Φτάνοντας για πρώτη φορά στη Νάπολη, ο φωτογράφος Sam Wright περπάτησε τα ίδια ακριβώς δέκα χιλιόμετρα γύρω από την πόλη, δύο συνεχόμενες μέρες. Οι έφηβοι με τις βουτιές από τα βράχια, τα κρυστάλλινα νερά, οι ντόπιοι που μοιράζονταν μαζί του πληροφορίες και ενδιαφέροντα μέρη στην πόλη τους, σε μια πόλη που τους φαίνεται η ίδια κάθε μέρα, αλλά οικεία πατρίδα και όχι ήπια κόλαση σε επανάληψη, όλοι και όλα αποτελούσαν υποκείμενα και άξια για κλικ σημεία. Όλοι και όλα μεταφράζονταν σε νέες φωτογραφίες.
«Στην πρακτική μου, πάντα ψάχνω για συναίσθημα και ατμόσφαιρα σε ανθρώπους και μέρη», λέει ο Sam μιλώντας στο i-D. «Από την πρώτη στιγμή που έφτασα στη Νάπολη, μπορούσα να καταλάβω πως αυτά ήταν σε αφθονία. Οι αισθήσεις σου συνεχώς είναι απασχολημένες. Είτε στο χάος και τη θεατρικότητα της ζωής στους δρόμους, είτε στον χαλαρωτικό ήχο της Τυρρηνικής Θάλασσας ή στις μυρωδιές του μαγειρέματος στους δρόμους», λέει.
Στο νέο του λεύκωμα,The City of the Sun, κλικς γυμνών δερμάτων, ηλιοκαμένων, μακάριας χαλαρότητας που μόνο η επαφή με τη θάλασσα που γίνεται ρουτίνα προσφέρει, φανατικοί ποδοσφαιρόφιλοι, οι πιο γλυκιοί «σκληροί τύποι», έφηβοι δίπλα δίπλα με ηλικιωμένους για μια θέση στον καυτό ιταλικό ήλιο, εμφανίζονται, αποκαλύπτοντας ένα καλοκαίρι τόσο οικείο, όσο ο ήχος των τζιτζικιών ένα μεσημέρι σαν όλα τα άλλα στο νησί. Μπαίνοντας πιο βαθιά, με τη σειρά που τα ανακάλυψε και ο ίδιος ο Wright, περνούν γυναίκες σε βέσπες, μοναχές που ψάχνουν λίγη σκιά, υπαίθριες αγορές που μπορείς σχεδόν να τις μυρίσεις.
Το αρχέτυπο του τυπικού Ναπολιτάνου σπάει σε χίλια κομμάτια μέσα από αυτές τις φωτογραφίες, μιας και η Νάπολη φαίνεται να ζει στο τώρα, στην πιο σύγχρονη εκδοχή της. Χάρη στους ανθρώπους της που την έκλεψαν λίγο από όσα ενέπνευσε εκείνη στον Νερούδα ή στον Ουάιλντ.
Δες παρακάτω μερικές καρτ ποστάλ από ένα ναπολιτάνικο καλοκαίρι:
