Οκτώ beach life φωτογραφίες από τα 80s για όποιον θέλει να τα παρατήσει όλα και να μείνει σε ένα νησί

Με συνοπτικές διαδικασίες, μερικά κλικς και ένα ωραιότατο λεύκωμα, ο Tod Papageorge αποδεικνύει ότι στα 80s ένα ήταν το μέρος που όλοι ήθελαν αν βρίσκονται: μια παραλία οπουδήποτε στη Νότια Καλιφόρνια.

“Πολύ απλά, ενδιαφερόμουν για την παραλία και το όμορφο φως του Λος Άντζελες”, λέει ο Tod μιλώντας στο i-D. Δεν θυμάται πάρα πολλά. “Το μόνο που θυμάμαι είναι να είμαι στην παραλία στο Μαλιμπού και να φωτογραφίζω με κάμερες 8x9cm”, λέει. Γίνεται κάπως ξεκάθαρο πως για εκείνον η παραλία έγινε ένας καμβάς που του επέτρεψε να δει τον κόσμο σαν τέχνη. Κανονικά. Η θάλασσα, η άμμος, τα μπικίνι, η επαναληπτικότητα μιας καθημερινότητας στην παραλία, τον έβαλαν στη διαδικασία να σκεφτεί πως αυτές οι στιγμές αξίζει να απαθανατιστούν.

Όπως πολλοί φωτογράφοι που μαγεύονται από την Καλιφόρνια, έτσι και εκείνος ένιωσε μια ασυναίσθητη έλξη από τους σέρφερς και τις γυναίκες στις παραλίες της Καλιφόρνια. Ξέρεις, από εκείνες που έρχονται ως εξηγήσεις πολύ αργότερα στη ζωή σου. Κάποια στιγμή, ενώ περιπλανιόταν μέρες ανάμεσα σε σέρφερς και λουόμενους, συνειδητοποίησε πως ανήκει εκεί. “Χρόνια μετά, ήταν μια απλή εξέλιξη για εμένα το να κουβαλάω και να χρησιμοποιώ κάμερες, σε μια παραλία, χωρίς να σκέφτομαι την πιθανή παραξενιά του να κάνεις κάτι τέτοιο για ώρες με κανονικά ρούχα”, θυμάται.

Τότε ζούσε στο Μανχάταν. Περνούσε αρκετό χρόνο στο Studio 54, αλλά στην Καλιφόρνια ένιωθε σαν να ταξιδεύει μέσα στη θάλασσα. Για να συμβεί αυτό διέσχιζε μια ολόκληρη χώρα. Δεν είχε σημασία και αυτό λέει πολλά.

“Η παραλία ήταν κάτι σαν αρένα για εμένα”, απαντά σε ερώτηση για το αν έκανε φίλους στην παραλία. “Ακριβώς όπως το Central Park, το Studio 54 και Ακρόπολη. Όλα μέρη στα οποία συναντούσε άτομα ήρεμα ενώ εκείνος κουβαλούσε εκεί τους δαίμονες και τις Εδέμ του, από τις εμπειρίες του όσο ακόμα ζωγράφιζε και έκανε ποίηση.