μπορούσε κάλλιστα, ή χείριστα πιο σωστά, να βγει βαρετό, άνευρο, μια από τα ίδια. Δεν είναι άλλωστε πως έχουμε στερηθεί τον Μπάτμαν σε διάφορες βερσιόν – κάθε άλλο. Ειδικά αυτές του Κρίστοφερ Νόλαν το πήγαν στο next level, έγιναν φάρος, σημείο αναφοράς στα κινηματογραφικά δρώμενα. Τελικά όμως να που μπορείς πάντα να διηγηθείς καλά την ίδια ιστορία μέσα από ένα άλλο κάδρο. Αρκεί να έχεις όραμα, αρκεί να έχεις ταλέντο και δημιουργική πνοή. Η φρέσκια, γκράντε, προσθήκη στον κατάλογο του Netflix aυτό ακριβώς καταδεικνύει ή συνοψίζει, αν προτιμάς.
Το The Batman στέκεται περίφημα ως ταινία, αυτόνομα αλλά και ως κληρονομιά. Με σεβασμό στον ήρωα, στην ιστορία του, και με τις δικές του πινελιές να κάνουν τη διαφορά. Μόνο «μπράβο» πρέπουν στον Ματ Ριβς για τον τρόπο που χειρίστηκε σκηνοθετικά τα πράγματα. Για το πώς κατάφερε να κάνει ξεχωριστό κάτι που έχουμε δει πάμπολλες φορές στο παρελθόν.
Αγκαλιάζοντας τη νουάρ εικόνα του Μπάτμαν, την αφετηριακή του θα έλεγε κανείς – έτσι εμφανίστηκε κάποτε τις σελίδες του «Detective Comics», ως ντετέκτιβ δηλαδή. Αγκαλιάζοντας επίσης την ανθρώπινη πλευρά του χαρακτήρα. Στο The Batman θα βρεις στοιχεία από Seven, θα βρεις και από Zodiac, θα βρεις και από την τριλογία του Νόλαν. Αλλά στην τελική σε περιμένει κάτι εντελώς διαφορετικό κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο κατόρθωμα, ένας κινηματογραφικός άθλος.
Ο Πάτινσον είναι ένας φοβερός Μπάτμαν και αυτό ούτε απλό ήταν ούτε δεδομένο
Ο Ρόμπερτ Πάτινσον φοράει τη στολή του «Σκοτεινού Ιππότη» και κερδίζει το στοίχημα. Νέτα σκέτα, είναι εξαιρετικός στο ρόλο, στο πώς αποδίδει την κρίση ταυτότητας του ήρωα – και οι κυνηγοί του εγκλήματος έχουν πληγωμένη ψυχή. Είναι ένας ηθοποιός που δεν σταματάει να εξελίσσεται και αυτό ειναι κάτι που κανείς δεν φανταζόταν την εποχή των Twilight. Ευτυχώς η αλήθεια ήταν τελικά ένα better story.
Και δεν είναι one movie show το The Batman που μας έφερε το Netflix, παρότι θεωρητικά το σηκώνει η περίσταση. Ο Πολ Ντέινο, ως Γρίφος, κάνει επίσης ερμηνευτικά ένα «γεια σου ρε μάγκα», ενώ ο Κόλιν Φάρελ ως Πιγκουίνος είναι εξίσου εντυπωσιακός (παρά τον αναλογικά λίγο χρόνο συμμέτοχής του) και το περιγράφει επαρκώς το γεγονός πως λίαν συντόμως θα έρθει η ομώνυμη σειρά από το ΗΒΟ στην οποία θα πρωταγωνιστεί – ναι, τόσο πολύ έπεισε.
Η Ζόε Κράβιτζ είναι στιλάτη ως Catwoman αν και ίσως μπορούσε περισσότερα. Ο Άντι Σέρκις ταιριαστός για Άλφρεντ, ενώ ο Μπάρι Κίον γίνεται ο Τζόκερ που (θα) περιμένεις πώς και πώς κι ας μην είδες ποτέ (έχει εξήγηση, σε αφήνουμε να την ανακαλύψεις βλέποντας την ταινία).
Μπες στο Netflix για το The Batman και δεν θα το μετανιώσεις στιγμή
Το φινάλε είχε αφήσει σαφώς πάτημα για to be continued και το περιμένουμε εναγωνίως, όποτε. Δεν θα βαρεθούμε, το ξέρουμε ήδη. Γιατί ακόμα και μια χιλιοειπωμένη ιστορία μπορεί να βγει φρέσκια αν τη δουλειά αναλάβουν ικανοί άνθρωποι. Το The Batman του Ματ Ριβς το απέδειξε με τον πλέον ηχηρό τρόπο.
Δεν έχει σημασία αν είναι καλύτερο ή όχι από αυτό του Νόλαν. Γιατί δεν χρειάζεται καμία σύγκριση. Στέκει μόνο του. Στέκει εξαιρετικά. Θα τελειώσει το τρίωρο και δεν θα σου έχει φτάσει. Χρειάζεται κάτι περισσότερο για να σε πείσουμε να πατήσεις το play στο Netflix; Είναι Νο3 στην πλατφόρμα την ώρα που γράφαμε τούτες τις λέξεις, αλλά έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός Νο1 και εκεί (θα) είναι η θέση του.
