Ποια είναι η πιο ΣΠΟΥΔΑΙΑ ελληνική ομάδα σε Final 4 της Ευρωλίγκας;

Ευρωλίγκα, αδερφέ. Εδώ είμαστε!

Μην τα ξαναλέμε και γινόμεθα κουραστικοί: η Ελλάδα έχει εθνικό σπορ. Το εθνικό της σπορ παίζεται με πορτοκαλί μπάλα. Και τη “βαριά” ευρωπαϊκή κούπα αυτού του σπορ τη βλέπεις στη Nova απ’ την αρχή ως και το εντυπωσιακό φινάλε: το Final 4!

Λίγο πριν το πρώτο τζάμπολ της Ευρωλίγκας ωστόσο, έχω για σένα μια ερώτηση. Πολλά Final 4 είχαν ελληνική συμμετοχή. Εννιά κούπες ήρθαν στην Ελλάδα. Ποια όμως ήταν Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ελληνική συμμετοχή στους “τελικούς τέσσερις”; Σου διαλέξαμε 8 και σε βάζουμε να διαλέξεις.

Πειραιάς: ΠΑΟΚ – 1993

Είναι η μόνη “χαμένη” ομάδα που θα δεις εδώ μέσα, όμως δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Το μεγαλύτερο κρίμα του ελληνικού μπάσκετ κι ίσως το μεγαλύτερο κρίμα στην ιστορία των Final 4. Ο ΠΑΟΚ του Ίβκοβιτς ήταν ένα παθιασμένο όνειρο: Κόρφας, Πρέλεβιτς, Μπάρλοου, Λέβινγκστον, Φασούλας, ήταν καλύτεροι σ’ όλο τον ημιτελικό απέναντι στη Μπενετόν, μα “τα κατάφεραν” να χάσουν. Στον μικρό τελικό κέρδισαν χωρίς πρόβλημα τη Ρεάλ και είναι κοινή πεποίθηση πως, αν πήγαιναν στον τελικό, θα μπορούσαν ν’ απαντήσουν με σκληρό μπάσκετ στο “ξύλο” της Λιμόζ. Η ιστορία ωστόσο δεν ήθελε τον ΠΑΟΚ να κάνει το “κόλπο” και να γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που κατακτά Πρωταθλητριών.

(Ένα αντίστοιχο “κρίμα” ήταν κι η επόμενη χρονιά με τον χαμένο τελικό του Τελ-Αβίβ για τον Ολυμπιακό. Ωστόσο, είναι άλλο πράγμα να σε κερδίζει ο Κούκοτς κι ο Ρουσκόνι – έστω και με τα τρίποντα του Γιακοπίνι-, κι άλλο να σε κερδίζει ο Κόρνι Τόμπσον – έστω και με τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο).

Ρώμη: Ολυμπιακός – 1997

Σε αντίθεση με την προηγούμενη χρονιά που ο Παναθηναϊκός είδε το χάρο με τα μάτια του (και οι Καταλανοί είδαν τον Βράνκοβιτς να κάνει μια απ’τις πιο περίφημες τάπες της μπασκετικής ιστορίας), η Ρώμη αποδείχτηκε πολύ εύκολη υπόθεση για τον Ολυμπιακό. Στη μεγάλη εποποιία του Ντέιβιντ Ρίβερς, οι Πειραιώτες κέρδισαν εύκολα την Ολύμπια Λουμπλιάνας στον ημιτελικό και ΔΙΕΛΥΣΑΝ τη Μπαρτσελόνα στον δεύτερο πιο… ξεκούραστο τελικό της διοργάνωσης (πρώτος θα ‘ναι για πάντα ο Μακάμπι – Σκίπερ 118-74!). Ο Ολυμπιακός πήρε την κούπα που του χρωστούσε ο Θεός απ’ το ’94, ο Ίβκοβιτς εκείνη που του “κλέψανε” το ’93, όλοι τελικά ήταν ικανοποιημένοι.

Θεσσαλονίκη: Παναθηναϊκός – 2000

Ένα απ’ τα πιο “επαγγελματικά” Final 4 για τους πράσινους. Η πρωτάρα Εφές έφυγε με διψήφια διαφορά, η έμπειρη Μακάμπι του Πίνι Γκέρσον έχασε για 6, ο Παναθηναϊκός έραψε δεύτερο αστέρι χωρίς να κινδυνέψει σε κανένα σημείο των δύο ματς. Ο Ρέμπρατσα έδωσε μια once in a lifetime παράσταση και γύρω του χόρευαν Κάτας, Τζεντίλε, Αλβέρτης και “οι κράμπες” του Μποντιρόγκα. Κάπως έτσι ο πράσινος θρύλος του Ζέλικο Ομπράντοβιτς μόλις ξεκίνησε.

Μπολόνια: Παναθηναϊκός – 2002

Εμφατικός δεν ήταν, αλλά ήταν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ. Ο Παναθηναϊκός είχε μεν παιχταράδες, αλλά η Μπολόνια είχε μια απ’ τις πιο “γεμάτες” ομάδες που είδαμε ποτέ στην Ευρώπη. Σμόντις, Γιάριτς, Ριγκοντό, Γκρέιντζερ, Άντερσεν ήταν μερικοί μόνο απ’ τους παιχταράδες του Μεσίνα. Α ναι, κι ο Τζινόμπιλι!! Όμως το τριφύλλι δεν μάσησε, δεν φοβήθηκε ούτε τη διαφορά των 10+ που του πήρε στο ημίχρονο η Κίντερ, και με Μποντιρόγκα, με Κουτλουάι, με Λάζαρο Παπαδόπουλο, πήρε την πιο παλικαρίσια κούπα της ιστορίας του (με το πιο ντεκαυλέ τρόπαιο…). Μέσα στο σπιτάκι τους!

Βερολίνο: Παναθηναϊκός – 2009

Κάποιοι μιλάνε για το πληρέστερο ρόστερ στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Σίγουρα ήταν η πιο καλά στελεχωμένη ομάδα στην ελληνική ιστορία. Ο Παναθηναϊκός του ’09 τα είχε όλα: Ζέλικο στον πάγκο, Διαμαντίδη – Σπανούλη – Γιασικεβίτσιους στην περιφέρεια, Πέκοβιτς – Μπατίστ στη ρακέτα… Το μεγάλο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό βάφτηκε (έστω για ένα σουτ) πράσινο, κι ο τελικός ήταν μια τεράστια παράσταση στο πρώτο μέρος, και μια αντίδραση (με διαιτητικές πλάτες) απ’ την ΤΣΣΚΑ στο δεύτερο. Όπως και να ‘χει: Σισκάουσκας… έξω, 5ο αστέρι για το τριφύλλι.

Βαρκελώνη: Παναθηναϊκός – 2011

Η πιο εύκολη κούπα που πήραν ποτέ οι πράσινοι. Χωρίς να έχουν τρομερή ομάδα, αλλά σε μια Ευρωλίγκα που επίσης δεν είχε μεγαθήριο. Η ΤΣΣΚΑ αποκλείστηκε στην πρώτη φάση, η Ρεάλ δεν υπήρχε, ο Ολυμπιακός έφαγε το “θρυλικό” κάζο της Σιένα, κι ο Παναθηναϊκός πρόσφερε ένα ΠΑΛΙΚΑΡΙΣΙΟ κάζο στη Μπαρτσελόνα και της πήρε το εισιτήριο για την ίδια της την πόλη! Από κει κι έπειτα, το Final 4 ήταν εύκολη δουλειά. Οι πράσινοι ίσως δεν έγραψαν ιστορία, αλλά έφτασαν ξεκούραστοι στην κορυφή για 6η φορά.

Κωνσταντινούπολη: Ολυμπιακός – 2012

Η ερυθρόλευκη “Μπολόνια”, μπορεί να μην έφερε τον Ολυμπιακό απέναντι στη γηπεδούχο, αλλά τον έφερε απέναντι σε μια απ’ τις πιο εντυπωσιακές ομάδες στα χρονικά της Ευρωλίγκας. Αφού υπέταξαν με πολύ καλό μπάσκετ τη Μπαρτσελόνα (πελάτης!), τα “μωρά” του Ίβκοβιτς βρήκαν στον τελικό την ΤΣΣΚΑ του Καζλάουσκας και των: Τεόντοσιτς, Σβεντ, Κρίστιτς, Σισκάουσκας, Βοροντσέβιτς και του μεγάλου Αντρέι Κιριλένκο. Ωστόσο, ο Ντούντα πήρε τάιμ άουτ στα 13′ πριν τη λήξη, είπε στην ομάδα του πως το -19 γυρνάει, και… Σίσκάουσκας χάνει και τη δεύτερη, Πρίντεζης με το ένα χέρι… γύρισε!

Λονδίνο: Ολυμπιακός – 2013

Αυτή τη φορά τον Ολυμπιακό ΟΛΟΙ τον περίμεναν. Και τον Μπαρτζώκα ΚΑΝΕΙΣ δεν τον πίστευε. Η ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό ήρθε για εκδίκηση, με τον αγαπημένο της Μεσίνα στον πάγκο. Έφυγε με 17 πόντους στην πλάτη. Η Ρεάλ έμπαινε στον τελικό μαζί με τα φαντάσματα της Σαραγόσα (1995). Το πρώτο δεκάλεπτο έληξε στο -17 για τον Ολυμπιακό. Και τότε οι Πειραιώτες σκέφτηκαν: “Αυτό; Το ‘χουμε ξανακάνει!”. Και το ξανάκαναν! Τελικό σκορ 100-88 κι ο Ολυμπιακός θα σφραγίσει την πιο εμφατική εμφάνιση ελληνικής ομάδας σε Final 4 Ευρωλίγκας. Τουλάχιστον βάση αποτελέσματος…