Πόσοι άραγε είναι πραγματικά, πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι; Που το ταλέντο τους και η ιδιοφυΐα τους είναι γνωστά στα πέρατα της οικουμένης; Που όντως άλλαξαν με τον τρόπο τους τον κόσμο και είναι σταρ, με όλη τη σημασία της λέξης; Ο Πάμπλο Πικάσο είναι σίγουρα ένας από αυτούς. Ένα όνομα στα όρια του μύθου.
Με την αφορμή της σημερινής επετείου της γέννησής του (ήρθε στον κόσμο στις 25 Οκτωβρίου του 1881) είπαμε να κάνουμε μια απόπειρα να παρουσιάσουμε μια άλλη πτυχή του διάσημου ζωγράφου. Όχι δηλαδή αυτή του (υπέρλαμπρου) καλλιτέχνη. Μέσα από 5 άγνωστες, έστω όχι ιδιαίτερα γνωστές, ιστορίες από τη μακρά και πολυτάραχη ζωή του.
Αγάπησε το κάπνισμα από τη… γέννησή του
Ήταν μια ιστορία που άρεσε πολύ στον Πάμπλο Πικάσο να διηγείται. Λίγο αστεία, αρκετά ανατριχιαστική. Της έδινε και έξτρα ένταση, όχι πως ήταν και απαραίτητο πάντως, ισχυριζόμενος πως συνέβη ακριβώς τα (μαύρα τα) μεσάνυχτα.
Είχε να κάνει με την πρώτη του στιγμή σε αυτόν τον κόσμο. Όταν βγήκε από την κοιλιά της μητέρας του δεν έδειξε το παραμικρό σημείο ζωής. Ούτε κλάμα, ούτε τίποτα. Στο δωμάτιο του τοκετού ήταν παρών και θείος του, Σαλβαδόρ. Γιατρός στο επάγγελμα.
Αυτό που έκανε εκείνος βέβαια σε αυτό το κρίσιμο, κυριολεκτικά ζωής και θανάτου σημείου, τίποτα το ιατρικό δεν είχε. Το ακριβώς αντίθετο. Τι δηλαδή; Φύσηξε τον καπνό από το πούρο που κάπνιζε – ναι, δεν είχε θεωρήσει πως υπήρχε λόγος να το σβήσει την ώρα της γέννας – στο πρόσωπο του νεογέννητου.
Ως εκ θαύματος το μωρό αντέδρασε. Έκανε μια γκριμάτσα πριν αρχίσει ένα γοερό, σπαρακτικό κλάμα, που βέβαια σαν μουσική στα αυτιά των παρευρισκόμενων ηχούσε. Ο Πάμπλο Πικάσο πάντα έλεγε πως η αγάπη του για το κάπνισμα προέκυψε ακριβώς τότε. Δεν μοιάζει δα παράλογο. Αν η πρώτη σου εμπειρία σε αυτόν τον κόσμο είναι να σου φυσάνε καπνό στο πρόσωπο, είναι αρκετά πιθανό αυτό να αφήσει κατάλοιπα.
Η πρώτη του λέξη ήταν σαν προφητεία
Η μητέρα του, Μαρία, η οποία λάτρευε παθολογικά το γιο της, έπαιξε μεγάλο ρόλο στους διάφορους μύθους που συνόδευαν το διάσημο καλλιτέχνη. Ο Πάμπλο Πικάσο ήταν ο πρωτότοκος και το μοναδικό αγόρι της οικογένειας Ρουίθ – ακολούθησαν οι δύο αδελφές του, Λόλα και Κοντσίτα. Τον είχαν χαϊδεμένο, κακομαθημένο.
Η αγάπη και το ταλέντο του μικρού Πάμπλο για τη ζωγραφική έγινε ολοφάνερη από πολύ νωρίς. Πριν καν αρχίσει καλά καλά να μιλάει, έκανε διάφορα σχέδια, περίτεχνα για την ηλικία του προς μεγάλη χαρά του πατέρα του, που ήταν επίσης ζωγράφος. Σύμφωνα άλλωστε με τη μητέρα του, η πρώτη λέξη που είπε ποτέ ο Πάμπλο Πικάσο ήταν «piz». Προσπαθώντας να πει «lápiz», ήτοι «μολυβί» στα ισπανικά.
Έβαλε δύο γυναίκες να… πλακωθούν στο ξύλο για να τον διεκδικήσουν
Για τη σχέση του Πάμπλο Πικάσο με τις γυναίκες έχουν ειπωθεί πολλά. Με σημερινούς όρους, ο διάσημος καλλιτέχνης θα έτρωγε το ένα… cancel μετά το άλλο. Ήταν κατά συρροή άπιστος, φουλ χειριστικός και δεν είχε κανέναν ηθικό ενδοιασμό. Οι γυναίκες, όμως, τον λάτρευαν. Σε βαθμό θεοποίησης.
Κάποτε ζήτησε από 2 ερωμένες του, την Μαρί-Τερέζ Βάλτερ και την Ντόρα Μάαρ, όταν αυτές συναντήθηκαν τυχαία στο εργαστήριο του να παλέψουν με έπαθλο την… καρδιά του! Κι όντως αυτές άρχισαν να πλακώνονται στο ξύλο. Ο Παμπλο Πικάσο διηγούταν πάντα αυτό το περιστατικό με καμάρι. Κάτι που σίγουρα στη σημερινή εποχή δεν θα του έβγαινε σε καλό.
Το τέλος μια αδελφικής φιλίας
Με τον Μαρκ Σαγκάλ, επίσης «γκουρού» της σύγχρονης τέχνης, ήταν αδελφικοί φίλοι και αποθέωναν συνεχώς ο ένας τη δουλειά του άλλου. Και τι δεν είχαν περάσει μαζί. Κι όμως, αυτή η σχέση καταστράφηκε από απλώς και μόνο μερικά άκομψα λόγια που ανταλλάχθηκαν κατά τη διάρκεια ενός δείπνου. Συνέβη το 1964.
«Πότε θα πας πίσω στη Ρωσία;», ρώτησε ο Πάμπλο Πικάσο. «Μετά από εσένα», του απάντησε αρχικά ο Σαγκάλ, χαμογελώντας, πριν προσθέσει εν είδει πειράγματος: «Ακούω πως σε αγαπάνε πολύ εκεί, αλλά όχι και τη δουλειά σου. Προσπάθησε να τα καταφέρεις εκεί, θα περιμένω να δω πως τα πας».
Ο Πικάσο θύμωσε. Το θεώρησε ασέβεια. Και δεν συγκρατήθηκε: «Φαντάζομαι πως για εσένα όλα είναι δουλειά. Δεν θα πας εκεί εκτός κι αν η υπόθεση έχει λεφτά». Ο Σαγκάλ δεν είπε κάτι μετά, αλλά μέσα του έβραζε. Είχε παρεξηγηθεί άσχημα από το σχόλιο και τις προεκτάσεις αυτού. Κι αυτό ήταν το τέλος της φιλίας των δύο ανδρών.
Όταν κατηγορήθηκε πως έκλεψε τη Μόνα Λίζα
Πίσω στο 1911, η Μόνα Λίζα δεν ήταν αυτό το αναγνωρισμένο από όλους ως αριστούργημα. Ήταν «απλώς» μια δουλειά του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Που δεν φυλασσόταν ιδιαίτερα, ούτε οι επισκέπτες στο Λούβρο έκαναν ουρά για να δουν. Ήταν η κλοπή του πίνακα και το γεγονός πως για 2 χρόνια κανείς δεν ήξερε πού είναι, το γεγονός που άλλαξε το ρου των πραγμάτων, κάνοντας την Τζοκόντα παγκοσμίως γνωστή.
Κι εδώ έρχεται στην ιστορία ο Πάμπλο Πικάσο. Που βρέθηκε κατηγορούμενος για την εγκληματική αυτή πράξη, μετά από την κατάθεση του ποιητή Γκιγιόμ Απολινέρ, στην οποία εκείνος έδειξε ως ένοχο τον διάσημο ζωγράφο.
Πιθανότατα το έκανε ορμώμενος από μια περίεργη αίσθηση του χιούμορ, αλλά η γαλλική αστυνομία έθεσε υπό κράτηση τον Πικάσο και τον πέρασε από ανάκριση. Οι 2 καλλιτέχνες άλλωστε, κι αυτό είχε επιβεβαιωθεί, είχαν αγοράσει κλεμμένα αντικείμενα από το Λούβρο, από κλεπταποδόχους. Και γι’ αυτό οι Αρχές είχαν στρέψει το βλέμμα τους πάνω τους.
Τελικά αποκαλύφθηκε ότι ο κλέφτης ήταν ένας Ιταλός, o Βιντσέντζο Περούτζια, γεγονός που απάλλαξε επίσημα τους Πικάσο και Απολινέρ. Που συνέχισαν να είναι καλοί φίλοι, ο Ισπανός ζωγράφος δεν του κράτησε ποτέ κακία επειδή τον έμπλεξε σε αυτήν την ιστορία.
Πηγή: intronews.gr
