Είναι μέσα Νοεμβρίου, στο Μαρούσι έχει ψύχρα και κίνηση στους δρόμους. Ο χειμώνας μοιάζει να έχει μπει για τα καλά. Αλλά όχι για όλους μας. Ο άνθρωπος που κάθεται απέναντί μου είναι ηλιοκαμένος, χαμογελαστός, φοράει πουκαμισάκι, έχει μια δόση… αλμύρας και σου φέρνει στο μυαλό κάτι από τους surfer που βλέπεις στις Αμερικάνικες ταινίες. 

Λογικό, αν σκεφτείς ότι ο Νικόλας Σκαρλάτος είναι πρωταθλητής Ελλάδος στο windsurf, στις κατηγορίες φόρμουλα και σλάλομ, προπονητής στη σχολή Athens Board School στην Αγία Μαρίνα και την περισσότερη μέρα την περνάει στη θάλασσα και τον ήλιο (αρκεί να μην έχει συννεφιά). 

Αν μπαίναμε σε μηχανή του χρόνου όμως και γυρνούσαμε μερικά χρόνια πίσω, ο άνθρωπος που κάθεται απέναντί μου, θα βρισκόταν στο Κολωνάκι, θα φορούσε ένα καλοραμμένο κοστούμι sur mesure, θα είχε μια δερμάτινη τσάντα και θα απαντούσε μονολεκτικά στις κλήσεις στο κινητό του, καθώς θα τον απασχολούσαν για οικονομικά θέματα. Πραγματικός γιάπις δηλαδή. 

Ο Νικόλας, όμως, αυτή τη στιγμή έχει στο μυαλό του μόνο το windsurf και το Παγκόσμιο πρωτάθλημα του επόμενου χρόνου στις Αζόρες της Πορτογαλίας. Κι αν όλα πάνε καλά -και βρεθεί και ο χορηγός- γιατί να μην σηκώσει και τον τίτλο; Δύσκολο, το γνωρίζει. Αλλά είναι από τους ανθρώπους που ξέρουν να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα. 

Η πρώτη επαφή με το windsurf

Η πρώτη μου επαφή με το άθλημα ήταν το 1984, όταν ήμουν 9-10 ετών.  Και ξεκίνησα εντελώς τυχαία. Δοκίμασα ένα καλοκαίρι και άρχισα να κάνω surf σταθερά στις διακοπές μου. Άλλωστε δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Έπαιρνες ένα πανί και μια σανίδα και έπεφτες στη θάλασσα. Ένα καλοκαίρι, που παραθέριζα στον Άγιο Αντρέα, ένας φίλος με πήγε σε έναν αγώνα, τον οποίο και κέρδισα. Βέβαια, να πω, πως ο αγώνας ήταν κομμένος και ραμμένος στα μέτρα μου, ήταν ανεπίσημος επειδή δεν φύσηξε και σαν πιτσιρικάς ήμουν πιο ελαφρύς και κέρδισα. Από εκεί και πέρα άρχισα το αγωνιστικό windsurf. Από το 1989 έως το 1994 έπαιρνα μέρος σε αγώνες. Όμως τότε το σταμάτησα για να πάω για σπουδές στην Αγγλία. 

 

Το surf ως… γυμναστική

Windsurf άρχισα να κάνω και πάλι το 2005. Ήταν μια περίοδος που είχα σιχαθεί τον εαυτό μου, είχα παχύνει αρκετά από τα ποτά και το φαγητό και δεν το άντεχα. Και το μόνο που ήξερα να κάνω ήταν surf, δεν ήθελα να πάω σε γυμναστήριο. Έτσι ξεκίνησα πάλι τις προπονήσεις και σιγά-σιγά άρχισα να μπαίνω σε κλίμα αγώνων. 

 

Αλλαγή σελίδας

Το 2011 αποφάσισα να παραιτηθώ από τη δουλειά μου και να ασχοληθώ μόνο με το windsurf. Μετά από 14 χρόνια στους οικονομικούς κύκλους, με κουστούμι, γραβάτα -ok, κάποια στιγμή το κατάργησα αυτό το ντύσιμο-, νούμερα στην οθόνη και ραντεβού στο Κολωνάκι, ένιωσα ότι κουράστηκα. Μου άρεσε και μου αρέσει πολύ τα αντικείμενο, δεν το κρύβω. Και ίσως κάποια στιγμή να επιστρέψω, αφού έχω και τις σπουδές και ένα εξαιρετικό βιογραφικό. Αλλά για την ώρα με ενδιαφέρει μόνο το windsurf. 

 

Επιστροφή στη θάλασσα και τα πρωταθλήματα

Το είχα πάντα μέσα μου το μικρόβιο, αφού έκανα και παλιότερα. Έτσι το 2010 ξεκίνησα να παίρνω και πάλι μέρος σε αγώνες. Άλλωστε είναι ένα ανταγωνιστικό άθλημα και εμένα μου αρέσει ο ανταγωνισμός. Το 2011 κατάφερα να πάρω το πανελλήνιο πρωτάθλημα στη φόρμουλα, ενώ φέτος πήρα το πρωτάθλημα και στη φόρμουλα και το σλάλομ. Και μπορεί σε πολλά αθλήματα να θεωρείσαι μεγάλος στα 39, αλλά στο windsurf δεν ισχύει αυτό. Πρέπει να έχεις εμπειρία σε αυτό το άθλημα, έτσι ένας νέος όσο καλός και να είναι, αν του λείπει η εμπειρία δεν θα κερδίσει. Θα κάνει 1-2 καλές κούρσες, αλλά δεν θα έχει διάρκεια. Σκέψου ότι ο παγκόσμιος πρωταθλητής του windsurf -όχι στην Ολυμπιακή κλάση, μην τα μπερδεύουμε, είναι άλλη κατηγορία αυτό- είναι 42 χρονών. Κάτι καλό για μένα, γιατί έτσι κατάφερα να πραγματοποιήσω ένα παιδικό μου όνειρο. Και έχω ακόμα μερικά καλά χρόνια μπροστά μου. 

 

We are family

Βέβαια, και πιο παλιά και τώρα, έχω δίπλα μου την αδερφή μου, την Αγγελική Σκαρλάτου. Τα τελευταία 20 χρόνια έχει κατακτήσει πολλά πρωταθλήματα τόσο σε Ελλάδα, όσο και σε Ευρώπη, ενώ έχει συμμετάσχει και σε 3 Ολυμπιακούς Αγώνες – Ατλάντα 1996, Σίδνεϊ 2000 και Λονδίνο 2012. Με την Αγγελική ξεκινήσαμε μαζί, εγώ βέβαια στην πορεία έφυγα για να σπουδάω, αλλά από τότε που επέστρεψα συνεχίζουμε μαζί. Έχουμε ωραία χημεία και δουλεύουμε πολύ καλά ως ομάδα. Και του χρόνου ετοιμαζόμαστε να πάμε στο PWA World Tour.

Τι χρειάζεται για να κάνεις windsurf

Η ψυχολογία είναι το παν σε έναν αγώνα. Αν ξεκινήσεις και πιστεύεις ότι δεν θα κερδίσεις, τότε δεν θα κερδίσεις! Ok, μπορεί να πέσουν όλοι οι συναθλητές σου και να βγεις πρώτος, αλλά αν δεν έχεις ψυχολογία τότε δεν νικάς. 

Πέρα από αυτό, για να ασχοληθείς με τον πρωταθλητισμό στο windsurf χρειάζεται εξοπλισμός, φυσική κατάσταση, εμπειρία και φυσικά ταλέντο και πάθος. Όπως φυσικά ταλέντο και πάθος χρειάζεται με όλα τα πράγματα που αποφασίζεις να ασχοληθείς στη ζωή σου. 

 

Το παγκόσμιο πρωτάθλημα

Έχω δοκιμάσει σε κάποιους αγώνες του παγκοσμίου πρωταθλήματος, έχω κάνει μερικούς καλούς και άλλους κακούς αγώνες. Είναι δύσκολο, όχι μόνο για μένα, αλλά για τους περισσότερους έλληνες αθλητές να διακριθούν σε μεγάλους διεθνείς αγώνες. Καταρχήν χρειάζεσαι μπάτζετ και εδώ δεν το έχουμε. Για παράδειγμα, εγώ έχω το μπάτζετ να πάω μόνο σε έναν αγώνα του παγκοσμίου πρωταθλήματος σε μια χρονιά και μέσα σε αυτό έχεις και το άγχος να δείξεις τι αξίζεις. Δύσκολα τα πράγματα, από την ώρα που δεν υπάρχει η πολιτεία να σε στηρίζει. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες για αυτό το θέμα, αλλά άστο καλύτερα. Ποτέ δεν υπήρχε η πολιτεία στο windsurf!

Άρα το μοναδικό που μένει είναι οι χορηγοί. Αλλά και αυτοί αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν. Οπότε για του χρόνου εγώ βγάλει εισιτήρια για το παγκόσμιο, τα έχω κλείσει από τώρα που είναι πιο φτηνά, και βλέπουμε στην πορεία τι θα γίνει. Το όνειρο είναι ο τίτλος, αλλά ρεαλιστικά ο στόχος είναι η καλή εμφάνιση. Μια εμφάνιση που θα μπορεί να φέρει και χορηγούς ώστε να πραγματοποιηθεί και το όνειρο. 

 

Προπονητής κατά… λάθος 

Η σχολή Athens Board School σε συνεργασία με τον Ναυτικό Αθλητικό Όμιλο Κέκροψ Αγία Μαρίνας ξεκίνησε τυχαία. Ήταν κάτι που συζητήσαμε με τον κουμπάρο μου και έτσι συνεργαστήκαμε. Περισσότερο έγινε από τη θέλησή μου να είμαι κοντά στη θάλασσα. Μου αρέσει να διδάσκω και νιώθω ότι έχω πολύ καλή αντιμετώπιση και από τους μαθητές μου. Έχω φτιάξει μια ομάδα με μικρά παιδιά και παίρνουμε μέρος σε αγώνες. Και βλέπω ότι πάει καλά, υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο. 

 

Αξέχαστες στιγμές και στιγμές για να μην… ξανάρθουν

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πρώτο μου αγώνα, το 1989. Αυτός ήταν που με έκανε να ασχοληθώ και με το αγωνιστικό windsurf. Όπως άλλωστε δεν ξεχνάς τους μεγάλους σου αγώνες, αυτούς που σου χάρισαν το πρωτάθλημα. 

Από την άλλη δεν θα ήθελα να θυμάμαι τον αγώνα  στον Σχοινιά το 1994 για το πανελλήνιο πρωτάθλημα. Ο αγώνας δεν μου πήγαινε καθόλου καλά και την τελευταία μέρα σηκώθηκα και έφυγα. Τα είχα παρατήσει και ουσιαστικά αυτός ήταν ο τελευταίος μου αγώνας πριν φύγω στην Αγγλία για σπουδές. Δεν έπρεπε να τα παρατήσω έτσι. Αλλά ευτυχώς η επιστροφή μου στους αγώνες με έχει κάνει κάπως να το ξεχάσω όλο αυτό.