Οι συγκρίσεις στο ποδόσφαιρο είναι αναπόφευκτες, ειδικά όταν κάποια τέρματα που σημειώνονται στη σύγχρονη εποχή, μας αναγκάζουν να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο, προσπαθώντας να εντοπίσουμε τυχόν ομοιότητες με γκολ που έκαναν τους θεατές να αναφωνήσουν «δεν είναι δυνατόν». Το ίδιο συνέβη με την ενέργεια του Lionel Messi απέναντι στη Getafe, όταν ήταν μόλις 19 ετών. Η βάπτιση είχε ήδη γίνει, ο «διάδοχος» του Maradona είχε βρεθεί, το μόνο που είχε απομείνει ήταν η επισημοποίηση του τίτλου με ένα τέρμα απαγορευτικό για παίκτες με περιορισμένες δυνατότητες. Τo υπολογιστικό σύστημα με το όνομα Xavi, δίνει την μπάλα στον Αργεντινό πίσω από τη σέντρα, στη δεξιά μεριά του γηπέδου όπως επιτίθεται η Barcelona. Πρόκειται για την ίσως πιο εύκολη ασίστ του Xavi στην καριέρα του, μια απλή μεταβίβαση που είχε σκοπό να μεταφέρει την πίεση από το κέντρο του γηπέδου στα άκρα και τίποτα παραπάνω.
Ο Messi υποδέχεται την μπάλα με το δεξί και κάπου εκεί, μία συμφωνία της δική σας επιλογής, καλύπτει ακόμα και τις ιαχές θαυμασμού που θα ακολουθήσουν μερικά δευτερόλεπτα αργότερα. Άγγιγμα με το αριστερό, πέρασμα της μπάλας κάτω από τα πόδια του αμυνόμενου, επιτάχυνση, ασταμάτητο αλλά αναποτελεσματικό κυνηγητό από τους αντιπάλους, κόψιμο προς στα αριστερά, κόψιμο προς τα δεξιά, παράλληλη ντρίμπλα στον τερματοφύλακα και πλασέ με το δεξί την ώρα που το σώμα του γλιστρά στο χορτάρι. Η μπάλα στα δίχτυα. Το Camp Nou μετατράπηκε από ένα γήπεδο που βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα στη γη, σε ένα μουσικό θέατρο που θα ζήλευαν ακόμα και οι οικονομικά ευκατάστατοι του 19ου αιώνα. Ανοιχτά στόματα, παρατεταμένο χειροκρότημα και χέρια που καλύπτουν τις κεφαλές όσων δεν μπορούν να πιστέψουν αυτό που μόλις αντίκρισαν.
Οι παραστάσεις που θα ακολουθήσουν όχι μόνο στην Καταλονία αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, είναι αμέτρητες. Ο Messi, για το μεγαλύτερο μέρος του ποδοσφαιρικού κοινού, είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών και σίγουρα ο ποδοσφαιριστής που εδραίωσε την Barcelona στη λίστα με τις σημαντικότερες ομάδες τόσο σε αγωνιστικό όσο και εμπορικό επίπεδο παγκοσμίως. Το «mes que un club», δηλαδή το «κάτι περισσότερο από ένας σύλλογος», μετά τα καμάρια της Masia (Puyol, Iniesta, Xavi) έγινε ακόμα πιο έντονο. Μπορούσε πια να υπερηφανευτεί και να δηλώσει ότι ένας οργανισμός πρέπει να βασίζεται στις ακαδημίες του και τα ιδανικά του. Από τα 13 του, άλλωστε, ο Messi αποτελούσε μέρος της Barcelona, το Α και το Ω ενός λαμπρού project που δείχνει πια να ξεθωριάζει.
Η έξοδός του από την ομάδα ήταν το χειρότερο δυνατό τέλος σε ένα παραμύθι που γράφτηκε από ρομαντικούς για ρομαντικούς. Τον επίλογο, βέβαια, τον ανέλαβαν οι ρεαλιστές. Η αποπροσανατολισμένη Barcelona εδώ και χρόνια σκορπά εκατομμύρια σε παίκτες που αποδεικνύονται μέτριοι για το μέγεθός της. Με την αποχώρηση των Xavi και Iniesta η πυξίδα του συλλόγου χάλασε δείχνοντας συνεχώς τον Messi. Ένας παίκτης δεν είναι ικανός οδηγήσει μια ομάδα στις επιτυχίες, χρειάζεται μελέτη, σχέδιο, στοχευμένες κινήσεις και σωστή ανασυγκρότηση στην πρώτη δυνατή «σφαλιάρα». Η Barcelona έπεσε με τα μούτρα στο έδαφος και το χέρι που άπλωνε ο Αργεντινός δεν μπορούσε να τη σηκώσει. Βρισκόμαστε στο 2021 και αυτό που έχει σημασία είναι το κάδρο, οι μηχανισμοί που περιβάλλουν τον πρωταγωνιστή και του επιτρέπουν να αποδώσει τα μέγιστα. Στην Barcelona τίποτα δεν λειτουργεί.
Τα δάκρυα του Messi στο τελευταίο του αντίο δεν ήταν ψεύτικα. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Καταλονία, δεν είναι εύκολο να αλλάζεις περιβάλλον, ιδίως όταν πλέον είσαι οικογενειάρχης. Δέχθηκε τη μείωση που του έκανε η Barcelona ώστε να αναπνεύσει ο σύλλογος οικονομικά. Η μείωση ήταν γενναία και η συμφωνία έμοιαζε δεδομένη. Όπως μεταφέρουν ξένα δίκτυα, οι αποδοχές του έπρεπε, τελικά, να μειωθούν ακόμα περισσότερο. Η διοίκηση ρίχνει τις ευθύνες στη La Liga και η La Liga αφήνει υπόνοιες για την επιλογή της Barcelona να αγωνιστεί στη ESL. Τελικό αποτέλεσμα; O Μessi είπε αντίο. Επαγγελματίας είναι και όσο να μας αρέσει να γράφουμε χιλιάδες λέξεις για τις ιστορίες αγάπης μεταξύ ομάδων και ποδοσφαιριστών, στο τέλος μιλούν τα χρήματα. Μην ξεχνάμε ότι εξακολουθεί να θεωρείται ο καλύτερος όλων, φυσικά και θέλει να γεμίσει τον τραπεζικό του λογαριασμό όσο τα νούμερά του βρίσκονται στα ύψη.
Ο χωρισμός του Messi με την Barcelona είναι οδυνηρός και όπως γίνεται πάντα μετά από κάθε μεγάλη σχέση που φτάνει στο τέλος της, ο πόνος της απώλειας υπερισχύει της λογικής. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, αυτός που θα προχωρήσει πρώτος, είναι ο Αργεντινός, είναι δεδομένο. Η Barcelona θα πονέσει, θα κλάψει και θα μαζέψει τα κομμάτια της όμως είναι καιρός να συνειδητοποιήσει εμφανίζεται μπροστά της μια μεγάλη ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη: να πατήσει ξανά στο «mes que un club». Ειδάλλως, θα αναπολεί σε κάθε στημένο που καταλήγει άουτ και όχι στα δίκτυα το πρώην μεγάλο της αστέρι.
