Μην λέμε ψέματα μεταξύ μας, δεν κάνει. Είναι μεταβατική η περίοδος αυτή στα σινεμά. Λίγο πριν το καλοκαίρι, που θα δώσει «πράγμα» (την άλλη εβδομάδα για παράδειγμα έχουμε καινούριο Λάνθιμο και καινούριο Mad Max), λίγο μετά από μια περίοδο που οι εταιρείες φόρτσαραν σερί, βγάζοντας γερά τους χαρτιά. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν παίζουν και καλές νέες ταινίες εκεί έξω. Απλά όχι και κάτι «ουάου».
Τι φρέσκο βγαίνει συνεπώς από σήμερα (23/5) για να πάμε να δούμε είτε σε μια κάποια σκοτεινή αίθουσα είτε (ακόμα καλύτερα, αν μας ρωτάς) σε θερινό; Ξεδιαλέξαμε για σένα τις νέες ταινίες που κεντρίζουν περισσότερο το μάτι.
Οι νέες ταινίες της εβδομάδας στα σινεμά
Η Τελευταία Συνεδρία του Φρόιντ
Στη θεωρία το «Άντονι Χόπκινς υποδύεται τον Φρόιντ» έδειχνε για στανταράκι επιτυχίας. Έλα όμως που δεν πήγε ακριβώς έτσι. Χωρίς να ξεπέφτει στην κατηγορία «πώς το κάνατε αυτό ρε παιδιά;», αυτό το φιλμ δεν ξεπερνάει το μέσο όρο, ίσα ίσα.
Του λείπει ρυθμός, του λείπει ένταση και συνέπεια στην αφήγηση. Με φόντο το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πολλά flashback ως μέθοδο έχουμε μια ταινία που δεν έχει ξεκάθαρη στόχευση και αυτό φαίνεται. Κρίμα, γιατί το θεατρικό, από το οποίο άντλησε πρώτη ύλη, ήταν – λένε αυτοί που ξέρουν – εξαιρετικό.
Avant-Drag!
Στοιχειωδώς ΟΚ να είσαι ως τύπος, δεν μπορείς παρά να χειροκροτήσεις έργα όπως αυτά. Που βρίσκουν τη δύναμη να μιλήσουν, με τόλμη και πάθος, για μια ομάδα ανθρώπων που τραβάει τα πάνδεινα. Αντιμετωπίζοντας το ρατσισμό, τις προκαταλήψεις, το μίσος επειδή απλώς κάνουν το «έγκλημα» να θέλουν να είναι ο εαυτός τους.
Το ντοκιμαντέρ αυτό του Φιλ Ιερόπουλου είναι πάνω από όλα μια κατάθεση ψυχής. Μέσα από την παρουσίαση της ιστορίας 10 drag performers που διεκδικούν το χώρο τους κόντρα στη φοβικότητα, το συντηρητισμό και την κακία μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Ριζοσπαστικό και υπό μια έννοια λυτρωτικό.
Το Λυσάρι της Ζωής
Και μόνο που σκηνοθέτης είναι ο Μισέλ Γκοντρί της «Αιώνιας Λιακάδας ενός Καθαρού Μυαλού» η ταινία αυτή έχει την αμέριστη προσοχή μας. Και καλώς την έχει. Είναι αρκούντως feel good για να την απολαύσεις, για να περάσεις 103 όμορφα λεπτά.
ΟΚ, δεν είναι σαν τη «Λιακάδα», πώς θα μπορούσε άλλωστε, τέτοια αριστουργήματα δεν βγαίνουν παρά πολύ σπάνια. Είναι, όμως, ξαναλέμε μια ταινία που δεν θα σε αφήσει στο «διαβάστηκε».
Κι όλα αυτά ενώ βλέπουμε το αυθόρμητο «αντάρτικο» ενός σκηνοθέτη όταν μαθαίνει πως οι παραγωγοί της ταινίας που ετοιμάζει έχουν σκοπό να αλλάξουν αυτό που ο ίδιος είχε ως όραμα για το τελικό αποτέλεσμα.
Κατά βάση είναι μια ιστορία για το πόσο σημαντικό είναι να εκφραζόμαστε ελεύθερα, να μην περιορίζουμε τη δημιουργικότητά μας και να αντιδράμε σε ό,τι μας καταδυναστεύει. Κι αυτό, ως μήνυμα, μας αρέσει πάρα πολύ.
Το Μυστικό της Μαύρης Βαλίτσας
Οι Ισπανοί έχουν τον τρόπο τους στα θρίλερ, μας έχουν δώσει τα τελευταία χρόνια εξαιρετικές ταινίες στο είδος. Που σε καθηλώνουν, που σε αιφνιδιάζουν, που σου μένουν στο μυαλό και στη μνήμη και τις συζητάς καιρό.
Μπορεί το Μυστικό της Μαύρης Βαλίτσας να μην φτάνει σε top level, όμως είναι αξιοπρεπές, υπηρετεί καλά το συνδυασμό σασπένς και ενδιαφέρον, φτάνοντας εν τέλει στο ζητούμενο να σε κρατήσει.
Μέντιουμ
Μια γλυκόπικρη ελληνική ταινία που βγάζει συναίσθημα με φυσικό τρόπο και αυτό δεν είναι απλό ούτε δεδομένο. Μια ιστορία ενηλικίωσης που μπλέκει διάφορες καταστάσεις, από το πένθος μέχρι τον έρωτα. Σε ένα ντεκόρ ανακάλυψης αυτού που λέμε «ζωή».
Κενά Αέρος
Μαύρη κωμωδία που ως κεντρικό θεματικό άξονα έχει τη φοβία ορισμένων ανθρώπων για τα αεροπλάνα.
Φτιαγμένο με καλές προθέσεις, έχει σίγουρα και καλές ιδέες, καλά σημεία. Όμως δεν φτάνει στο απαραίτητο «κάτι» που θα ενώσει τις τελίτσες με τρόπο αρμονικό, με τρόπο που θα το βγάλει από τη μετριότητα και θα το… απογειώσει.
Γουίνι το Αρκουδάκι: Αίμα και Μέλι ΙΙ
Το βάλαμε σε αυτή τη λίστα μόνο και μόνο επειδή με το που το είδαμε, κάτι «έσπασε» μέσα μας και θέλουμε να τα πούμε για να ξεσπάσουμε:
Ποιος «σατανάς» σκέφτηκε να κάνει θρίλερ με τον Γουίνι το Αρκουδάκι; Ποιος παραγωγός δέχτηκε να πληρώσει για κάτι τέτοιο; Και ποιος (θα) πάει να δει αυτό το έκτρωμα τόσο ώστε να βγαίνει τώρα και part 2;
