Φακντ-απ: Μια παράσταση για τον ψυχισμό της Gen Z

Μετά το «Θέλω να σου κρατάω το χέρι», ο Τάσος Ιορδανίδης έκανε την πιο δύσκολη απόπειρα, αυτή του να καθρεφτίσει τον ψυχισμό της Gen Z. Μιας γενιάς απογοητευμένης, απολιτίκ, εθισμένης σε μια μικρή οθόνη, χαμένης μέσα σε ψευδαισθήσεις των social media, που όμως δεν τα παρατάει, γιατί «η ζωή είναι ωραία», όσο «Φακντ-απ» κι αν είναι όλα γύρω της. Έτσι τιτλοφορείται και το έργο, το οποίο σκηνοθετεί η Θάλεια Ματίκα, στο θέατρο Θέατρο Άλφα – Ληναίος-Φωτίου. Η αυλαία άνοιξε τον Δεκέμβριο και πέφτει την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου.

Στο «Φακντ-απ» πρωταγωνιστούν δύο νέοι, εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους. Ξετυλίγουν την ιστορία τους σε μια ψυχιατρική κλινική, κουβαλώντας τραύματα και ανοιχτές πληγές που θα τους συντροφεύουν μια ζωή. Δύο νέοι που προσπαθούν να ακουστούν, σε έναν κόσμο που δεν τους ακούει. Το κορίτσι ήθελε να γίνει τραγουδίστρια, μοναδική του παρέα είναι η κιθάρα του. Δεν πιστεύει στον εαυτό του, γιατί κανείς δεν πίστεψε σε εκείνο. Του έκοψαν τα φτερά απότομα. Κλειστό, δύστροπο, έχει σηκώσει ψηλά τον τοίχο της άμυνάς του και δεν επιτρέπει σε κανέναν να το πλησιάσει. Όχι πως ήταν πάντα έτσι. Έγινε.

Το αγόρι ήθελε να γίνει σκηνοθέτης. Χαρούμενο, υπερκινητικό, έξυπνο, με χιούμορ, καταφέρνει να βρει αυτή τη χαραμάδα που χρειάζεται για να πλησιάσει το ευάλωτο κορίτσι. Το καταφέρνει με πείσμα και επιμονή, γίνεται ο ένας το αποκούμπι του άλλου. Μαζί δημιουργούν έναν ουτοπικό κόσμο -χωρίς προβλήματα, χωρίς χάπια. Έναν κόσμο μακριά από τους κλειστούς τοίχους της ψυχιατρικής κλινικής.

Ερωτεύονται, αλλά δεν αφήνουν τα συναισθήματα τους. Γιατί αν αφεθούν, θα πληγωθούν. Έτσι έχουν μάθει. Γίνονται ο «Κεφάλας» και το «Βλήμμα». Εκείνος της φωνάζει πως η ζωή είναι ωραία, την ταξιδεύει σε σινεμά, εστιατόρια. Εκείνη πάλι, είναι προσγειωμένη και η εσωτερική μάχη που δίνει με τον εαυτό της, την κρατάει πίσω. «Η ζωή δεν είναι ωραία, κοιτά που είμαστε», του λέει.

Οι ζωές τους είναι «φακντ-απ». Όμως, τίποτα δεν μπορεί να τους στερήσει το όνειρο. Εκείνος γίνεται ο σκηνοθέτης για το «Βλήμμα» του, κι εκείνη τραγουδίστρια για τον «Κεφάλα» της.

Η παράσταση «Φακντ-απ» είναι βγαλμένη από την σύγχρονη πραγματικότητα των νέων. Δεν ωραιοποιεί γεγονότα και καταστάσεις, δεν πλέκει εγκώμια. Κάπου ανάμεσα στην ιστορία, ίσως και να συναντήσεις τον εαυτό σου. Από το παρελθόν ή το παρόν σου. Σε προβληματίζει και σε συγκινεί -ειδικά στις εξομολογήσεις των δύο πρωταγωνιστών. Οι ερμηνείες της Αφροδίτης Λιάντου και του Διονύση Παπανδρέου αποπνέουν μια εκπληκτική χημεία στο θεατρικό σανίδι.

Μια παράσταση που παίζεται από νέους για τους νέους. Με τη σύγχρονη γλώσσα των νέων. Το «φακτν-απ» ντύνεται από υπέροχη μουσική και για 90 λεπτά ακολουθείς ένα ταξίδι συναισθημάτων.