Δεν είναι εύκολη υπόθεση η δεύτερη σεζόν μιας τηλεοπτικής σειράς να είναι καλύτερη από την πρώτη. Είναι τρομερά δύσκολο να δημιουργήσεις αναμονή κοινού για την τρίτη σεζόν μιας σειράς με το φινάλε της δεύτερης. Ε, το “The Bear” το έκανε, άκοπα. Δημιούργησε μια σειρά γεμάτη τραύματα, εξιλέωση και συνταγές που σου τρέχουν τα σάλια. Μοιάζει σχεδόν σαν να παρακολουθούμε μια διαφορετική τηλεοπτική σειρά.

Κυρίως, έδωσε ανθρώπινη υπόσταση σε τηλεοπτικούς χαρακτήρες δείχνοντας τις οικογένειες του. Γιατί οι ευτυχισμένες οικογένειες είναι ίδιες και απαράλαχτες. Κάθε δυστυχισμένη οικογένεια είναι δυστυχισμένη με τον δικό της τρόπο. Δεν γράφει ο Τολστόι τηλεοπτικά σενάρια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δίδαξε πώς το κάνουν το καλό το δράμα.

Αξίζει να δεις το “The Bear” μόνο και μόνο για τα διάσημα ονόματα που κάνουν παρέλαση ως cameos. Αλλά το ταξίδι του Κάρμι για να ξεπεράσει την απώλεια του θανάτου ενός ήρωα του και μπαλώσει τις ανοιχτές πληγές του είναι πιο απολαυστικό από τα πιάτα που σερβίρονται σε δέκα επεισόδια. Η πρώτη σεζόν ήταν μια έκπληξη το περασμένο καλοκαίρι. Ακόμα κι αν δεν είδατε το “The Bear” , δεν θα μπορούσατε να αποφύγετε τα “Yes Chef!” memes που πλημμύρισαν τα social media για μήνες. 

Στη δεύτερη σεζόν του “The Bear” λάμπουν όλοι οι χαρακτήρες της σειράς. Η Σίντνεϊ αποφασισμένη να κερδίσει ένα αστέρι Michelin, περνά όλο της το χρόνο (όλη της τη ζωή δηλαδή) ψάχνοντας το καλύτερο φαγητό του Σικάγου, λαμβάνοντας συμβουλές από τοπικούς σεφ και τελειοποιώντας τα δικά της πιάτα. Αν πήγαινα Σικάγο θα δοκίμαζα τα πάντα στα Avec, Margie’s Candies, Pizza Lobo, Publican Quality Meats. Κράτησα σημειώσεις.

O Μάρκους κάνει stage σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια στην Κοπεγχάγη. Η Τίνα πηγαίνει σε σχολή μαγειρικής. Η αδελφή του Κάρμι, έγκυος, προσπαθεί να αναλάβει όλα τα logistics του νέου εστιατορίου. Καμία από τις άδειες που υποβάλλουν δεν εγκρίνεται. Κανείς δεν κάνει αίτηση για δουλειά στο εστιατόριο. Ο Ρίτσι γίνεται κυριολεκτικά άλλος άνθρωπος και μαθαίνει τι σημαίνει σεβασμός στις λεπτομέρειες. Έμαθε να ακούει τους άλλους και να μη φωνάζει πιστεύοντας ότι έχει δίκιο για τα πάντα. Η δεύτερη σεζόν θα μπορούσε να έχει προχωρήσει απευθείας στα εγκαίνια του νέου εστιατορίου, του The Bear. Κι όμως, η δεύτερη σεζόν επέλεξε να μας βάλει να ζήσουμε πραγματικά την ανακαίνιση. Κι αυτό ήταν ιδιοφυές.

Φυσικά υπάρχει το πιο “δώστε μου όλα τα Emmys” επεισόδιο που θα δείτε φέτος και είναι κυριολεκτικά μια ταινία για μια δυσλειτουργική οικογένεια. Το χριστουγεννιάτικο τραπέζι των Berzatto είναι το εισιτήριο για την οικογενειακή κόλαση. Η μαμά του Κάρμι, της Ναταλί και του αδικοχαμένου Μάικι είναι η Τζέιμι Λι Κέρτις. Αυτό θα ήταν ήδη αρκετό για να δεις το έκτο επεισόδιο της σειράς. Κανείς δεν είναι πραγματικά καλά και είναι η μοναδική ερώτηση που ακούγεται σε επανάληψη. Ακούγονται περισσότερες προσβολές από όσες μπορούν να ειπωθούν σε μια επίσκεψη στον ψυχολόγο. Αυτό το επεισόδιο σου εξηγεί γιατί τα παιδιά των Bersatto είναι δυστυχισμένα.

Οι σεναριογράφοι της δεύτερης σεζόν αποφεύγουν κάθε παγίδα και κάνουν το πιο ιδιοφυές κόλπο με τους guests (δεν ξέρω πώς μπορώ να αποφύγω τα spoilers). Ξαναστήνουν ουσιαστικά τη σειρά, όπως ακριβώς βλέπουμε να στήνεται το εστιατόριο. Όλοι έχουν τη δική τους ιστορία να διηγηθούν τώρα. Γκρέμισαν το The Beef και χτίζουν το The Bear. Συμβιβάζονται με την απώλεια. Βρίσκουν ένα καινούργιο σκοπό. Ο Κάρμι δεν είναι πλέον ένας ανηδονικός ενήλικας.

Αν μάθαμε κάτι από αυτά τα δέκα επεισόδια είναι το εξής: η ομαδική δουλειά είναι ο πιο εύκολος δρόμος για την επιτυχία. Και κυρίως, ότι αν δεν αποτύχεις, δεν θα πετύχεις ποτέ. Αν δεν βγεις εκεί έξω, σε κάθε ηλικία, για να μάθεις, με επιμονή και υπομονή, θα μείνεις απλά ένας γκρινιάρης φωνακλάς λούζερ. Οι ζωές μας είναι γεμάτες άγχος και χάος. Κι αυτό είναι που τις κάνει να αξίζουν. Είναι η εμπειρία να ξεπερνάς τα προβλήματα της ζωής που σε κάνει μάγκα. Όχι να ψάχνεις μια δουλειά χωρίς άγχος και μια ζωή ανέφελη. Αυτά είναι τα ζητούμενα προνομιούχων ανθρώπων. Σίγουρα όχι της εργατικής τάξης του Σικάγου.

Η γραφή του “The Bear” είναι ΣΥΓΚΛΟ. Μοιάζει σαν βιβλίο του Πολ Ώστερ αν το έγραφε ο Τζόναθεν Φράνζεν. Η δεύτερη σεζόν είναι καλύτερη γιατί είναι πιο οικεία. Είναι αστεία, είναι ψυχοβγαλτική, είναι θεραπευτική, είναι ικανοποιητική. Όπως οι ζωές μας. Περιμένουμε την καταστροφή στην επόμενη γωνία (ειδικά μετά την πανδημία) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσουμε να περάσουμε ωραία, διασκεδαστικά.

Τέλος, ακόμα κι αν είσαι ταλαντούχος, χρειάζεσαι κάποιον να πιστέψει σε εσένα.

Υγ: σειρά με τον Μπομπ Όντενκιρκ είναι πάντα σειράρα. Και με τη Σάρα Πόλσον.

Υγγ: Ο Jeremy Allen White είναι πλέον σταρ. Ο μονόλογος του στο φινάλε της δεύτερης σεζόν είναι ΕΠΙΚΟΣ.

Info: Η πρωτότυπη, βραβευμένη σειρά του FX, «The Bear», επιστρέφει με τον πολυαναμενόμενο, δεύτερο κύκλο επεισοδίων, στο Disney+ στην Ελλάδα.