Οι πιο WTF στιγμές στην ιστορία των Όσκαρ

Λοιπόν, γενικώς τα Όσκαρ είναι… Όσκαρ. Κόκκινο χαλί, λαμπερές παρουσίες, χαρές, πίκρες, «I would like to thank my mother and father» και πάει λέγοντας. Μόνο που μερικές φορές τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με το σενάριο. Και μια άλλου τύπου Ιστορία γεννάται…

Με αυτά λέμε να ασχοληθούμε εν προκειμένω κάνοντας έτσι ένα εναλλακτικό ζέσταμα για την αποψινή 96^η τελετή των Όσκαρ. Με μερικές από τις πιο WTF στιγμές του θεσμού.

Όταν τα Όσκαρ μας τα πάνε… αλλιώς

Το χαστούκι

Ακόμα και τώρα φαίνεται σαν ψέμα, δεν μπορείς να πιστέψεις πως κάτι τέτοιο συνέβη στο real life, δεν ήταν δηλαδή σκηνοθετημένο – για τον όποιο περίεργο ρόλο.

Ο Κρις Ροκ έκανε ένα αστείο για την απώλεια μαλλιών της Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ, και ο Γουίλ Σμιθ ανέβηκε πάνω στη σκηνή και τον χαστούκισε για να υπερασπιστεί (;) την τιμή της γυναίκας του. Τόσο σουρεάλ, τόσο εκτός νόμου πιθανοτήτων.

Da Butt για… πάντα

Στη διάρκεια ενός pop quiz, όχι μόνο αποδείχτηκε πως η Γκλεν Κλόουζ θυμόταν ολοκάθαρα το Hit του 1988 “Da Butt” από το School Daze του Σπάικ Λι, αλλά σηκώθηκε και το χόρεψε με… twerking! Στην τελετή του 2021. Απολαυστική, ακομπλεξάριστη, υπέροχη.

Φίνιξ από καρδιάς

Εξομολόγηση. Καρδιάς, ψυχής. Πέρα από τα τετριμμένα, στάση ζωής, φιλοσοφία. Ο Χοακίν Φίνιξ βρήκε ευκαιρία μετά το Όσκαρ α’ ανδρικού που πήρε για το Τζόκερ να ξεδιπλώσει όλες του τις ευαισθησίες.

Μίλησε για τον εγωκεντρισμό του ανθρωπίνου είδους, για το vegan κίνημα. Μία από τις πλέον απρόσμενες ever νικητήριες ομιλίες, αλλά από την άλλη τόσο μα τόσο… Φίνιξ.

Το live που κανείς δεν περίμενε

Όσκαρ 2020. Δεν είχε προαναγγελθεί, δεν υπήρχε το παραμικρό hint. Μόνο πλάνα από την ταινία του, του 2002, 8 Mile. Και ξάφνου ο Eminem βγαίνει on stage και αρχίζει να ραπάρει στους ρυθμούς το Lose Yourself. Ο ορισμός της έκπληξης, ακόμα περισσότερο καθώς 17 χρόνια νωρίτερα είχε αρνηθεί να παραστεί στην τελετή για να παραλάβει το βραβείο του. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, ενδεχομένως.

Η ισοπαλία του 1969

Γιατί να διαλέξεις; Ένα δίλημμα που συχνά πυκνά μας έρχεται κατά νου όταν μιλάμε για Όσκαρ, μια φορά έγινε και πράξη. Το 1969, συγκεκριμένα.

Το βραβείο της καλύτερης ηθοποιού μοιράστηκε ανάμεσα στην Μπάρμπρα Στρέιζαντ (για το Funny Girl) και στην Κάθριν Χέμπορν (για το Λιοντάρι τον Χειμώνα), πήραν ακριβώς τις ίδιες ψήφους από τα μέλη της Ακαδημίας.

Γνωρίζοντας την αδυναμία των Αμερικανών να αντιληφθούν την έννοια της ισοπαλίας, δικό τους άλλωστε είναι το ρητό «ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα». μιλάμε για κάτι κοσμοϊστορικό.

Το ένα λάθος που δεν έπρεπε να κάνουν

Είχαν να κάνουν μια δουλειά. Και την έκαναν λάθος. Γουόρεν Μπίτι και Φέι Ντάναγουεϊ σε μια από τις μεγαλύτερες γκάφες στην ιστορία του θεσμού, γνωστή και ως #EnvelopeGate.

Έκαναν λάθος και είπαν πως το La La Land κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Οι συντελεστές του μιούζικαλ ήταν καθ’ οδόν για την παραλαβή, έμπλεοι χαράς, όταν τους είπαν κάτι σαν… πού πας ρε Καραμήτρο. Πιο ξενέρωμα δεν παίζει. Το βραβείο —και η βραδιά— ήταν του Moonlight.

Μια επική τούμπα

Με το που κέρδισε, το 2013, η Τζένιφερ Λόουρενς ήταν τόσο μεθυσμένη από χαρά, φόραγε και ένα φόρεμα-υπερπαραγωγή, μπορεί και να την… ματιάσανε (επιστημονικά πάντα…) και την έφαγε την τούμπα ενώ ανέβαινε προς τη σκηνή για να παραλάβει το αγαλματίδιο της.

Ντράπηκε, μα δεν υπήρχε λόγος. Μπορεί να συμβεί σε όλους χώρια ότι αν το καλοσκεφτεί κανείς έκανε αξέχαστο το θρίαμβό της, τόσο ξεχωριστό από οποιονδήποτε άλλο.

Ποιον είπατε γέρο, ρε;

Ενώ είχε μόλις κερδίσει το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για τον ρόλο του στο City Slickers το 1992, ο Τζακ Πάλανς βρήκε ευκαιρία να πει το παράπονό του για το γεγονός ότι οι σκηνοθέτες πάντα αμφισβητούν τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει ένας ηθοποιός της ηλικίας του. Έτσι αποφάσισε να αποδείξει πως το «χει» ακόμη κάνοντας πους απς με το ένα χέρι στη σκηνή.

Κόντρα στο συντηρητισμό

Έτος 1986 και η Σερ τρίβει στα μούτρα της Ακαδημίας τη σεμνοτυφία τους και το συντηρητισμό τους φορώντας ένα μαύρο φόρεμα πολύ «προχώ» για την εποχή που έμεινε και κλασικό.

Το πιο… λάθος Όσκαρ

Να μια πολύ δημοφιλής θεωρία συνωμοσίας. Κανείς δεν το περίμενε ως εξέλιξη και ακόμα και σήμερα πολλοί υποστηρίζουν ότι η Μαρίσα Τομέι δεν ήταν στην πραγματικότητα η νικήτρια του Β’ γυναικείου, το 1993 για την ξεχασμένη πλέον κωμωδία «Το ξαδερφάκι μου, ο Βίνι»

Λίγο μετά, άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι η πραγματική νικήτρια ήταν η Βανέσα Ρεντγκρέιβ και ο παρουσιαστής Τζακ Πάλανς είχε φωνάξει λάθος όνομα είτε επειδή μπερδεύτηκε είτε επειδή ήταν… μεθυσμένος.

Η Αντζελίνα και ο… αδελφικός έρωτας

Το 2000, η Αντζελίνα Τζολί ήταν ένας άλλος άνθρωπος σε σχέση με σήμερα. Εντελώς free spirit και με προβοκατόρικη διάθεση, έκανε το εντελώς πολιτικώς μη ορθό λίγο αφότου πήρε το Όσκαρ (β’ γυναικείου ρόλου) για το «Girl Interrupted»

«Είμαι τόσο ερωτευμένη με τον αδερφό μου αυτή τη στιγμή…!» είπε, ενώ λίγο νωρίτερα τον είχε φιλήσει στο στόμα.

«Μικρό φτερό» αντί για Μάρλον Μπράντο

Το 1973, ο Μάρλον Μπράντο, κατακτά το Οσκαρ για τον «Νονό». Σνομπάρει όμως την τελετή και στέλνει στη θέση του μια νεαρή ηθοποιό ντυμένη με παραδοσιακή ινδιάνικη φορεσιά, η οποία συστήνεται ως Σατσίν Μικρό Φτερό, της φυλής των Απάτσι.

Εκείνη και εκ μέρους του Μπράντο αρνείται να πάρει το βραβείο, διαμαρτυρόμενη έτσι για τον τρόπο με τον οποία η βιομηχανία του θεάματος προσέγγιζε τους Ινδιάνους.

Το λακωνίζειν εστί Χίτσκοκ (και… πολλά τους είπε)

Το 1968 ο Αλφρεντ Χίτσκοκ παραλαμβάνει τιμητικό βραβείο για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο: «Ευχαριστώ. Πολύ…», λέει και φεύγει. Πιο σύντομο δεν έχει ξαναγίνει. Πιο σαφές δεν γινόταν να κάνει πόσο τον είχε πειράξει πως τον είχαν αγνοήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια και πόσο δίκιο είχε…

Σήκω στάσου για τα δικαιώματά σου

Η Πατρίσια Αρκέτ αξιοποίησε τη βράβευσή της το 2015 για να καταδείξει τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στις γυναίκες και στους άνδρες ηθοποιούς, για το πόσο αντιμετωπίζονται με εντελώς άλλους όρους.

Ήταν τόσο φορτισμένος ο λόγος της, συναισθηματικά και νοηματικά, που η Μέριλ Στριπ υποκλίθηκε για να αποθεώσει το θάρρος της.

Η αλήθεια… γυμνή

Μια από τις πιο απροσδόκητες στιγμές στα Όσκαρ ήταν όταν ο καλλιτέχνης και ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων Ρόμπερτ Όπελ εισέβαλε στη σκηνή το 1974, εντελώς γυμνός. Αμήχανο, άβολο αλλά και… υπέροχο με έναν εντελώς έξω από το κουτί τρόπο.

Αγαλματίδιο με το… μπιμπερό στο χέρι

Άλλοι προσπαθούν μια ζωή και δεν τα καταφέρνουν και η Άννα Πάκουιν κέρδισε Όσκαρ (β’ γυναικείου) σε ηλικία μόλις 11 (!) ετών, για την ερμηνεία της στο The Piano. Μεγαλώνοντας, έγινε γνωστή μέσα από το True Blood, σαν σε παράλληλο σύμπαν.