Την Πρωτομαγιά του 1983, η Σεβαστή Παπαδοπούλου, γνωστή αποκλειστικά ως Σεβάς Χανούμ, διηγείται την πολυτάραχη και συναρπαστική ιστορία της ζωής της, στο κασετόφωνο του ποιητή και εκδότη Γιώργου Χρονά, με μία εξομολογητική διάθεση. Στο παλιό προσφυγικό σπίτι της Θεσσαλονίκης, με το χριστουγεννιάτικο δέντρο ακόμα στολισμένο, με παλιές φωτογραφίες στο τραπέζι, ένα καντηλάκι, και τον καναπέ της, η Σεβάς Χανούμ αφηγείται χρονολογικά με χειμαρρώδη λόγο, με συγκίνηση και με ένα βαθύ παράπονο, το παρελθόν της. Φτωχή και μόνη επιβεβαιώνει αυτό το παράδοξο ενός καλλιτέχνη, που εγκαταλείπει τον κόσμο, ξεχασμένος.
Με τον καρκίνο να της έχει χτυπήσει την πόρτα, με έναν βήχα να την ταλαιπωρεί, χωρίς όμως να σταματά το κάπνισμα -άλλωστε όπως λέει, οι τρεις εραστές της είναι ο καφές, τα τσιγάρα και τα ποτά-, συστήνει ξανά τον εαυτό της με περηφάνια ως Μακεδόνα. «Η ιστορία η δική μου, της Σεβάς, Σεβάς Χανούμ, Σεβαστής Παπαδοπούλου: Ποντία είμαι. Από τον Εύξεινο Πόντο, από τη Σαμψούντα είμαι. Το γέννημά μου είναι Μακεδόνα. Μακεδόνα είμαι».
Στο θέατρο Σημείο, παρακολουθούμε την θεατρική παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου, ένα timeline ζωής, με την Κωνσταντίνα Μιχαήλ να μεταμορφώνεται σε Σεβάς Χανούμ. Αυτή η θρυλική τραγουδίστρια του ρεμπέτικου τραγουδιού του ’50, που κυνήγησε το όνειρό της στην μεταπολεμική Αθήνα, γνώρισε την δόξα σε όλες τις εκφάνσεις της, και έζησε έναν θυελλώδη και φλογερό έρωτα με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Για 70 λεπτά νιώθεις πως έχεις μπροστά σου την ίδια την Σεβάς Χανούμ, την Αμαζόνα, όπως ήθελε να την αποκαλούν. Μια κανονική Αμαζόνα του πάλκου. Είναι τέτοια η ερμηνεία της Κωνσταντίνας Μιχαήλ που από τη στιγμή που πατά το πόδι της στο σανίδι, γίνεται η φωνή και η ψυχή της Σεβάς.
Έξυπνη, αεικίνητη, παθιασμένη, τολμηρή, τσαμπουκαλού (άλλωστε έδειρε τη Μαρίκα Νίνου στο καφενείο «Ο Μάριος»), με χαρισματική φωνή, η Σεβάς Χανούμ δεν ηχογράφησε πολλά τραγούδια, κατάφερε όμως να μείνει στην ιστορία. Βίωσε ένδοξες στιγμές, αλλά και πολλές στεναχώριες που της άφησαν ανοιχτές πληγές. Η μεγαλύτερή της ίσως να ήταν ο Στέλιος Καζαντζίδης. Τραγούδησαν μαζί, αγαπήθηκαν, αρραβωνιάστηκαν, αλλά δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Ένας γάμος που δεν έγινε εξαιτίας της μητέρας του. Την ξεφτίλισε στην οικογένειά της και δεν τον συγχώρησε ποτέ. Τον χώρισε και δεν υπέκυψε, παρά τις καντάδες που της έκανε μετανιωμένος, αργότερα. «Μόλις γυρίσουμε στην Αθήνα, στον σταθμό Λαρίσης, τη βαλίτσα μου και τη βαλίτσα σου».
Δεν θυμάμαι να έχω φύγει από θεατρική παράσταση τόσο συγκινημένη. Η ερμηνεία της Κωνσταντίνας Μιχαήλ είναι εξαιρετική. Σε ταξιδεύει, σε μαγεύει, σου κεντρίζει την προσοχή. Μαζί της και ο Ιάσονας Χρόνης, ως δημοσιογράφος, που σε παρασέρνει με την καθαρή φωνή του. Που χαρίζει ένα φινάλε εκρηκτικό. «Κάθε ιστορία είναι μια διαδρομή χαραγμένη στο μυαλό και στο σώμα. Με κιμωλία στο πάτωμα», λέει ο Κωνσταντίνος Ρήγος, και με αυτή τη κιμωλία ο Ιάσονας Χρόνης σημειώνει τους σταθμούς-όροσημα της Σεβάς Χανούμ.
Αξίζει να σημειωθεί πως ακόμα και το γεγονός πως πρόκειται για μια τραγουδίστρια του ’50, που οι νέες γενιές δεν γνωρίζουν, η παράσταση έχει ένα ωραίο μήνυμα για τη σύγχρονη εποχή. Το πώς, δηλαδή, μια γυναίκα κατάφερε να λάμψει σε μια ανδροκρατούμενη εποχή και να γίνει η κυρίαρχος του εαυτού της. Αναμφίβολα από τις πιο ωραίες παραστάσεις της θεατρικής σεζόν.
Για την ιστορία, η Σεβάς Χανούμ γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1931 στα Κοκκινόγεια Δράμας και πέθανε τον Μάιο του 1990. Έγινε διάσημη τραγουδώντας ανατολίτικα τραγούδια. Σεβάς Χανούμ τη βάφτισε ο Τζίμης ο Χονδρός, ο ιδιοκτήτης της θρυλικής ταβέρνας, γιατί ήθελε ένα όνομα να ταιριάζει με τα ανατολίτικα τραγούδια που τραγουδούσε. Μάλιστα τη διαφήμιζε στις εφημερίδες της εποχής ως «τη Νέα ανακάλυψη Σεβάς Χανούμ, την ωραία του Πέραν».
Info παράστασης:
Κείμενο: Γιώργος Χρονάς
Σκηνοθεσία – διασκευή: Κωνσταντίνος Ρήγος
Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
Ερμηνεύει η Κωνσταντίνα Μιχαήλ
Στο ρόλο του δημοσιογράφου ο Ιάσονας Χρόνης
Θέατρο ΣΗΜΕΙΟ
Χαριλάου Τρικούπη 4, Καλλιθέα
Προπώληση εισιτηρίων εδώ
