Θαυμάζω απεριόριστα τους γονείς του Άλκη Καμπανού, του 19χρονου παιδιού που τόσο άδικα, τόσο αναίτια και τόσο παράλογα έχασε τη ζωή του, επειδή μια αγέλη άγριων ζώων βγήκε να «κυνηγήσει» κρατώντας μαχαίρια, ρόπαλα και δρεπάνια.
Ο Αριστείδης και η Μελίνα Καμπανού, μέσα στην απέραντη θλίψη τους, είναι πάντα αξιοπρεπείς, μετρημένοι και σοβαροί, χωρίς ξεσπάσματα, αναθέματα και αφορισμούς – που σε τελική ανάλυση θα είχαν κάθε δικαίωμα να εκφράσουν. Αντιθέτως, από την πρώτη στιγμή, αυτό το οποίο ευχήθηκαν, είναι η θυσία του παιδιού τους να αποτελέσει ένα νέο ξεκίνημα για έναν αθλητισμό χωρίς βία.Μοιάζουν σαν να έχουν συγχωρήσει τους δολοφόνους του παιδιού τους, με μια δύναμη ψυχής την οποία δεν μπορώ καν να φανταστώ από πού την αντλούν.
Διάβασε τη συνέχεια στο intronews.
