O σεβάσμιος γέροντας Horace Andy τραγουδά -απαγγέλει σωστότερα, το Αngel και ανάμεσα στα δεκάδες τηλέφωνα που καταγράφουν τη στιγμή, υπάρχουν δύο που είναι στραμμένα αλλού. Εστιάζουν σε ένα ζευγάρι που αγκαλιάζεται σφιχτά σαν να ζει μια στιγμή που θα θυμάται για πάντα. To κορίτσι κρατά στα χέρια του ένα κουτάκι με ένα δαχτυλίδι και το αγόρι, την κοιτάζει στα μάτια. Οι δύο φίλοι τους συνεχίζουν να καταγράφουν εκείνους και όχι τη σκηνή του Release Festival με τους Massive Attack! Mα καλά, πρόταση γάμου σε μια τέτοια συναυλία; Σε ένα πολιτικό μανιφέστο; Γιατί όχι; Συνεχίζουμε…
Massive Attack: Τα μηνύματα και οι εκπλήξεις!
Οι αποδέκτες, οι θεατές δηλαδή, μπορούν να ερωτευτούν, να διαμαρτυρηθούν, να κλάψουν ή να αδιαφορήσουν. Παντού. Από την άλλη μεριά, αλήθεια, οι Massive Attack, οι πρωτοπόροι του trip-hop, οι θρύλοι από το Μπρίστολ, για τι πράγμα νοιάζονται σήμερα περισσότερο; Για το μήνυμα ή για τη μουσική; Θα απαντούσα το πρώτο χωρίς ενδοιασμό. Οι οθόνες πρωταγωνιστούσαν εξίσου με τη μουσική, γεμάτες απο νωρίς με αντιπολεμικά μηνύματα, με έμμεσες και άμεσες αναφορές στην Παλαιστίνη και πολλές, πάρα πολλές μικρές πληροφορίες, αναβαπτισμένες ως «θεωρίες συνωμοσίας».
Υπήρχε όμως κάπου έκει στη λάβρα των Τζιτζιφιών και μια παρουσία που έκανε τη βραδιά να πάρει (και) άλλο χαρακτήρα. Η Elisabeth Fraser, η εμβληματική τραγουδίστρια των Cocteau Twins. Πρώτη φορά μαζί τους στην Ελλάδα, γενικώς οι εμφανίσεις της είναι μετρημένες κοντά τους όλα αυτα τα 25 χρόνια. Συνεργάστηκε με τους Massive Attack στο αξεπέραστο άλμπουμ Mezzanine (1998).
Όταν λοιπόν είναι στο Φάληρο η Liz, η μουσική και τα συναισθήματα που προκαλεί, είναι επίσης εκεί. Black Milk, Group 4, Teardrop. Στο τελευταίο η Fraser δεν έπιασε αυτό το ασύλληπτο κρεσέντο που είχε κάνει στην ηχογράφηση, την κορώνα στο φωνητικό της μέρος, το είπε με διαφορετικούς βοκαλισμούς και γυρίσματα. Μια άλλη εκδοχή, μια άλλη ανατριχίλα, σαν σκούντημα που ξάφνιασε εκείνους που επίμονα το ζούσαν μέσα απο το κινητο τους. Ωπ! Είναι live. Είμαστε εδώ, δεν το βλεπουμε στο YouTube!
Στην απέναντι όχθη βρισκόταν ο Grant Marshall, o plus one εν προκειμένω, γνωστός στους μύστες ως Daddy G. Η παρουσία της Fraser και των σπουδαίων Young Fathers, περιόρισε κάπως τον φωνητικό ρόλο του. Αλλά ποιος να διαφωνήσει στο setlist που έφτιαξε ο 59χρονος μαέστρος , o κύριος Robert Del Naja, ο αστείρευτος 3D;
Massive… Heat!
Δεν ήταν μια βολική, ήσυχη, νοσταλγική συναυλία. Ευτυχώς. Οι Massive Attack επέστρεψαν στην Αθήνα, δυστυχώς χωρίς νέο υλικό, αυτό που θα έπρεπε να είναι η αφορμή για μια περιοδεία, αλλά με ξεκάθαρες προθέσεις για μια υποβλητική, εν μέρει ενοχλητική και μάλλον ιστορική νύχτα μέσα στον αποπνικτικό καύσωνα.
Κάποια φίλη έγραψε στα social ότι οι συναυλίες γίνονται δύσκολο σπορ πια τον μήνα Ιούλιο. Και ίσως θα πρέπει ολες να μετακινηθούν προς τον Μαϊο και τον Ιούνιο. Δεν έχει άδικο. Η ζέστη ήταν ανυπόφορη.
Και κάτι ακόμη για το κοινό. Ήταν πολύς ο κόσμος. Περίπου 14.000 εισιτήρια αν έμαθα σωστά. Λιγοστεύουν όμως οι άνθρωποι με πάθος για τη μουσική. Μερικοί ήταν εκεί για το story, άλλοι για το ‘fomo’ και κάποιοι μόνο για το Unfinished Sympathy. Και μετά; Έφυγαν! Γιατί; Για να προλάβουν την κίνηση. Και αργότερα, έφυγαν κι άλλοι. Πριν το φινάλε. Λυπήθηκα για όσους αποχώρησαν πρόωρα, έχασαν την Liz Fraser στο ανυπέρβλητο Group Four. Το κατανοώ, αλλά… αυτή ήταν η ημέρα. Η επόμενη ήταν απλώς μια Πέμπτη. Πήγε δώδεκα… I hear the time of the starry sky. Turning over at midnight…
Ο Κώστας Θεοδώρου είναι δημοσιογράφος, dj, δημιουργός του Podcast #staytuned
Φωτογραφίες: Release Athens
