Πόσο περίεργη περίπτωση αυτός ο Νίκολας Κέιτζ. Τόσο που δεν μπορείς ξεκάθαρα να τον κατατάξεις. Το δίπολο «καλός-κακός» (ηθοποιός) απλά δεν λειτουργεί μαζί του, κινείται πέρα ή παράλληλα από αυτό. Αν υπήρχε πάντως μόνο το «Αφήνοντας το Λας Βέγκας» (Leaving Las Vegas), η απάντηση θα ‘ταν εύκολη: Μεγαλειώδης. Η ερμηνεία του σε αυτήν την ταινία-σταθμό του 1995, που ανέβασε το Ertflix, είναι πραγματικά συγκλονιστική, το Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου ήταν η δίκαιη επιβράβευσή του πόσο μακριά το πήγε.
Γράφει ο Γιώργος Καραχάλιος
Συνολικά εξετάζοντάς το, μιλάμε για μια ολιστική κινηματογραφική εμπειρία διάρκειας 107 λεπτών που ξεπερνάει τα όρια του συνηθισμένου. Σε ταράζει με τη δύναμη που εμπεριέχει, θαρρείς εξ ορισμού, η κατάβαση στα πιο σκοτεινά μονοπάτια της ανθρώπινης ψυχής. Αριστούργημα – μη φοβόμαστε τις λέξεις όταν λένε την αλήθεια.
Ο Μάικ Φίγκις «κεντάει» από την καρέκλα του σκηνοθέτη. Ο έρωτας, η μοναξιά, η απόγνωση, ο εθισμός, κινηματογραφούνται με απόλυτο ρεαλισμό, σε ένα ταξίδι αυτοκαταστροφής που έχει ντυθεί με ένα εκπληκτικό soundtrack.
Τι μας περιμένει πατώντας κλικ στο Ertflix για το «Αφήνοντας το Λας Βέγκας»
Ο Κέιτζ «χορεύει» με τον πόνο παίζοντας τον Μπεν Σάντερσον. Έναν άνθρωπο που έχοντας χάσει όλα όσα τον όριζαν στη ζωή του, δουλειά και οικογένεια, πέφτει στο ποτό χωρίς αύριο. Κυριολεκτικά. Ενώ η δίνη τον έχει ήδη παρασύρει, πάει στο Λας Βέγκας, την πόλη όπου τα μπαρ δεν κλείνουν ποτέ.
Εκεί γνωρίζει και ερωτεύεται τη Σέρα, μια νεαρή πόρνη – εξαιρετική η Ελίζαμπεθ Σου στο ρόλο. Αγκαλιάζουν ο ένας την αυτοκαταστροφή του άλλου σε ένα σπαρακτικό κρεσέντο… Σε τελική ανάλυση γίνεται η ιστορία της Σέρα, που κόντρα σε όλα, επιμένει να αγαπά, να προσπαθεί.
Η ιστορία είναι βασισμένη σε βιβλίο του Τζον Ο’ Μπράιαν, που αυτοκτόνησε δύο εβδομάδες αφότου έμαθε πως το δημιούργημά του επρόκειτο να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Δεν είναι περίεργο να θεωρήσουμε το βιβλίο αυτό ως τη διαθήκη του, το σημείωμα που άφησε για να εξηγήσει τρόπον τινά το γιατί αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του.
Ένα κινηματογραφικό διαχρονικό διαμάντι
Θα κάνουμε λάθος πάντως αν πιστέψουμε πως το «Αφήνοντας το Λας Βέγκας» είναι μόνο επώδυνο. Είναι και παθιασμένο, είναι μια απεγνωσμένη, έστω όχι εμφανής σε πρώτη ανάγνωση, κραυγή «θέλω να ζήσω». Η ταινία που μας περιμένει στο Ertflix δεν είναι θλιβερή τόσο λόγω της τραγικής τροπής που έχει πάρει η ζωή των πρωταγωνιστών της, όσο λόγω της καλοσύνης τους, της ανθρωπιάς τους.
Δεν είναι ο αλκοολισμός το κεντρικό της θέμα, κατά βάση. Είναι το πάθος που μπορεί να σε καταστρέψει. Είναι το πόσο σημαντικό είναι να συμπονούμε τους άλλους, να βρίσκουμε το καλό ακόμα όταν αυτό είναι κρυμμένο.
Δύο πληγωμένοι, απελπισμένοι και περιθωριακοί άνθρωποι γίνονται ο ένας το αποκούμπι του άλλου. Η ιστορία μοιάζει κλισέ, δεν είναι. Σε ένα κινηματογραφικό ταξίδι απ’ αυτά που τόσο αγαπάνε όλες οι αθεράπευτα ρομαντικές ψυχές εκεί έξω, ένα διαμάντι του είδους που νικά τη φθορά του χρόνου.
* Πάτα ΕΔΩ για να δεις το «Αφήνοντας το Λας Βέγκας» στο Ertflix – Διαθέσιμο ως τις 8/3
