Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ…
Η μεγάλη ομάδα του Πειραιά, ο ελληνικός σύλλογος με τη μεγαλύτερη διασπορά ευρωπαϊκών τίτλων στα σπορ, η ομάδα με τα κόκκινα και τον έφηβο στο σήμα. Σήμερα λοιπόν, ο Ολυμπιακός δεν είναι διόλου έφηβος. Πατάει τα 95 του, και του σβήνουμε κεράκια. Πόσα; Ε, τι ερώτηση… Τα 7 πιο σημαντικά κεράκια της ιστορίας του. Τις 7 φορές που ήταν υπέροχο να ‘σαι Ολυμπιακός!
7. Γιάννη Λάιε, η ομαδάρα σου! (Ολυμπιακός – Μπάγερ Βούπερταλ 3-2 | Βόλεϊ, 1996)
Το πρώτο, το ζόρικο. Ο Ολυμπιακός το 2005 πήρε ξανά το Κυπελλούχων (ξανά στο ΣΕΦ!), αλλά το 2005 η διοργάνωση δεν ήταν ίδια, το ελληνικό βόλεϊ βρισκόταν στα καλύτερά του, o “δαφνοστεφανωμένος” το σήκωσε… περπατώντας! Το 1996 ήταν άλλη ιστορία. Μετά από 4 σερί Final Four του Τσάμπιονς Λιγκ (που πάντα σταματούσαν μπροστά στους Ιταλούς), ο Ολυμπιακός του κορυφαίου Έλληνα προπονητή των φιλέ, με Γκιούρδα – Χριστοφιδέλη – Τσακιρόπουλο πιτσιρίκια, με το Γιώργο Ντράγκοβιτς και με το Μουστακίδη, αυτός ο Ολυμπιακός έφερε επιτέλους στην Ελλάδα μια ευρωπαϊκή κούπα. Ήταν η “μικρή”, αλλά ήταν τεράστια. Και την έφερε σ’ ένα αγχωτικό 3-2, ακριβώς δηλαδή όπως έπρεπε. Κύριε Λάιε, η ομαδάρα σου…
6. Πνίξτε το φουνταριστό… ξανά! (Ολυμπιακός – Προ Ρέκο 9-7 | Πόλο, 2018)
Όπως και στο βόλεϊ, έτσι και στο πόλο. Δύο έχει, αλλά εδώ είναι οι δύο οι βαριές. Κι ενώ η πρώτη ήταν το τρανό κατόρθωμα μιας υπέροχης ομάδας, εγώ θα διαλέξω τη δεύτερη. Γιατί; Γιατί όταν ο Ολυμπιακός το σήκωσε το 2002, είχε ίσως την καλύτερη ομάδα του σε πισίνα. Και τα χρόνια για το ελληνικό πόλο ήταν χρυσά. Το 2018 όμως, κόντρα στην ομάδα με το μεγαλύτερο μπάτζετ της Ευρώπης, κόντρα στην Προ Ρέκο των 8 (!) ευρωπαϊκών, μέσα στη Γένοβα, ο Βλάχος και οι παίκτες του κάνανε ένα θαύμα. Και το κάναν πιο εύκολα απ’ όσο θα περίμενε κανείς…
5. Ο Καλύτερος Τελικός Όλων Των Εποχών! (Ολυμπιακός – ΑΕΚ 4-4, 15-14 στα πέναλτι | Ποδόσφαιρο, 2009)
Δεν το ‘χα σκοπό να γράψω για ντόπιους τίτλους και αγώνες, αλλά ετούτο δω πώς να τ’ αφήσεις απ’ έξω; Όση αξία δεν έχει το τρόπαιο, τόση του δίνει το ίδιο το παιχνίδι αφού ο τίτλος δεν λέει ψέματα: πιθανότατα είναι όντως ένας απ’ τους κορυφαίους τελικούς όλων των εποχών. Στον κόσμο! Να το δούμε ψύχραιμα κι αμερόληπτα; Ξέχνα τον Ολυμπιακό. Ξέχνα την ΑΕΚ. Βάλε Γιουνάιτεντ – Άρσεναλ, βάλε Ρεάλ – Ατλέτικο, βάλε Γιουβέντους – Ίντερ, βάλε ο,τι θες. Αλλά σκέψου αυτό: 2-0 η μία στο 8′. 2-2 ο άλλος στο 70′. Θα μου πεις, σιγά. Θα σου πω, περίμενε. 3-2 η μία στο 90′ (τι γκολάρα έβαλες, ρε Σκόκο;). Ε, τέλος, αλλά… 3-3 ο άλλος στο 96′! 4-4 στην παράταση και μετά… 34 πέναλτι! Δεν περιγράφω άλλο…
4. Back to back, like a Sir! (Final 4, Λονδίνο | Μπάσκετ, 2013)
Ο Μπαρτζώκας στη θέση του Ίβκοβιτς. Ο Ολυμπιακός που όλοι πια τον περιμένουνε. Σε μια Ευρωλίγκα με νέο σύστημα, μπήκε στην οκτάδα, πήγε Final4, βρήκε την ΤΣΣΚΑ ν’ αναζητά εκδίκηση και… της έριξε 17 πόντους στο κεφάλι. Ύστερα ήρθε η Ρεάλ και πόσα θαύματα να κάνεις; Πολλά! Οι πόντοι 100 νταν, ο Ολυμπιακός μόνη ελληνική ομάδα με back to back στη διοργάνωση, πειστικά, κυριλάτα, λονδρέζικα. Τι είπατε; Μίστερ Μπιν; Γιώργος Μπαρτζώκας; ΣΕΡ Γιώργος Μπαρτζώκας, παρακαλώ…
3. Κατάρα του διπλού; Μας τελείωσε! (Βέρντερ Βρέμης – Ολυμπιακός 1-3 | Ποδόσφαιρο, 2008)
Κάποιος μπορεί να θυμηθεί το 1999, τότε που χωρίς “αέρα” οι ερυθρόλευκοι θα πήγαιναν στους 4 του Τσάμπιονς Λιγκ. Στο κάτω-κάτω, κι οι δυο έναν όμιλο πέρασαν. Όμως, σ’ αντίθεση με την ομαδάρα του Μπάγιεβιτς, η ομάδα του Τάκη Λεμονή μπόρεσε να σπάσει και μια κατάρα που κυνηγούσε χρόνια και χρόνια τους κόκκινους στο “Πρωταθλητριών”. Νίκη εκτός έδρας. Δύο έκανε, αλλά εκείνη στη Βρέμη θα ‘ναι για πάντα η αξέχαστη. Ο Στολτίδης, ο Πάτσα, και τελικά ο Κοβάσεβιτς σ’ ένα “εύκολο” κερασάκι, που 99 στους 100 επιθετικούς θα το ‘χαν στείλει στο δοκάρι…
2. Μες στην Αγγλία προκρίθηκε η καλύτερη ομάδα! (Άρσεναλ – Ολυμπιακός 1-2 | Ποδόσφαιρο, 2020)
Ελληνικές ομάδες έχουν ξαναπεράσει στους 16 του Γιουρόπα (Ουέφα, ή όπως θες πες το). Ελληνικές ομάδες έχουν ξαναπάρει την πρόκριση από αγγλικές. Ελληνικές ομάδες έχουν ξανακερδίσει μέσα στο “νησί”. Όμως ποτέ πριν, μια ελληνική ομάδα δεν έκανε την ανατροπή εκτός έδρας. Ο Ολυμπιακός που έχασε στο Καραϊσκάκης, ο Ολυμπιακός που δεν φοβήθηκε στο Emirates, ο Ολυμπιακός που δεν έπαιξε… κλεφτοπόλεμο! Προκρίθηκε γιατί ήταν καλύτερος, κι αυτό θα ‘ναι για πάντα το μεγάλο του καμάρι.
1. Πρίντεζης με το ένα χέρι… (ΤΣΣΚΑ Μόσχας – Ολυμπιακός 61-62 | Μπάσκετ, 2012)
Δεν υπάρχουν και πολλά να πεις. Η ΤΣΣΚΑ είχε το πιο εντυπωσιακό ρόστερ που είδαμε ποτέ στη σύγχρονη Ευρωλίγκα (μαζί με τον Παναθηναϊκό του 2009 και τη Μπολόνια του 2002). Ο Ολυμπιακός ήταν μια ομάδα “διαλυμένη”, μ’ έναν Πρίντεζη που προσπαθούσε να γίνει από ρολίστας πρωταγωνιστής, ένα σέντερ 198 εκατοστών, κι ένα Σπανούλη να μοιάζει νηπιαγωγός. Ο Ολυμπιακός πήγε ως τον τελικό αλλά εκεί πια βρήκε την αρκούδα κι έχανε για 19 στο 37′. Όμως το φινάλε, το ξέρεις. (Κι ενώ πάντα θα προτιμώ τη μετάδοση του Καρύδα και του Συρίγου, ας πάμε με το viral:) “Σπανούλης, Πρίντεζης με το ένα χέρι…”.
