Στον Θάνο Σαρρή, έχω μια παραπάνω του φυσιολογικού αδυναμία. Βλέπεις, είναι ένα άνθρωπος που αντιλαμβάνεται και γράφει για το ποδόσφαιρο στην ολότητα του. Δεν μένει σε στατιστικές αναλύσεις, που μερικές φορές βαριέσαι κι άλλες δε δύνασαι να ακολουθήσεις. Δεν μηρυκάζει γκολ, τελικές πάσες, συμμετοχές ανά παιχνίδι, ημερομηνίες και τρόπαια. Δεν φανατίζεται, αλλά ψάχνει να βρει συχνά τι κρύβεται πίσω από τις ιστορίες των ποδοσφαιριστών με εκείνες τις τιμημένες ιδρωμένες φανέλες και τα σορτσάκια με το έμβλημα της ομάδας, που αν χρειαζόταν μαλώναμε κιόλας, για να το υπερασπιστούμε. Ψάχνει πίσω από τις λέξεις ο Θάνος, στην ιστορία τους, στους οπαδούς τους, στα συνθήματα, στα εμβλήματα, στα χρώματα της φανέλας.
Έχει ένα έμφυτο ποδοσφαιρικό ρομαντισμό που σε γυρνάει στις αλάνες, στα αυτοσχέδια τέρματα της γειτονιάς, στα αυτοκολλητάκια panini και σε εκείνη τη ραμμένη δερματόμπαλα που κρύβαμε στη σχολική τσάντα. Κι αυτό το πνεύμα, πέρασε πλήρως στο πρώτο του βιβλίο, τη “Μπάλα στην Κερκίδα“, για το οποίο γράψαμε τα καθέκαστα σέβη μας, όταν είχε κυκλοφορήσει. Μέσα στην καραντίνα που λες, ο Θάνος, δεν είδε σειρές, ντοκιμαντέρ, ταινίες κι ούτε άκουσε μουσική. Αράδιασε βιβλία, αθλητικά περιοδικά, ξεσκόνισε φυσικό κι ηλεκτρονικό αρχείο και προσπάθησε να ανταποκριθεί σε ένα από τα δυσκολότερα projects ενός αθλητικού συντάκτη. Να μαζέψει σε ένα βιβλίο τους “30 Θεούς του Ελληνικού Ποδοσφαίρου”.
Kι αν νομίζεις ότι υπερβάλλουμε, θα μιλήσω λίγο στον μπαλαδόφιλο που κρύβεις μέσα σου! Μπορείς να μαζέψεις 30, από τότε που πρώτη φορά κλωτσήθηκε τόπι σε ελληνικό γήπεδο. Ποιους θα βάλεις μέσα και ποιους θα αφήσεις στην απέξω διάολε; Τόσοι και τόσοι δεξιοτέχνες, έσυραν κόσμο και κοσμάκη σε όλα τα γήπεδα των ελληνικών περιχώρων για να τους δουν και να τους καμαρώσουν. Για να δουν ένα γκολ στο γάμα της εστίας, ένα τάκλιν πάνω στη γραμμή, μια ποδιά και μπόλικες ντρίπλες. Να δουν ακόμη κασκόλ να κυματίζουν και να ακούσουν συνθήματα να τραντάζουν συθέμελα κερκίδες και δοκάρια. Ε λοιπόν, ο Θάνος τα κατάφερε! Μάζεψε στο ιδανικό ποδοσφαιρικό ανάγνωσμα των διακοπών μας, πέρα από στατιστικά στοιχεία, κομμάτια από τη ζωή 30 από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές που είδαν τα ματάκια μας, στην Ελλάδα. Και με κάποιο μαγικό τρόπο, χώρεσαν όλοι. Κι ο “Μαύρος ο Θεός” κι ο “Στρατηγός Μίμης Δομάζος” κι “ο Φόντακας ο Σιδέρης”, κι ο Χατζηπαναγής που είχε βάλει 6 γκολ με απευθείας κόρνερ κι ο Νεστορίδης που είχε βάλει 17. Όμως ο Θάνος δεν έμεινε εκεί. Μάζεψε και δηλώσεις από σπουδαίους ποδοσφαιριστές και προπονητές για κάθε έναν που συμπεριέλαβε στο βιβλίο του κι ήταν τιμή του και καμάρι μας.
Το βίβλίο, το ρούφηξα μέσα σε μια μέρα στην παραλία και το άφησα πεσκέσι στον πατέρα μου, να το ρουφήξει κι αυτός. Κι όταν το έφερα στο γραφείο, όλα τα παιδιά θέλανε να γίνουν φίλοι μαζί μου και να ρίξουν μια και δυο κλεφτές ματιές. Βρήκα αφορμή λοιπόν να τα πούμε με τον Θάνο, γιατί σαν τους 30 Θεούς του Ελληνικού Ποδοσφαίρου δεν έχει!
Πόσο καιρό σου πήρε να γράψεις το βιβλίο και ποια ήταν η αφορμή;
” Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε ξεκίνησα την έρευνα, όμως δεδομένα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της δουλειάς έγινε μέσα στην καραντίνα, όπου για μένα ήταν… σαν δεύτερη δουλειά. Μόλις ολοκλήρωνα την πρωινή εργασία, έπαιζα λίγο με την κόρη μου και μετά άπλωνα όλα τα αρχεία και τις σημειώσεις για να συνθέσω τα κείμενα του βιβλίου. “Κατάπινα” κάθε βράδυ κι από μια αυτοβιογραφία ενός εκ των πρωταγωνιστών, μιλούσα μέχρι αργά στα τηλέφωνα. Πρέπει να είμαι ένας από τους ελάχιστους που μέσα στην καραντίνα δεν είδαν ούτε μία τηλεοπτική σειρά, παρά μόνο ποδοσφαιρικά ντοκιμαντέρ που έχουν γίνει κατά καιρούς. Αφορμή ήταν μια κουβέντα με τον εκδότη του πρώτου βιβλίου μου, της “μπάλας στην κερκίδα”, σε έναν καφέ. Θέλαμε να στρέψουμε την προσοχή ξανά στους πραγματικούς πρωταγωνιστές, που είναι οι ποδοσφαιριστές, να θυμίσουμε σε ανθρώπους της ηλικίας σου και ακόμα μεγαλύτερους ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ιστορία και πλούσια κληρονομιά και να δείξουμε στους νεότερους ότι δεν είναι τα πάντα instagram, Ρονάλντο και Μέσι. Είναι λάθος να μην ξέρουν παιδιά που αγαπούν το ποδόσφαιρο ιστορίες και πρόσωπα που έχουν αφήσει το σημάδι τους. Προσπαθήσαμε στο βιβλίο να δώσουμε μια πιο σύγχρονη μορφή, με την εικονογράφηση, τα infografics, το μοντέρνο σχεδιασμό, τα πινακάκια, την απουσία “σεντονιών”. Να εξερευνήσουμε αν και κατά πόσο η ανάγνωση γίνεται έτσι πιο διασκεδαστική και να συνδυάσουμε το συναίσθημα της νοσταλγίας που μπορεί να γεννά μια εικονογραφημένη εικόνα του παιδικού σου ειδώλου με το σύγχρονο“.
Γιατί 30 Θεοί; Μετάνιωσες που άφησες κάποιον απέξω; Το βιβλίο μου έβγαλε προσωπικά μια καλώς εννοούμενη νοσταλγία. Εσένα σου λείπει κάτι από τη ρομαντική περίοδο του ποδοσφαίρου που τα παιδιά μαζεύαν χαρτάκια πανίνι και κρατάγανε αρχείο από εφημερίδες!
“Καταλήξαμε στο φορμάτ των 30 και μείναμε εκεί μέχρι τέλους. Αφενός για να μην βγει κάτι πολύ μεγάλο που να κουράζει, αφετέρου για να έχει περισσότερο ενδιαφέρον και ίντριγκα η επιλογή. Ήταν πολύ δύσκολο να καταλήξω στους 30. Το πιο δύσκολο μέρος του ταξιδιού, μάλλον. Σίγουρα έμειναν εκτός ποδοσφαιριστές που άξιζαν να βρίσκονται μέσα, όμως αναγκαστικά θα γινόταν αυτό! Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος, ήταν ένας από τους στόχους να βγάλει τέτοια συναισθήματα με τα κείμενα και τις εικόνες του. Οι παλιότεροι καταλαβαίνουν. Μου λείπει, εννοείται, όμως νομίζω πως ο ρομαντισμός για το όμορφο παιχνίδι, που γεννιέται στις ευαίσθητες αυτές ηλικίες, μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει ακόμα και στις συνθήκες του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Αρκεί εμείς οι μεγαλύτεροι να τους δίνουμε ερείσματα και να τους θυμίζουμε ιστορίες, να τους μαθαίνουμε να αγαπούν το ποδόσφαιρο και όχι τη νίκη, να τους δείχνουμε στην πράξη πόσο όμορφα συναισθήματα μπορεί να γεννήσει”.
Ο κόσμος συνεχίζει να διαβάζει βιβλία, ή έχει γίνει καταναλωτής ειδήσεων στο facebook;
“Μου είπε πρόσφατα κάποιος μεγαλύτερος από το χώρο του βιβλίου που συζητούσαμε ότι η δική μου γενιά διαβάζει περισσότερο από όσο διάβαζε η δική του, που έμενε με ευλάβεια στους κλασικούς, και εντυπωσιάστηκα. Θεωρώ πως η υπερκατανάλωση των Social Media κάνει κακό στα βιβλία και στα μεγάλα, προσεγμένα κείμενα γενικώς. Είμαστε στην εποχή του γρήγορου και του εύκολου. Μια εικόνα, μια ατάκα που πιθανόν να είναι κλεμμένη από αλλού και πάμε να σκρολάρουμε πιο κάτω να δούμε το επόμενο. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουν οι καλές δουλειές και τα βιβλία, φυσικά. Πάντα θα υπάρχει κόσμος που τα εκτιμά και χρειάζεται οι καλές προσπάθειες να ανεβάσουν το επίπεδο, όχι να βυθιστούν με τα βαρίδια προς τον πάτο”.
Την εποχή του κορονοιού το ποδόσφαιρο ή τα βιβλία θα σώσουν τον κόσμο;
“Έχω ξεκινήσει να γράφω ένα εφηβικό μυθιστόρημα, να ξέρεις, που ίσως απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, αν και δεν ξέρω αν θα καταφέρω να το ολοκληρώσω ποτέ! Νομίζω ότι στην εποχή του κορονοϊού το βιβλίο ήταν ένα πολύ καλό καταφύγιο. Θέλω να πιστεύω ότι ο κόσμος διάβασε περισσότερο από ό,τι συνήθως και ελπίζω σε κάποιους να έγινε συνήθεια. Για το ποδόσφαιρο, δυστυχώς, ο κορονοϊός ήταν μεγάλος αντίπαλος, όχι μόνο για την αγωνιστική δράση αλλά και για το ότι μετά την επανέναρξη βλέπαμε γήπεδα-νεκροταφεία χωρίς κόσμο. Μακάρι να ξαναδούμε πολύ γρήγορα γήπεδα γεμάτα κόσμο, χρώματα, πάθος και ωραία μπάλα. Το χρειαζόμαστε!“.
Οι “30 Θεοί του Ελληνικού Ποδοσφαίρου” κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Brainfood κι εσύ μπορείς να προμηθευτείς το βιβλίο εδώ.
