Η Bene Taschen Gallery παρουσιάζει τη νέα ατομική έκθεση “Flesh Life: Sex in Mexico City” του Joseph Rodriguez. Στο Flesh Life ο Rodriguez καταγράφει τη ζωή στην Πόλη του Μεξικού το 1997, συμπεριλαμβανομένης της συνοικίας La Merced, η οποία έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας στην πόλη.
Το να μεταφέρει τη φωτογραφική μηχανή του στην περιοχή La Merced της Πόλης του Μεξικού ήταν επικίνδυνο, η γειτονιά ήταν εξίσου γνωστή για το έγκλημα και τη σεξεργασία. Ένας ταξιδιωτικός ιστότοπος το έχρισε ως μέρος “που πρέπει να αποφεύγετε για να μείνετε ασφαλείς στην Πόλη του Μεξικού”.
“Γνώρισα αυτή τη γυναίκα στα 60 της, της πήρα συνέντευξη και τη ρώτησα για την οικογένειά της. Η γυναίκα που θηλάζει το παιδί της είναι κόρη της [σε αυτή τη σειρά φωτογραφιών] και η άλλη κόρη της είναι εργαζόμενη στο σεξ και περιμένει πελάτες στο διάδρομο του ξενοδοχείου” λέει ο Τζόζεφ σε συνέντευξη του στο περιοδικό i-D.
Είδε από πρώτο χέρι πώς η σεξεργασία πέρασε από τη μια γενιά στην άλλη, ειδικά για όσους είχαν περιορισμένες επιλογές. Θυμάται μια εργαζόμενη του σεξ που δήλωσε ότι οι μόνοι της τρόποι για να βγάλει χρήματα ήταν να πουλήσει το σώμα της. Η κυβέρνηση έχει επισήμως παραδεχτεί ότι είναι αδύνατο να χαλιναγωγηθεί το εμπόριο του σεξ.
Η Πόλη του Μεξικού δεν είναι απασχολημένη με το να εξοντώνει εργαζόμενες γυναίκες και άνδρες, αλλά να διαμορφώνει νομικές και υγειονομικές κατευθυντήριες γραμμές για τις εργάτριες του σεξ.
Οι όμορφες και βάναυσα ειλικρινείς φωτογραφίες του Rodríguez υποδηλώνουν έναν πολιτισμό στον οποίο το πνεύμα και η σάρκα ήταν πάντα άρρηκτα συνυφασμένα. Μια εργαζόμενη του σεξ ετοιμάζεται για την επόμενη δουλειά της αλλάζοντας εντυπωσιακά την εμφάνισή της ενώ ένας σταυρός κρέμεται στον τοίχο στο βάθος. Η συγχώνευση της ζωής των ερωτικών επιθυμιών και της αφοσίωσης στην πνευματικότητα είναι πανταχού παρούσα στην Πόλη του Μεξικού.
Οι εργαζόμενοι στο σεξ τον εμπιστεύονται και επιτρέπουν μια ματιά στη ζωή τους, μακριά από γεγονότα που λαμβάνουν χώρα δημόσια. Το Flesh Life κάνει ορατές τις βαθιές βασικές ανθρώπινες ανάγκες για αγάπη, αλληλεγγύη και εγγύτητα που κρύβονται πίσω από τα ασπρόμαυρα στιγμιότυπα.
