“Εγώ γεννήθηκα για να παίζω μπάλα. Δεν αντέχω να κάθομαι στον πάγκο και να παίρνω λεφτά, όσα και να είναι αυτά. Προτιμώ να αγωνίζομαι στην τέταρτη εθνική, παρά να είμαι αναπληρωματικός στην κορυφαία ομάδα του κόσμου”.
Αυτός ήταν ο Ζιοβάνι κυρίες και κύριοι, Προβοκατόρισσες και Προβοκάτορες. Ένας τύπος που αγαπούσε το ποδόσφαιρο περισσότερο από τα φράγκα γκαφρά, που λάτρευε τον Θεό και όχι κάποια Λαμποργκίνι ή Φερράρι και που έπαιζε πάντα για το θέαμα και για τους οπαδούς χωρίς να πουλάει οπαδιλίκια κι άλλα τέτοια.
Σήμερα, που λες, έχει γενέθλια. Πατάει γερά στα 47 κι εμείς τον νοσταλγούμε μέσα από 7+1 γκολάρες που παστέλωσε μέσα στα 6 χρόνια (1999-2005) που τον καμαρώσαμε στον Ολυμπιακό. Και όχι φίλτατε, δεν μιλάμε μόνο για τη λόμπα στη Γαλατά μες στη Ριζούπολη…
Χρόνια πολλά μωρή παιχτούρα. Να τα χιλιάσεις. 
Kαι μη ξεχάσεις να ψηφίσεις τ’ αγαπημένο σου.
