Χθες στο 64ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης γράφτηκε ιστορία για το ελληνικό σινεμά, μια και στην τελετή απονομής των βραβείων ο Χρυσός Αλέξανδρος, το μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ, απονεμήθηκε σε ελληνική ταινία για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια.

Πρόκειται για το «Animal» της Σοφίας Εξάρχου, που διαδέχεται την ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα «Απ’ το Χιόνι» που είχε κερδίσει το αντίστοιχο βραβείο του 1993.

Για την ταινία της Σοφίας Εξάρχου τα λέγαμε από πριν. Πρόκειται για τη δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους της σκηνοθέτιδας, μιας ταινίας που μιλά για τον ζόφο της εποχιακής εργασίας στην τουριστική βιομηχανία του Greek Summer.

«Ευχαριστώ το Φεστιβάλ για αυτή την εμπειρία. Ευχαριστώ την επιτροπή για την τιμή που μου έκανε να μου δώσει το βραβείο. Θέλω να το αφιερώσω σε όλους μου τους συνεργάτες, τους παραγωγούς, τους συντελεστές που ήταν πολύτιμοι και με βοήθησαν να κάνω την ταινία. Είμαι πολύ χαρούμενη και συγκινημένη που παίρνω αυτό το βραβείο εδώ, στη Θεσσαλονίκη, στο πιο αγαπημένο μου φεστιβάλ στον κόσμο, εδώ που έρχομαι τόσα χρόνια για να βλέπω ταινίες και να μαθαίνω σινεμά, πριν καν τολμήσω να πω στον εαυτό μου ότι θέλω να κάνω κι εγώ ταινίες» είπε η Σοφία Εξάρχου.

Η παραγωγός Μαρία Δρανδάκη παραλαμβάνοντας το βραβείο είπε μεταξύ άλλων πως «Καταλαβαίνετε πόσο μεγάλη χαρά είναι να βραβεύεσαι στο διεθνές τμήμα ενός φεστιβάλ που είναι της χώρας σου. Ήταν μια τεράστια περιπέτεια αυτή η ταινία, είχε απίστευτα πάνω-κάτω και πολλούς διαβολικούς ανθρώπους που προσπάθησαν να την εμποδίσουν, αλλά είχε και πάρα πολλά θετικά. Είχε όλη αυτή την ομάδα που είδατε στο Ολύμπιον και τη Σοφία Εξάρχου, που με αστείρευτη ενέργεια έφερε σε πέρας αυτό το τιτάνιο έργο. Θέλω, φυσικά, να τους ευχαριστήσω όλους. Η ταινία θα βγει στη διανομή τον Ιανουάριο και εύχομαι να αγκαλιαστεί από το κοινό όπως έγινε και εδώ».

Η επιτροπή σημειώνει σχετικά για το σκεπτικό που την οδήγησε να απονείμει το βραβείο στην ταινία πως εντυπωσιάστηκε από το Animal και από τη μη στερεοτυπική απεικόνιση ενός ελληνικού νησιού το καλοκαίρι, καθώς και των αθέατων καλλιτεχνών που βρίσκονται εκεί για να ψυχαγωγούν τους τουρίστες. Αυτή η πολυφωνική ταινία συμπυκνώνει το συναίσθημα του να βρίσκει κανείς την αίσθηση της οικογένειας, την αγάπη, μα πάνω απ’ όλα τη λύπη.

Ανυπομονουμέ λοιπόν να την δούμε στην μεγάλη οθόνη.