Είναι μέρες που το «Society of the Snow» προστέθηκε στη βιβλιοθήκη του Netflix, μία από τις ταινίες που περίμεναν οι συνδρομητές με ιδιαίτερη ανυπομονησία για τον Ιανουάριο. Η αλήθεια είναι πως η πλατφόρμα έκανε καλό ποδαρικό στη νέα χρονιά και ελπίζουμε να συνεχίσει έτσι. Έχουμε δει, που λέτε, αεροπορικά δυστυχήματα -ορισμένα βασισμένα σε αληθινή ιστορία- που όμως δεν μας έκαναν καμία εντύπωση, έχουμε παρακολουθήσει στα μικράτα μας και το «Lost», το οποίο φέρναμε στο μυαλό μας εκείνη την εποχή όταν ταξιδεύαμε με αεροπλάνο, αλλά δεν μας άφησε αυτό το ‘κάτι’ Για να μην σχολιάσουμε το απογοητευτικό φινάλε.
Αυτή όμως είναι η ειδοποιός διαφορά με όλες τις παρόμοιες ταινίες και σειρές που έχουμε δει μέχρι τώρα, καθώς το «Society of the Snow» είναι μια ταινία που θέλει γερό στομάχι. Είναι μια ταινία βαθιά συγκλονιστική και βαθιά συγκινητική. Που σε 2,5 ώρες περίπου, δεν σου επιτρέπει να κάνεις τίποτε άλλο όσο την παρακολουθείς. Δεν θα απαντήσεις δηλαδή σε μηνύματα, δεν θα χαζέψεις παράλληλα στο Instagram.
Το «Society of the Snow» είναι βασισμένο στο αεροπορικό δυστύχημα της 13ης Οκτωβρίου του 1972, όταν αεροσκάφος της Ουρουγουάης με προορισμό το Σαντιάγο της Χιλής, έπεσε στις Άνδεις. Το δυστύχημα αυτό έμεινε στην ιστορία και ως το ‘θαύμα στις Άνδεις’ και η αλήθεια είναι πως πρόκειται για ένα θαύμα. 16 από τους 45 συνολικά επιβαίνοντες κατάφεραν να επιζήσουν σε ένα μέρος που η ανθρώπινη ζωή είναι παράταιρη.
Η επιχείρηση διάσωσης δεν είχε αποτελέσματα και μόλις λίγα 24ωρα μετά, διεκόπη. Και υποθέτουμε πως όλοι θα πίστεψαν βαθιά μέσα τους πως δεν υπήρχε περίπτωση να γλίτωσε κανείς. Κι όμως, ποιος θα περίμενε 10 εβδομάδες αργότερα πως 16 άνθρωποι θα ήταν ζωντανοί. Εξού και το θαύμα, εξού και το ‘ήρωες’. Έτσι τους αποκαλούσαν τότε, ‘ήρωες’. Και ήταν όντως, αν σκεφτεί κανείς πως έγιναν επινοητικοί, άντεξαν τις πιο ακραίες συνθήκες σε ένα περιβάλλον που τις νυχτερινές ώρες η θερμοκρασία έπεφτε στους -30 βαθμούς. Πόσο ψυχικό σθένος πρέπει να έχεις για να συνεχίσεις όταν οι ελπίδες για βοήθεια έχουν σβήσει ολοκληρωτικά. Πόσο ψυχικό σθένος πρέπει να έχεις για να στραφείς στον κανιβαλισμό, με τους επιζώντες να καταλήγουν στα πτώματα για τροφή, προκειμένου να επιβιώσουν. Αν δεν το έχετε δει ακόμα, σας συμβουλεύουμε να μην τρώτε παράλληλα.
Βέβαια, σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε πως ο Ρομπέρτο Κανέσα, ένας επιζών που διέπρεψε στην παιδοκαρδιολογία και εν συνεχεία ήταν υποψήφιος για την προεδρία στην Ουρουγάη, το 1994, είχε δηλώσει στο National Geographic πως η «ανθρωποφαγία» είναι καλύτερη λέξη από τον «κανιβαλισμό», αφού η τελευταία αναφέρεται σε δολοφονία ανθρώπων επί σκοπού.
Στο «Society of the Snow», υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα, που βασίζεται και στο βιβλίο του Πάμπλο Βιέρτσι, γινόμαστε μάρτυρες σε εκπληκτικά πλάνα από τις Άνδεις και στα βουνά της Σιέρα Νεβάδα, αλλα φυσικά δεν έχει την αμεσότητα του ντοκιμαντέρ «Stranded: I’ve Come From a Plane That Crashed on the Mountains, του 2008. Όχι ότι αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα όμως, γιατί ο Μπαγιόνα, έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.
Το αεροπορικό δυστύχημα είναι απελπιστικά σπλαχνικό. Χιόνι, συντρίμμια και άνεμος στροβιλίζονται στην ανοιχτή άτρακτο. Σειρές καθισμάτων καταρρέουν σαν ακορντεόν, εκφσεδονίζοντας μερικούς από τους επιβάτες. Μετά τα συντρίμμια, ο Αντόνιο Μπαγιόνα τραβάει τις πρώτες στιγμές σε κοντινά πλάνα που αποπροσανατολίζουν, καθώς οι χαρακτήρες πασχίζουν να συνθέσουν αυτό που μόλις συνέβη και να συνειδητοποιήσουν που βρίσκονται.
«Αυτό θα μπορούσε να είναι το τελευταίο μας ταξίδι μαζί», λέει ο Πάντσο Ντελγκάδο, στις πρώτες σκηνές του Μοντεβιδέο, στον Νούμα Τουρκάτι, έναν επιβάτη που αφηγείται και την ταινία. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, δε, μια εφημερίδα έχει τίτλο που ειδοποιεί τους αναγνώστες για ένα σκάφος που βυθίστηκε στα ανοικτά των ακτών του Μοντεβιδέο. Οι νεαροί άντρες συζητούν πόσο επικίνδυνο είναι να πετάς μέσα από τις Άνδεις λόγω της αναρρόφησης που δημιουργούν οι θερμοί άνεμοι από την Αργεντινή σε συνδυασμό με τον κρύο αέρα του βουνού. Όλα λειτουργούν ως προοικονομία και παρότι ξέρεις τι θα ακολουθήσει, σε κρατάει σε μια αγωνία.
Το «Society of the Snow» είναι συναρπαστικό, ωμό και ανατριχιαστικό. Είναι δουλεμένο άρτια και είναι μια ταινία που μόλις τελειώσει θα σκεφτείς ‘τι είδα μόλις ρε φίλε’. Σε βάζει στη θέση να επαναπροσδιορίσεις τα ανθρώπινα όρια και να αναλογιστείς μέχρι που είναι διατεθειμένος να φτάσει ο άνθρωπος για να επιβιώσει. Και τι άνθρωπος γίνεσαι μετά από αυτό. Εντύπωση πάντως μας κάνει πως η ταινία όσο γρήγορα ανέβηκε στην πρώτη θέση του Top10, τόσο γρήγορα έπεσε στη δεύτερη, εκθρονίζοντάς την το «Proposal» του 2009. Αλλά γούστα είναι αυτά και όπως και να ‘χει, αξίζει και με το παραπάνω να τη δεις.
