Σύμφωνα με την Wikipedia, η Ατλαντίδα βρίσκεται πέρα από τις Ηράκλειες στήλες (γνωστά ως στενά του Γιβραλτάρ), ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Αφρικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα (Περίπου το 9.600 Π.Χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας».
Σύμφωνα με τη βιογραφία του Απολλόδωρου, η Ατλαντίδα βρισκόταν στις νοτιοανατολικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Επειδή είναι μια ιστορία που ενσωματώνεται στους διαλόγους του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα θεωρείται γενικά ως παραβολή που κατασκευάστηκε από τον Πλάτωνα για να εξηγήσει τις πολιτικές του θεωρίες.
Αν και η ιστορία του Πλάτωνα φαίνεται σαφής στους περισσότερους μελετητές, μερικοί επιμένουν ότι η περιγραφή του είναι εμπνευσμένη από παλαιότερες παραδόσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Πλάτωνας βασίστηκε σε προηγούμενα γεγονότα, όπως την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης ή τον Τρωικό πόλεμο, ενώ άλλοι επιμένουν ότι έλαβε έμπνευση από πιο σύγχρονα γεγονότα όπως την καταστροφή της Ελίκης το 373 π.Χ. και την αποτυχημένη εκστρατεία στη Σικελία το 415-413 π.Χ.
Τώρα, θα πείτε γιατί ασχολούμαστε με την Ατλαντίδα. Θα σας πούμε. Ο μετεωρολόγος Μιχάλης Σιούτας, στην εκδήλωση του ΤΕΕ/ΤΚΜ για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος με θέμα: «Κλιματική Αλλαγή – Επιπτώσεις στην Παράκτια Ζώνη – Αντιπλημμυρική θωράκιση Θεσσαλονίκης», είχε κάτι πολύ ενδιαφέρον να πει. Η Ελλάδα, μέσα στις επόμενες δεκαετίες, αντιμετωπίζει κίνδυνο «καταβύθισης» σημαντικών τμημάτων της ακτογραμμής σε διάφορες περιοχές αν δεν γίνουν αντιπλημμυρικά έργα αλλά και αν δεν ληφθούν μέτρα αντιμετώπισης για την κλιματική αλλαγή.
Για ποιες περιοχές μιλάμε; Πρόκειται για περιοχές όπως η Αττική, η Θεσσαλονίκη, η Πελοπόννησος, η Κρήτη, τα Δωδεκάνησα αλλά και ακόμα περισσότερες, στις οποίες κρίνονται απαραίτητα τα αντιπλημμυρικά έργα καθώς οι επιπτώσεις από τις πλημμύρες και την κλιματική αλλαγή έχουν αρνητικές επιρροές, ιδίως στην οικονομία των τοπικών κοινωνιών.
Ο Μιχάλης Σιούτας αναφέρθηκε επίσης στην πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ η οποία ανέδειξε ότι «Τα ακραία καιρικά φαινόμενα και η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή τα τελευταία 50 χρόνια, στοίχισαν τη ζωή σε δύο εκατ. ανθρώπους κι έχουν προξενήσει ζημιές 4,3 τρισ. δολ. την περίοδο 1976-21. Στην περίοδο 1976-21 σημειώθηκαν 11.778 μεγάλες καταστροφές εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Στη διετία 2020-21 οι θάνατοι που προκλήθηκαν από ακραία καιρικά φαινόμενα ήταν 22.607 σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά θα ήταν γύρω στις 50.000 αν δεν υπήρχαν οι έγκαιρες προειδοποιήσεις, που σώζουν ζωές».
