Η Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια φιλόδοξη μουσικοθεατρική παραγωγή ενός νεοϋορκέζικου έρωτα στην πιο μιλένιαλ στιγμή της. Σίγουρα δεν θα βαρεθείτε, δεν θα κοιτάξετε στιγμή το κινητό σας και μετά από 80 λεπτά θα βγείτε συγκινημένοι και σίγουροι ότι ο έρωτας της ζωής σας είναι κάπου στην πόλη και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να σας γνωρίσει. Η Λυρική ξέρει πώς χωρίζουν δυο ερωτευμένοι άνθρωποι μετά από πέντε χρόνια σχέση
Τι είναι αυτό το αλλιώτικο μιούζικαλ; To “The Last Five Years” αφηγείται τη γλυκόπικρη ιστορία δύο νέων καλλιτεχνών, από το πρώτο ραντεβού μέχρι το τελευταίο αντίο. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ερμηνεύουν οι ταλαντούχοι Βάσια Ζαχαροπούλου και Πάρις Παρασκευάδης, ερμηνευτές με γνώση και πείρα στο είδος που επιλέχτηκαν μετά από ανοικτή ακρόαση ανάμεσα σε πάνω από 160 ερμηνευτές. Τους πετύχαμε στις πρόβες και μας απάντησαν σε όλες μας τις απορίες.
Περιγράψτε μου το ιδανικό πρώτο ραντεβού;
Βάσια: Ραντεβού σε ένα εστιατόριο. Οι συζητήσεις που μπορεί να καταλήξουν πολύωρες, η ατμόσφαιρα που δημιουργείται, η ελαφριά ζάλη που δεν ξέρεις αν προέρχεται από το κρασί ή από το καρδιοχτύπι και την προσμονή της βραδιάς. Γνωρίζεσαι καλύτερα με τον άλλον, μοιράζεσαι φαγητό και ιστορίες της ζωής σου.
Πάρις: Το ιδανικό πρώτο ραντεβού ξεκινά με μια τυχαία γνωριμία σε μια καλοκαιρινή συναυλία κάτω στην αρένα. Μετά η συναυλία τελειώνει και περπατάμε μιλώντας μέχρι να ξημερώσει. Στο τέλος, έχουμε καταλήξει πολύ μακριά, ίσως και σε άλλο δήμο, αλλά αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο.
Πώς καταλαβαίνετε ότι τελειώνει μια μακροχρόνια σχέση;
Βάσια: Προσωπικά το νιώθω όταν πλέον δεν αναζητώ τον σύντροφο μου στην καθημερινότητα. Μειώνεται έως και εξαφανίζεται η σεξουαλική έλξη και πλέον μπορώ να υπάρχω χωρίς εκείνον στη ζωή μου. Εκεί πλέον επιβεβαιώνω ότι η σχέση έχει τελειώσει.
Πάρις: Κάποιες φορές περνάει ο καιρός και συνηθίζεις, είναι η αλήθεια, ξεχνώντας πόσο διαφορετικά ήταν στην αρχή. Εκεί είναι και η στιγμή που πρέπει και οι δυο να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να προσπαθήσουν μαζί. Όταν ήμουν μικρότερος νόμιζα πως υπήρχε η τέλεια σχέση και όταν τα έβρισκα σκούρα αποχωρούσα. Όσο μεγαλώνω όμως καταλαβαίνω πώς η σχέση είναι κάτι που χτίζεται με κόπο και απαιτεί δουλειά και από τις δυο πλευρές. Όταν, λοιπόν, περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός του έρωτα, πρέπει να δουλέψεις σκληρά. Εκείνη είναι και η στιγμή που εάν η απέναντι πλευρά δεν δείξει διαθέσιμη να προσπαθήσει για την σχέση, τότε σίγουρα η σχέση αυτή βαδίζει στο τέλος της.
Γιατί να έρθω να δω ένα μιούζικαλ για ένα γάμο που κατέληξε σε χωρισμό;
Βάσια: Γιατί αξίζει να γνωρίσεις την Κάθυ και τον Τζέιμι και να ακούσεις την ιστορία τους. Δεν χρειάζεται ένα ευφάνταστο ή ακραίο σενάριο πάντα που να προκαλεί ενδιαφέρον μόνο λόγω της ακρότητας του. Η μουσική αρτιότητα και η αλήθεια σε αυτή την παράσταση είναι τα δυνατά της στοιχεία.
Πάρις: Γιατί δεν εστιάζουμε εκεί! Το έργο αποτελείται από ένα κολάζ αναμνήσεων της σχέσης του Τζέιμι και της Κάθι που μας βοηθά να γνωρίσουμε καλύτερα τους δυο αυτούς χαρακτήρες και να δούμε όλα αυτά που πέρασαν μαζί, τα καλά και τα κακά. Πολλά πράγματα στη ζωή ολοκληρώνουν τον κύκλο τους αλλά αυτό που μένει τελικά είναι όλη η διαδρομή, και σίγουρα η σχέση της Κάθι και του Τζέιμι είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή. Και επειδή στη ζωή τα πράγματα δεν είναι ποτέ μονοδιάστατα, μπορεί η σχέση αυτή να τελείωσε αλλά σίγουρα η αγάπη ανάμεσά τους δεν έχει τελειώσει.
Πώς πήρατε τον ρόλο σας; Κάπου διάβασα ότι υπήρχαν 160 υποψήφιοι.
Βάσια: Περάσαμε δύο δύσκολες φάσεις ακροάσεων όπου ναι υπήρχαν 160 υποψήφιοι όπου – όπως πάντα- οι περισσότερες ήταν γυναίκες! Και εγώ και ο Πάρις κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για να διεκδικήσουμε τους ρόλους μας. Στη β’ φάση της ακρόασης κληθήκαμε να τραγουδήσουμε σε ζευγάρια με τυχαία επιλογή ζεύγους. Όταν τραγούδησα με τον Πάρι αισθάνθηκα αστεράκια στην ατμόσφαιρα, οι φωνές μας ένωναν πολύ όμορφα. Δεν ήξερα αν θα επιλέγουμε ή όχι. Ήξερα όμως ότι αυτό που αισθάνθηκα εκείνη τη στιγμή θα το αισθανόταν σίγουρα και η επιτροπή.
Πάρις: Διάβασα για την ακρόαση στο διαδίκτυο και επειδή λατρεύω αυτό το μιούζικαλ είπα να πάω! Στην αρχή έπρεπε να παρουσιάσουμε κάποια τραγούδια από το έργο μόνοι μας και στην επόμενη φάση της ακρόασης δοκιμαστήκαμε και σε ζευγάρια αλλάζοντας ταίρι έτσι ώστε, φαντάζομαι, να μπορούν να δουν και αν υπάρχει χημεία. Η συγκεκριμένη ακρόαση ήταν μια ασυνήθιστα ευχάριστη εμπειρία γιατί δεν υπήρχε καθόλου πίεση και ο Δημήτρης μαζί με τον Μιχάλη έκαναν την όλη διαδικασία αρκετά δημιουργική και μου έδωσαν το χώρο που χρειαζόμουν για να αισθανθώ άνετα.
Ο Δημήτρης Δημόπουλος μπορεί να ξεχάσει ότι είναι stand up κωμικός όταν σκηνοθετεί ή σας λέει αστεία;
Βάσια: Φυσικά και όχι! Ο Δημήτρης είναι stand-up κωμικός γιατί δεν μπορεί να μην είναι. Το χιούμορ είναι στη φύση του. Στις πρόβες βέβαια έδινε πιο πολύ βάση στο στήσιμο των χαρακτήρων και στην εξέλιξη της δουλειάς μας. Το χιούμορ έμπαινε στη συζήτηση μόνο για να χαλαρώσουμε. Είμαι σίγουρη ότι ενδόμυχα καταπιεζόταν πολύ γι’ αυτό.
Πάρις: Χαχα, η αλήθεια είναι πως μας λέει αστεία από τις ακροάσεις μέχρι και τώρα που έχουμε φτάσει στο τέλος! Είναι πολύ ευχάριστο να δουλεύεις με έναν άνθρωπο όπως ο Δημήτρης που ενώ έχει ασχοληθεί πολύ με το θέατρο και το μιούζικαλ έχει και μια δεύτερη πτυχή αυτή του stand up κωμικού, που τον κάνει να έχει μια πολύ απρόβλεπτη και φρέσκια οπτική όταν σκηνοθετεί.
Πιστεύετε ότι το ελληνικό κοινό αγαπά τα μιούζικαλ; Έχετε αποδείξεις αν πείτε “ναι”;
Βάσια: Πιστεύω πώς το ελληνικό κοινό είναι αρκετά εξοικειωμένο με το είδος του μουσικού θεάτρου γενικότερα. Απόδειξη είναι τα γεμάτα θέατρα. Βέβαια είναι γεγονός ότι μεγάλο μέρος του κοινού γνωρίζει τα πιο ευρέως γνωστά έργα και όχι το είδος συνολικά όπως σε άλλες χώρες του εξωτερικού. Αλλά αυτό αφενός είναι κάτι λογικό να συμβαίνει και αφετέρου πιστεύω πώς χρόνο με τον χρόνο αλλάζει μιας και ανεβαίνουν όλο και περισσότερα έργα, όχι τόσο γνωστά αλλά πολύ αξιόλογα. Όπως το “The last five years” ή το “Once” που είχε παιχτεί στην Εναλλακτική Σκηνή πριν μερικά χρόνια. Παρουσιάζονται υπέροχα έργα με καταπληκτικούς τραγουδιστές του είδους που θα ήταν αδύνατον να μην αναγνωριστεί η αξία τους από το κοινό.
Πάρις: Πιστεύω πως το ελληνικό κοινό είναι αρκετά δυναμικό και ανταποκρίνεται πολύ γρήγορα σε νέες προτάσεις. Και, ναι, πιστεύω πως το ελληνικό κοινό αγαπάει το μιούζικαλ. Απόδειξη είναι πως βλέπουμε ολοένα και περισσότερες παραγωγές μιούζικαλ να παρουσιάζονται και αρκετές εξ αυτών επαναλαμβάνονται πράγμα που σημαίνει πώς το κοινό ανταποκρίνεται θετικά. Επίσης, είναι αρκετά ελπιδοφόρο ότι τώρα τελευταία βλέπουμε δειλά δειλά να παρουσιάζονται και έργα μιούζικαλ όχι τόσο γνωστά ή «κλασικά» κάτι που θα ήταν αδύνατον να συμβεί παλιότερα.
Έχετε TikTok; Παρακολουθείτε ή ανεβάζετε βιντεάκια σας χορευτικά;
Βάσια: Όχι, δεν έχω, συνειδητά. Προσωπικά το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον λόγο να ανεβάσω χορευτικό βίντεο πέραν της πλάκας και για φίλους μου, και αυτό μπορώ να το κάνω και από άλλες πλατφόρμες όπως το Instagram ή το Facebook. Πιστεύω στην χρησιμότητα των social media ειδικά για θέματα προώθησης της δουλειάς μας, αλλά έχω κάποια όρια που τηρώ ώστε να προλαβαίνω να ζω την πραγματική ζωή.
Πάρις: Με έπεισε η κολλητή μου να κάνω γιατί ήθελε να μου στέλνει συνέχεια βιντεάκια να βλέπω (κυρίως με γάτες). Δημιούργησα λογαριασμό, λοιπόν, και τον έχω εξ ολοκλήρου για να ανεβάζω σύντομα covers (διασκευές) από αγαπημένα μου τραγούδια: tiktok.com/@princeoftroy. Εννοείται πως έχουμε γυρίσει και χορευτικά βιντεάκια με την κολλητή μου αλλά τα κρατάμε για εσωτερική κατανάλωση… χαχα.
Η πολυπόθητη χημεία (πάνω στην σκηνή) μπορεί να κατασκευαστεί ή πρέπει να υπάρχει;
Βάσια: Αν υπάρχει είναι υπέροχο. Αν πάλι δεν υπάρχει μπορεί να κατασκευαστεί, ναι. Μου έχει τύχει στο παρελθόν να παίζω με συνάδελφο στη σκηνή που δεν ανταλλάσσαμε ούτε καλημέρα στα παρασκήνια λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων. Αλλά αυτό το ξέραμε μόνο εμείς. Δεν είναι το ιδανικό σενάριο αλλά καλώς ή κακώς μπορεί να τύχει.
Πάρις: Η χημεία σίγουρα είναι κάτι που όταν υπάρχει από πριν τα κάνει όλα πολύ πιο εύκολα. Είναι κάτι όμως, που όπως και πολλά άλλα πράγματα στο θέατρο, είναι εφικτό να χτιστεί με σκληρή δουλειά. Νιώθω τυχερός, επειδή με τη Βάσια αντιλήφθηκα από την αρχή ότι «μιλάμε την ίδια γλώσσα» και κάτι που για μένα λειτουργεί σαν δείκτης αυτής της χημείας είναι ότι μοιραζόμαστε την ίδια αίσθηση του χιούμορ.
Σε ποιο σημείο της παράστασης ταυτίζεστε απόλυτα με τον ήρωα σας;
Βάσια: Σχεδόν σε όλα! Αρχικά, στην έναρξη του έργου που η Κάθυ μιλάει για τον χωρισμό της με τον Τζέιμι και εκφράζει τον πόνο και την οργή της. Στη συνέχεια, όταν παίρνει μέρος σε μία σειρά ακροάσεων που δεν πάνε καθόλου καλά και απογοητεύεται αλλά στιγμιαία ανασκουμπώνεται και συνεχίζει την προσπάθεια της γιατί γνωρίζει ότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Η Κάθυ είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας με δίψα για ζωή και όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Δεν της χαρίστηκε ποτέ τίποτα και παλεύει με τις δικές της δυνάμεις. Είναι μαχήτρια όπως πάρα πολλά κορίτσια εκεί έξω.
Πάρις: Ταυτίζομαι αρκετά με τη σκηνή όπου ο Τζέιμι κάνει οριακά τον κλόουν για να καταφέρει να φτιάξει την διάθεση της Κάθι όταν είναι στενοχωρημένη. Είναι κάτι που χωρίς να το θέλω μου βγαίνει αυτόματα στη ζωή όταν βλέπω έναν φίλο μου ή κοντινό μου άνθρωπο να είναι προβληματισμένος ή στενοχωρημένος με κάτι. Πιστεύω πώς όταν έχεις απέναντι σου κάποιον κοντινό σου άνθρωπο που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υπάρχουν δυο επιλογές ή να τον ρωτήσεις εάν θέλει να το μοιραστεί μαζί σου και να προσπαθήσετε να το αναλύσετε και να βρείτε λύσεις παρέα ή να τον αποσπάσεις κάνοντας τον για λίγο να ξεχαστεί. Και οι δυο αυτές επιλογές πιστεύω πως είναι το ίδιο βοηθητικές και ανακουφιστικές.
Πόσο κουραστικές ήταν οι πρόβες για το The Last Five Years και θυμάστε κάτι αστείο που συνέβη κατά τη διάρκεια τους;
Βάσια: Οι πρόβες ήταν πολύωρες και λόγω της φύσης του έργου με μόλις δύο συμμετέχοντες ήταν αρκετά κουραστικές. Ο Δημήτρης και ο Μιχάλης ο Παπαπέτρου, ο μαέστρος μας, φρόντισαν να κουραζόμαστε το δυνατόν λιγότερο. Μοίραζαν τον χρόνο των προβών και μας άφηναν χρόνο για ξεκούραση που ήταν πολύ βοηθητικό. Από αστεία στις πρόβες άλλο τίποτα! Σε κάποια σκηνή ο Πάρις ως Τζέιμι λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από κάποια Κα Γουιτφιλντ που εκδηλώνει ενδιαφέρον για το νέο του βιβλίο. Τον ήχο κλήσης του τηλεφώνου αλλά και τη φωνή της Κας Γουίτφιλντ στην άλλη γραμμή, ανέλαβε να αναπαράξει ο Δημήτρης που έκανε την Κα Γουίτφιλντ να ακούγεται σαν μία ώριμη κυρία με μπάσα φωνή που ορέγεται τον νεαρό Τζέιμι… Φυσικά σκάσαμε όλοι στα γέλια!
Πάρις: Οι πρόβες ήταν μια αρκετά δημιουργική αλλά και κουραστική διαδικασία αρχικά λόγω του μεγέθους του μουσικού και θεατρικού κειμένου με τον οποίο έπρεπε να δουλέψουμε δεδομένου ότι σε αυτό το έργο ο θίασος αποτελείται μόνο από δύο άτομα. Συνήθως σε μια πεντάωρη θεατρική πρόβα συμμετέχουν αρκετοί ηθοποιοί ανάλογα με το έργο αλλά στη δική μας περίπτωση τις περισσότερες φορές κληθήκαμε να δουλέψουμε απολύτως μόνοι μας. Υπήρχαν πολλές κωμικές στιγμές κατά τη διάρκεια των προβών. Κάτι που θυμάμαι πιο πολύ ήταν να φτιάχνω καμένα ανέκδοτα και να τα απευθύνω στη Βάσια που υποδύεται το ρόλο της Κάθι όπως πχ «-Πώς το λέμε όταν η Κάθι βγαίνει από την σκηνή; -Απο-ΚΑΘΙ-λωση» ή «-Πώς λέγεται αυτό που πρέπει να κάνει η Κάθι; -ΚΑΘΙ-κον» και πολλά ακόμα παρομοίως καμένα ανέκδοτα.
Υπάρχει καλός χωρισμός σε μια σχέση;
Βάσια: Θα έλεγα πώς υπάρχει. Όταν η επιλογή του χωρισμού γίνεται από κοινού είναι το ιδανικό σενάριο χωρισμού. Ακόμη όμως και σε άλλες περιπτώσεις, πιστεύω ότι ο “καλός” χωρισμός είναι επιλογή. Πέραν ακραίων περιπτώσεων κακομεταχείρισης κτλ, όταν ένας άνθρωπος σου επικοινωνεί ότι δεν θέλει άλλο να είναι μαζί σου δεν έχεις παρά να τον ακούσεις. Δεν γίνεται να θυμώνουμε και να επιτιθέμεθα σε κάποιον επειδή δεν μας θέλει πια. Εκεί λοιπόν είναι επιλογή το να μένουμε να επιθυμούμε κάποιον που εν γνώση μας δεν μας θέλει. Και φυσικά είναι στο χέρι μας το πώς θα διαχειριστούμε στη συνέχεια τον εαυτό μας και τα συναισθήματα μας. Θα περάσουμε φάσεις θυμού, πείσματος μέχρι να καταλήξουμε στη συνειδητότητα και τέλος τη λύτρωση.
Πάρις: Νομίζω πως ένας χωρισμός δεν είναι ούτε κακός ούτε καλός. Είναι κάτι αναγκαίο να συμβεί όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Σίγουρα πάντως ένας χωρισμός μπορεί να βοηθήσει και τους δύο ανθρώπους που ήταν στη σχέση να προχωρήσουν και να εξελιχθούν. Κάποιες φορές η διαδικασία αυτή είναι επίπονη αλλά απαραίτητη για να πας παρακάτω.
Info: The Last Five Years, 5, 6, 7, 11, 12, 13 Μαΐου 2023 Ώρα έναρξης: 20.30 (Κυριακή: 19.30) Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ). Προπώληση: Ταμεία ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ (2130885700, καθημερινά 9.00-21.00), www.ticketservices.gr, Ομαδικές κρατήσεις: 2130885742.