Ήταν ένα πρωινό Πέμπτης, από εκείνα που προσπαθούν να συμβαδίσουν με την εποχή αλλά δεν τα καταφέρνουν με επιτυχία, που με βρήκε να κάθομαι σε μία θέση του κινηματογράφου Ιντεάλ. Σε λίγα λεπτά θα παρακολουθούσα αυτό που περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία: το Poor Things. Τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου και την πιο πολυσυζητημένη. Πρωταγωνίστρια, ξανά, η μούσα του, η Έμμα Στόουν. Η επίσημη πρεμιέρα έγινε, χθες, στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, ενώ στις κινηματογραφικές αίθουσες θα κυκλοφορήσει την 1η Ιανουαρίου από την Feelgood. Για να ξεκινήσει καλά ο χρόνος.
Αυτή η σύμπραξη του Γιώργου Λάνθιμου με την Έμμα Στόουν δημιούργησε ένα πολυκύμαντο αποτέλεσμα 144 λεπτών, που σε μαγεύει. Θα μπορούσε κάποιος να το θεωρήσει υπερβολή αυτό που μόλις είπα, αλλά είναι η πρώτη φορά που ταινία του Λάνθιμου με εντυπωσίασε και με κράτησε μέχρι το τέλος της. Αφέθηκα στον ίδιο, όπως αφέθηκε και η Έμμα Στόουν, η οποία επιβεβαίωσε το ανυπέρβλητο μεγαλείο του ταλέντου της. Κι αυτή η σκέψη ερχόταν συνεχώς στο μυαλό μου όσο παρακολουθούσα το Poor Things.
Η υπόθεση του Poor Things ακολουθεί την Μπέλα Μπάξτερ. Προηγουμένως ήταν η Βικτώρια, η οποία αποφάσισε να αυτοκτονήσει ενόσω ήταν έγκυος, πέφτοντας από μία γέφυρα. Ο καθηγητής Γκόντγουιν Μπάξτερ την εντόπισε στον Τάμεση και αποφάσισε να της δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Μόνο που στον εγκέφαλο της, τρύπωσε εκείνον του νεογέννητου μωρού της, δημιουργώντας έτσι την Μπέλα Μπάξτερ. Αυτό, λοιπόν, σημαίνει ότι μία 35αρα γυναίκα επιβάλλεται να μάθει από την αρχή τη ζωή και τους κανόνες της. Να μπορέσει να προσαρμοστεί στην κοινωνία, την στιγμή που δεν είναι ικανή να φιλτράρει την σκέψη της. Μαθαίνει την αυτοδιάθεση -που της δίνει χαρά-, μιλά αθυρόστομα και δεν υπακούει σε εντολές.
Είναι ερωτεύσιμη, είναι έξυπνη, είναι απελευθερωμένη και καταφέρνει να πάρει τη ζωή στα χέρια της, με οποιοδήποτε τρόπο. Κερδίζει τον σεβασμό κι αυτό είναι κάτι που κάθε γυναίκα μπορεί να καταφέρει, αρκεί να μην κολλάει στα κοινωνικά στερεότυπα. Το Poor Things είναι χυδαίο, είναι ωμό, αλλά είναι και ευφυές. Με μπόλικο χιούμορ και πιασάρικες ατάκες.
Ένα shout out πρέπει να γίνει και στον Μαρκ Ράφαλο, ο οποίος είναι εξαιρετικός. Ίσως ένα από τους πιο ωραίους ρόλους του, αυτός ως ο δικηγόρος Ντάνκαν Γουέντερμπερν. Δεν ξέρω αν το Poor Things θα κερδίσει ένα βραβείο Όσκαρ, αλλά ομολογουμένως αυτό που παρακολούθησα εκείνη την Πέμπτη, ήταν υψηλή τέχνη.
