Οι αναπαραστάσεις της τεχνητής νοημοσύνης –AI – στη λογοτεχνία προηγούνται της εφεύρεσής της στον πραγματικό κόσμο σχεδόν έναν αιώνα. Ένα πρώιμο παράδειγμα είναι το μυθιστόρημα του Άγγλου συγγραφέα Σάμιουελ Μπάτλερ Erewhon: or, Over the Range. Πρόκειται για ένα σατιρικό ουτοπικό μυθιστόρημα το οποίο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά ανώνυμα το 1872, και διαδραματίζεται σε μια φανταστική χώρα που ανακάλυψε και εξερευνά ο πρωταγωνιστής. Ο φόβος για τους πιθανούς κινδύνους των μηχανημάτων οδήγησε στην καταστροφή των περισσότερων τεχνολογικών εφευρέσεων – μια ιδέα που ο Μπάτλερ διερεύνησε για πρώτη φορά σε ένα άρθρο του 1863 με τίτλο «Ο Δαρβίνος ανάμεσα στις Μηχανές».
Ένα άλλο παράδειγμα μπορεί να βρεθεί στο προτελευταίο κεφάλαιο του τελευταίου έργου της Τζορτζ Έλιοτ, Impressions of Theophrastus Such, «Shadows of the Coming Race». Το βιβλίο δημοσιεύθηκε το 1879. Η Έλιοτ γράφει ότι ο Θεόφραστος αποτελείται από 18 μελέτες χαρακτήρων που εκπονήθηκαν από τον ομώνυμο παρατηρητή, μία από τις οποίες οραματίζεται έναν κόσμο όπου «οι «τέλεια μορφωμένες» μηχανές θα εξυπηρετούν ανάγκες που οι ίδιες έχουν καθορίσει και θα το κάνουν αποτελεσματικά, χωρίς να ουρλιάζουν, καθιστώντας την ανθρώπινη κρίση και την εφευρετικότητα ξεπερασμένες.
Πηγαίνοντας ακόμα πιο πίσω, το 1818, στο μυθιστόρημα της Μαίρη Σέλλεϋ, Frankenstein. Ο Frankenstein αφηγείται την ιστορία του Victor Frankenstein, ενός νεαρού επιστήμονα που δημιουργεί ένα σοφό πλάσμα σε ένα ανορθόδοξο επιστημονικό πείραμα.
Διάβασε τη συνέχεια στο intronews.
