Δεν είναι πολλοί στην Ελλάδα, βασικά μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός, άντε των δύο χεριών είναι. Ηθοποιοί με το που τους βλέπεις να παίζουν κάπου, είσαι σίγουρος πως η ταινία είναι καλή. Ο Βαγγέλης Μουρίκης είναι ένας εξ αυτών. Και το ότι πρωταγωνιστεί, είναι το πρώτο ISO ποιότητας που λαμβάνουμε για το Digger, διαθέσιμο σε μας αυτήν την εποχή μέσω Ertflix.
Είναι ένας αμιγώς κινηματογραφικός ερμηνευτής. Που εδώ τον βλέπουμε σε ακόμα ένα ρεσιτάλ. Στο ρόλο ενός πεισματάρη πατέρα που αρνείται να πουλήσει τη γη του, που αντιστέκεται στην επέλαση ενός ορυχείου. Ο γιος του, με τον οποίο έχουν αποξενωθεί μετά το θάνατο της μητέρας του, προσπαθεί να τον μεταπείσει επιστρέφοντας μετά από πολλά χρόνια πλάι του – εξαιρετικός ο Αργύρης Πανταζάρας σε αυτό που τότε ήταν η πρώτη του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη,
Τι μέρους του λόγου ειναι το Digger που βρίσκουμε στο Ertflix
Είναι μια βαθιά εσωτερική ταινία το πολυβραβευμένο Digger, λίγο έλειψε να είναι και Οσκαρική. Με την έννοια πως για κάθε συναίσθημα που εισπράττεις ως θεατής, υποβόσκουν κάμποσα ακόμα σαν ηφαίστειο που περιμένει να εκραγεί. Κατά κάποιο τρόπο, είναι αυτό που υποδηλώνει ο τίτλος της. Μια «ανασκαφή» πολλαπλών στρωμάτων.
Πατέρας-γιος, αυτή το ζόρι που συχνά μπορεί να μπει σε αυτή τη μοναδική σχέση υψώνοντας εμπόδια στην έκφραση, από το «σ’ αγαπώ» ως το «συγνώμη», είναι η βασική θεματική που κινείται η ταινία που μας προσφέρει το Ertflix, ως τις 29/4 (μετά κατεβαίνει). Μαζί με την επίσης συχνά προβληματική διαλεκτική ανάμεσα στο παλιό και στο νέο, στη φύση και στην τεχνολογία.
Δεν θέλει να σε «ξοδέψει» το Digger μήτε αποζητά ποτέ να σε εκβιάσει συναισθηματικά. Σε κάνει δικό του με τη δύναμη της απλότητας, με την αλήθεια και τη διαχρονικότητα των μηνυμάτων που κομίζει. Έχει μια ξεχωριστή αισθητική που η σκηνοθετική ματιά του Τζώρτζη Γρηγοράκη αποτυπώνει με πολύ γοητευτικό τρόπο.
Ένα γουέστερν με βάση τα εδώ ισχύοντα δεδομένα, με κάδρο την ορεινή επαρχία του τόπου μας. Η άρτια επιλεγμένη μουσική έρχεται να δέσει άρτια με τη φωτογραφία, τις ερμηνείες, το τέμπο και το τελικό αποτέλεσμα σε καθηλώνει, σε συνεπαίρνει.
Μπαίνεις στο Ertflix, κάνεις και ψυχοθεραπεία
Στο (σύγχρονο) ελληνικό σινεμά αρέσει να μιλάει για την οικογένεια, για τα προβλήματά της. Μάλλον επειδή είναι κάτι που είναι πολύ έντονο γύρω μας, περισσότερο ή λιγότερο, και επιλέγουμε να κάνουμε συχνά πως είναι αλλιώς, στο πλαίσιο ενός ηθελημένου ψέματος που λέμε στον εαυτό μας.
Το Digger σε αυτήν την παράδοση κινείται και το πάει ένα βήμα παραπέρα, με το δικό του τρόπο, με το δικό του στιλ. Είναι συνεπώς πολύ ρεαλιστικό και ως εκ τούτου, πιο έντονο. Ουσία και ανθρωπιά ενυπάρχουν αρμονικά, προκύπτουν φυσιολογικά.
Το Ertflix μας κάνει δώρο μια από τις πιο δυνατές ελληνικές ταινίες των τελευταίων ετών. Ένα σκοτεινό και τρυφερό μάθημα ζωής, με μια κάποια θεραπευτική δύναμη σε έναν καιρό τρέλας και παραζάλης που αποξενωνόμαστε από τους γύρω μας, τη φύση. Δες το. Δεν θα το μετανιώσεις κατ’ ελάχιστο.
