Η είσοδος στον Μεσαίωνα εγκαινιάστηκε μέσα από το χριστιανικό Βυζάντιο, δεδομένου ότι αποτελεί μύθο η ελληνοχριστιανική αντίληψη περί συνέχειας της φιλοσοφίας, της αμφισβήτησης, της έρευνας, της πολιτικής και πολιτισμικής άνθησης που υπήρξε στην αρχαία Ελλάδα. Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός (δηλαδή η δημοκρατία με ελεύθερους πολίτες και η χειρονομία τους στον αντίποδα της πολιτικής ετερονομίας) και η χριστιανική βυζαντινή βαρβαρότητα (δηλαδή η ελέω Θεού απόλυτη μοναρχία) είναι, προφανώς, δύο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις.

Γράφει ο Γιώργος Κτενάς

Η πόλις της αρχαιότητας, με ο,τι αυτή έφερε μαζί της στο έδαφος της αυτονομίας, δεν έχει καμία σχέση με την πόλη-ενορία τού χριστιανικού Βυζαντίου – Με κυριότερο χαρακτηριστικό αυτής τής μορφής θρησκευτικής πόλης, την Κωνσταντινούπολη. Γιατί ήταν η ελευθερία στην αμφισβήτηση, η αντιπαραθεση με τα καθολικά Είναι, η ανάγκη για τη δόμηση επιχειρήματος και, άρα διαλόγου, που ανέπτυξαν την τραγωδία, την κωμωδία, τη ρητορική, τη φιλοσοφία. Τη δημοκρατία. Και όχι η είσοδος στη μεσαιωνική κοσμοαντίληψη της καθολικής αρχής του Βυζαντίου – Καθολική αρχή από την οποία εκπορεύονται όλα.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης εντοπίζει την αυτονομία στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία (αλλά και αργότερα), καθώς η αυτονομία είναι ρητή και διαυγασμένη αυτοθέσμιση για άτομο και κοινωνία. Πότε εντοπίζεται το τέλος τής αθηναϊκής δημοκρατίας; Το 404, έναν χρόνο πριν από τους Βατράχους του Αριστοφάνη – Είναι τυχαίο ότι το κείμενο αναφέρεται στον Κάτω Κόσμο και την προσπάθεια του θεού Διόνυσου και του Ξανθία να φέρουν πίσω τον Ευριπίδη, που ειχε πεθάνει λίγα χρόνια πριν ή μήπως υπάρχει σύνδεση με την αθηναϊκή δημοκρατία που είχε αποδημήσει;

Πρόκειται σαφώς για μια κωμική εκδοχή τγς κατάβασης στον Άδη, ενός προαιώνιου ανθρώπινου φόβου, που προσεγγίζει η ομάδα χορού και ακροβασίας κι ΌμΩς κινείται, σε συνεργασία με τον ηθοποιό Γιάννη Περλέγκα, στο θέατρο Ροές, δημιουργώντας ένα εξαιρετικό σε σύλληψη και απόδοση οπτικοακουστικό υλικό. Που έχει στο επίκεντρο της αφηγηματικής βαρύτητας τη δυαδικότητα της αθανασίας με το θνητό, το θεϊκό με το ανθρώπινο, το άφθαρτο με το φθαρτό. Όχι το δίπολο φίλος-εχθρός, που παραπέμπει στην πολιτική θεολογία. Αλλά η ίδια η ζωή.

Με ζωντανή μουσική επί σκηνής, κέφι, κίνηση, πρόκειται για παράσταση που αναδεικνύει την κατανόηση του πρωτότυπου τρόπου ιχνηλάτησης του δρόμου τού αρχαίου δράματος, μέσα από τη σύνθεση των μερών που υπάρχουν στο δρώμενο: Του λόγου και του χορού/ακροβασίας. Το αρχέγονο κάλεσμα για το ανορίοτο της χαράς, αλλά για το όριο (-δηλαδή η διαχείριση του συνειδητού) στο κωμικό για 75 λεπτά στο πάλκο. Θα παίζεται για λίγες ακόμα παραστάσεις. Μην τη χάσετε.

Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή 9μ.μ, από 17 Μαΐου έως και 2 Ιουνίου.

Θέατρο Ροές, Ιάκχου 16, Γκάζι.

Δημιουργική ομάδα: Σουγιουλτζή Χριστίνα, Δαμόπουλος Νώντας, Περλέγκας Γιάννος, Αντωνίου Κλέων, Βασιλείου Φίλιππος, Αθανασοπούλου Μαρία, Μουζάκη Φανή , Λινάρδου Αντιγόνη, Παππά Ιλεάννα, Σολδάτος Πάνος.
Οργάνωση Παραγωγής: Delta-Pi
Διάρκεια: 75 λεπτά