Το Alannah Farrell ζωγραφίζει τους πιο κοντινούς του ανθρώπους – φίλους, εραστές, γείτονες – για να δημιουργήσει συγκλονιστικές και τρυφερές εικόνες εμποτισμένες με μια πραγματική αίσθηση οικειότητας. Zωγραφίζει και αποτίει φόρο τιμής στους queer φίλους, τους εραστές και τους γείτονές του σε ατμοσφαιρικά, συναισθηματικά και ερωτικά περιβάλλοντα.
Βρίσκει τη ρευστότητα των σωμάτων ατελείωτα συναρπαστική. Δηλώνει σε συνεντεύξεις του ότι “η γνωριμία με τα υπέροχα άτομα που ήρθαν και πόζαραν στα διάφορα μέρη όπου ζούσα και εργαζόμουν έγινε μια θεραπευτική εμπειρία κατά τη διάρκεια ενός έτους ριζικών αλλαγών και αστάθειας”.
Κάθε πορτρέτο της έκθεσης με τον τίτλο “Serenade” είναι μια διαμαρτυρία, μια προσπάθεια για την οικοδόμηση μιας κοινότητας και την καλλιέργεια της οικειότητας απέναντι στην αποξένωση και τις αγωνίες σύγχρονης queer ζωής. Το ευρύτερο κοινό δεν είναι εξοικειωμένο με ένα ευρύ φάσμα τρανς σωμάτων και θέλει να τους δώσει την ορατότητα που αξίζουν.
Βλέπουμε αυτά τα queer σώματα και πρόσωπα μέσα από έναν φακό που δεν επικεντρώνονται στην ταμπού γοητεία που διαιωνίζει η κοινωνία. Αναγνωρίζοντας τον εαυτό του ως ένα queer τρανς άτομο, ο καλλιτέχνης αναγνωρίζει και την ανάγκη για ορατότητα. Η ικανότητα του να μεταφράζει τις εμπειρίες των πολλών queer μοντέλων σε έργο τέχνης είναι απίστευτη.
Αυτές οι διεισδυτικές στιγμές που αποτυπώνονται στα πορτρέτα του Alannah βοηθούν στη δημιουργία ενός ασφαλούς και αξιόπιστου χώρου στον οποίο τόσο το μοντέλο όσο και ο δημιουργός προστατεύονται από μια κοινωνία που θέλει να τα διαγράψει ή να ασκήσει βία εναντίον τους.Αυτοί οι πίνακες, και ίσως όλοι οι πίνακές του, είναι ο τρόπος σύνδεσης του καλλιτέχνη με τον μεταβαλλόμενο έξω κόσμο.
Το Farrell παρουσιάζει αυτά τα queer άτομα μέσα από ένα φακό κατανόησης και σύνδεσης.
Τι θέλει να πετύχει με τα έργα του; “Προσπαθώ ώστε οι άνθρωποι που βλέπουν τα έργα μου να νιώσουν την αγάπη και τον πόνο που βάζω ξεδιάντροπα σε έναν πίνακα”.
