Ο Κρόιφ δεν ήταν ένας ακόμη ποδοσφαιριστής. Ο Κρόιφ ήταν το ποδόσφαιρο

Δεν ξέρω αν πιτσιρίκι, υπήρξες μέλος παρέας, που αμολιόταν στα καφενεία και τα σουβλατζίδικα της οικουμένης τα καλοκαίρια για να δεις μπαλίτσα. Και μουντιάλ και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, τότε τα καλά τα χρόνια επί ΠΑΣΟΚ, προ καραντίνας και πανδημίας. Αν ήσουν μέλος αυτής της παρέας λοιπόν, θα ήξερες πως υπήρχαν κάτι ενοχλητικά παππούδια, που σου έλεγαν, ότι αυτοί είχαν προλάβει Πελέ και Εουσέμπιο και Πλατινί κι έναν άλλον Ολλανδό που τον έλεγαν Γιόχαν Κρόιφ. 

“Οι παίκτες που δεν είναι πραγματικοί ηγέτες αλλά προσπαθούν να είναι ρίχνουν φταίξιμο στους άλλους παίκτες όταν κάνουν λάθος. Οι πραγματικοί ηγέτες στο γήπεδο ξέρουν ήδη ότι οι παίκτες κάνουν λάθη”. 

Γύρισα στο σπίτι, λοιπόν ένα βράδυ και ρώτησα τον πατέρα μου, ποιος στο διάολο είναι αυτός ο ποδοσφαιριστής Γιόχαν Κρόιφ; Εκείνος, μου απάντησε όπως μου έπρεπε, βάζοντας με στη θέση μου. Ο Κρόιφ δεν ήταν ένας ακόμη ποδοσφαιριστής. Ο Κρόιφ ήταν το ποδόσφαιρο. Άρχισα λοιπόν, να ψάχνω τον Ιπτάμενο Ολλανδό, μιας και είχα μια παραπάνω συμπάθεια στον Άγιαξ, του οποίου υπήρξε λατρευτική φιγούρα. Σε κάτι κιτρινιασμένα περιοδικά, σε παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι, γράφανε για έναν “βασιλιά δίχως στέμμα”. Βλέπεις, οι αχώνευτοι ποδοσφαιρικά ΔυτικοΓερμανοί του στερήσανε το Μουντιάλ το 1974. Τότε, που η αρμάδα του Ρίνους Μίχελς δίδασκε τον κόσμο τι πάει να πει ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο. Ακούς Γκουαρντιόλα, σε ψάχνουν κάτι φίλοι από την Ολλανδία. Ο Κρόιφ αφού είχε ξεφτιλίσει Αργεντινή και Βραζιλία, περίμενε στον τελικό να σηκώσει την μόνη κούπα που του έλειπε. Και 3 Τσάμπιονς Λιγκ είχε και 2 Χρυσές Μπάλες και πρωταθλήματα και Κύπελλα. Δυστυχώς, κέρδισε η κλωτσοπατινάδα των Γερμανών, αφήνοντας τον Κρόιφ, δίχως Παγκόσμιο Κύπελλο.  

Όσο πέρναγαν τα χρόνια, τόσο περισσότερες βιντεοκασέτες και dvds μετέπειτα εμφάνιζαν συλλέκτες ποδοσφαιρικών αγώνων. Εκεί μέσα, μπορούσες να ξετρυπώσεις στιγμιότυπα με αυτόν τον ιδιοφυή μπαλαδοαρτίστα. Του είχαν κολλήσει διάφορα παρατσούκλια κατά καιρούς. Από “Χρυσό Παπί“, μέχρι “Νουρέγιεφ της μπάλας”, όλα είχαν την ίδια επωδό. Ο καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής, που είδαν ποτέ τα ματάκια μας. Σε κάθε βίντεο, ξεχώριζε ο άτιμος με εκείνον τον διασκελισμό, που άφηνε τους αμυντικούς δυο φορτηγά πίσω του. Αυτή η τσαχπινιά που φερόταν στη μπάλα δε, σε έκανε να τον αγαπήσεις περισσότερο τον μπαγάσα.

Τρομερά οξυδερκής κι από τους λίγους που καλιγώνανε ψύλλο, εντός γηπέδου πήρε στις πλάτες του, το “total football” και το πήγε μια βόλτα μέχρι την Βαρκελώνη, στη δεύτερη μεγάλη του καψούρα, τη Μπαρτσελόνα. Κολιάτσου-Παγκράτι είχε κάνει το Ολλανδία-Βαρκελώνη ο Κρόιφ, πορεία που ακολούθησε και στην προπονητική του καριέρα. Συνέχισε το χόμπι του, την άρση ευρωπαϊκών τροπαίων δηλαδή, σηκώνοντας 2 Κύπελλα Κυπελλούχων (ένα σε κάθε ομάδα) κι ένα Πρωταθλητριών με την Μπάρτσα! Παράλληλα πήρε και 4 κολλητά, πρωταθληματάκια Ισπανίας έχοντας τη Ρεάλ στη φάπα, μπιφόρ Μέσι μέιντ Μπλαουγκράνα κουλ!  

O καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, έγινε ένας από τους πιο εμβληματικούς προπονητές, διδάσκοντας πέρα από το τόπι και μαθήματα σοφίας δίχως χρέωση, μέσα από θανατηφόρες ατάκες: “Δεν είμαι θρησκευόμενος. Στην Ισπανία και οι 22 παίκτες κάνουν το σταυρό τους πριν το ματς. Αν δούλευε αυτό όλα τα ματς θα έπρεπε να τελειώνουν ισόπαλα“.