Η φωτογραφία είναι ένα εργαλείο ενδυνάμωσης που χρησιμοποιείται -μεταξύ άλλων- για να αφηγηθεί τις ιστορίες εκείνων των οποίων η φωνή μπορεί να μην ακούγεται. Μια εικόνα μπορεί να επικοινωνήσει πολλά, χωρίς πολλά λόγια, όπως συμβαίνει με το έργο της Sujata Setia που ονομάζεται Changing the Conversation. Η σειρά παρουσιάζει ανθρώπους με σωματικές ιδιαιτερότητες ώστε να τιμηθεί η δύναμη που δείχνουν και το πώς ξεπερνούν τα εμπόδια.
Τα πορτρέτα εμπνεύστηκαν από μια απλή ερώτηση του παιδιού της Setia. “Η 8χρονη κόρη μου επέστρεψε μια μέρα από το σχολείο και με ρώτησε αν είναι όμορφη. Ως κορίτσι, που μεγάλωσε σε μια πατριαρχική κοινωνία πίσω σε μια μικρή πόλη της Ινδίας, πάλεψα όλη μου τη ζωή με το πώς διαμορφώνεται το όμορφο ή το άσχημου, το φυσιολογικό ή το μη φυσιολογικό, τις διαφορές του πλούσιου ή του φτωχού, του ροζ ή του μπλε”.
“Για μένα, αυτός ο κόσμος ήταν πάντα χωρισμένος σε δυαδικά συστήματα, και παρατήρησα ότι η κόρη μου άρχισε να αναπτύσσει μια παρόμοια κοσμοθεωρία. Και έτσι, ξεκίνησα αυτή τη σειρά, για έναν κόσμο χωρίς εξαιρέσεις, έναν κόσμο που απομακρύνεται από τα δυαδικά συστήματα. Πρόκειται για μια συνεχιζόμενη σειρά”.
Η Setia, η οποία εργάζεται με το όνομα But Natural Photography, ειδικεύεται στα νεογέννητα, την εγκυμοσύνη και τα οικογενειακά πορτρέτα. “Η πρώτη μου φωτογράφιση ήταν με την Amber, μια μαμά που γέννησε ένα μωρό 13 κιλών και έμεινε με αυτό που ονομάζω ‘μετάλλια τιμής’ στο σώμα της”. Αλλά το έργο άλλαξε όταν γνώρισε την Cartrin (πρώτη φωτογραφία), μια επιζώντα από εγκαύματα στο 96%. Συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν πολλά περισσότερα για τα οποία πρέπει να μιλήσουμε. Σκέφτηκα ότι θα οικοδομήσω την ευαισθητοποίηση γύρω από τις ουλές, τις ορατές και τις αόρατες”.
