Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να πιστέψω. Μπορεί να φταίει που έχω τελειώσει το Φυσικό, ίσως να με χαλάνε οι ψαλμωδίες και τα ράσα, ενδέχεται να είναι φιλοσοφικοί οι λόγοι, άσε που διαθέτω και μια μικρή αλεργία στα λιβάνια. Μ’ αυτά και μ’ αυτά πάντως, η πίστη μου στο Θεό μάλλον προς το ναδίρ γέρνει παρά προς το ζενίθ. Υπό κανονικές συνθήκες, που λέγαμε και στο εργαστήριο, θα μπορούσε να με πεις και άθεο.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είμαι τυφλός. Συμπαθώ, για παράδειγμα, τον παρόντα Αρχιεπίσκοπο και αναγνωρίζω ότι προσπαθεί πραγματικά να παράγει έργο. Κι ο Πάπας ο καινούριος με εντυπωσιάζει θετικά και μου φαίνεται ειλικρινής. Την ίδια ώρα ωστόσο, εξακολουθώ να πιστεύω (ξανά η μαγική λέξη!) ότι είχε δίκιο ο κακομοίρης ο Αλτουσέρ όταν χαρακτήριζε την εκκλησία ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους. Στο σύνολό της, με εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Τα γράφω όλα τα ανωτέρω, για να μπω με τρόπο και όχι με κόπο στο ψητό.
Και το ψητό αυτές τις μέρες τις άγιες που λένε οι Χριστιανοί, είναι η πίστη του Άγγελου Αναστασιάδη. Και η προθυμία του να επικαλείται την Παναγία σε κάθε δυνατή ευκαιρία. Κερδίζει η ομάδα που προπονεί, ο ΠΑΟΚ δηλαδή, «μας βοήθησε η παναγία» λέει ο Αγγελος. Χάνει; «Μας έδωσε ένα μάθημα η Παναγία», συνεχίζει. ο κόουτς.
Και χθες, μετά από τον εκτός έδρα αγώνα με τον Λεβαδειακό, έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ: «Είπα και το καλοκαίρι ότι πρέπει να κερδίζουμε και τους διαιτητές. Κι αυτό κάναμε σήμερα και βοήθησε πολύ και η Παναγία. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την προσπάθεια των παιδιών, προερχόμασταν από δύο άσχημα αποτελέσματα και είπαμε ότι πρέπει να κρατηθούμε στην πρώτη θέση και να κερδίσουμε, παρά τις αντιξοότητες που γνωρίζαμε ότι θα υπάρξουν. Θα έρχονταν και οι κάρτες και η ταλαιπωρία της ομάδας, από τον Αύγουστο μέχρι τώρα. Αλλά έβαλε το χεράκι της η Παναγία και πρέπει να την ευχαριστήσουμε για αυτό.».
Δεν είναι λίγοι όσοι τον κοροϊδεύουν τον Αναστασιάδη για την πίστη του αυτή. Στο.gr που είναι ελεύθερα τα σχόλια (πλην υβριστικών), γράφει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του για τον προπονητή του ΠΑΟΚ και την Παναγιά. Περισσεύει η ειρωνεία, αφθονεί το τρολάρισμα, πάει σύννεφο ο χαβαλές. Άμα κάνετε τον κόπο και ρίξετε μια ματιά θα δείτε τι εννοώ, να μην τα επαναλαμβάνουμε εδώ πέρα και τρώμε το χώρο.
Εγώ, πάλι, που τυπικά θα έπρεπε να του την πέφτω διπλά του Άγγελου, θα πρέπει να σας πω ότι τον σέβομαι και τον έχω σε εκτίμηση. Γιατί σε μια εποχή που όλοι κρύβονται πίσω από μισόλογα και υπεκφυγές, αυτός βγαίνει φόρα παρτίδα και το λέει αυτό που έχει στο μυαλό του και στην καρδιά του. Γιατί ξέρει ότι θα του την πέσουν και θα τον λοιδορήσουν, αλλά δεν μασάει. Γιατί δεν φοβάται να παραδεχθεί κάτι που στις μέρες μας μοιάζει ντεμοντέ και παρωχημένο και γραφικό. Γιατί όταν πολλοί νοιάζονται για τη σωτηρία της τσέπης τους, αυτός νοιάζεται για τη σωτηρία τη ψυχής του.
Και στο κάτω κάτω της γραφής, δεν προσπαθεί να προσηλυτίσει κανέναν και καμιά. Δεν βγήκε στο μεϊντάνι να μας κάνει κήρυγμα, ούτε καταφέρθηκε ποτέ (τον διαβάζω πολύ προσεκτικά) εναντίων όσων έχουν αντίθετη άποψη, όσων δεν πιστεύουν. Η πίστη του είναι δική του υπόθεση, ατομική και προσωπική. Ας τον αφήσουμε, λοιπόν, κι εμείς στην ησυχία του κι ας του ευχηθούμε καλά Χριστούγεννα κι ευτυχισμένο το νέο έτος.
Τελεία. Και τίποτε άλλο. Όλα τα υπόλοιπα είναι για όσους δεν καταλαβαίνουν πόσο μικροί είμαστε και πόσο λίγος είναι ο χρόνος μας εδώ κάτω στη γη.
