Ο Μπουφόν έφυγε.
Ακούγεται σαν ψέμα, για έναν τύπο που έπαιζε μπάλα στη Γιουβέντους απ’ όταν ήμουν στο δημοτικό. Ο τεράστιος Τζίτζι κρέμασε τ’ ασπρόμαυρα γάντια του, κρέμασε τ’ ασπρόμαυρα παπούτσια του, έβαλε τα κλάματα κι αποχαιρέτησε μια και καλή το αγαπημένο του Τορίνο. Γιατί, όχι, τελικά δεν τα κατάφερε να κατακτήσει ένα Τσάμπιονς Λιγκ με τη Γιουβέντους.
Κάθε φορά που σκέφτεται κανείς έναν ποδοσφαιριστή σπουδαίο, που δεν το μπόρεσε όμως να σηκώσει έστω για φορά την “κούπα με τ’ αυτιά”, έχει μια αίσθηση γλυκόπικρη. Και για να μπορέσεις να ξεφύγεις απ’ αυτή την πίκρα, πρέπει να ‘σαι τόσο μεγάλος που θα λάμπει τ’ όνομά σου πιο πολύ απ’ το μετάλλιο του “Πρωταθλητριών”. Ε λοιπόν, το Τζιανλουίτζι Μπουφόν, λάμπει! Μπορεί ο κάτοχός του να ρίχνει μια τελευταία ζαριά στο Παρίσι, μα έτσι κι αλλιώς το όνομά του λάμπει όσο 4 μετάλλια, που ίσως στο κάτω-κάτω της γραφής, να ‘χουν και μεγαλύτερη αξία από την κορυφή της Ευρώπης…
Μετάλλιο 1: Καταρχάς, Μουντιάλ!
Είναι πιο σημαντικό το Παγκόσμιο Κύπελλο απ’ το Champions League; Μεγάλη συζήτηση. Το Μουντιάλ του 2006 όμως, για τον Τζίτζι δεν θα μπορούσε να γίνει τράμπα με κανένα Champions League. Μια Ιταλία που στην αρχή του τουρνουά, μπουκμέικερς και δημοισογράφοι την είχαν ως και γι’ αποκλεισμό απ’ τους ομίλους. Μια Ιταλία που όχι μόνο πέρασε στα νοκ-άουτ, αλλά πέταξε έξω και τους “γηπεδούχους” Γερμανούς προτού κερδίσει τη Γαλλία στον σημαδιακό τελικό της “κουτουλιάς” του Ζιζού.
Και πόσα γκολ έφαγε ο Μπουφόν στα 7 ματς εκείνης της διοργάνωσης; Μόλις 2. Το ένα αυτογκόλ, το άλλο από πέναλτι! Ε, άξια κουπάτος, άξια δεύτερος παίκτης στον κόσμο (πίσω απ’ τον Καναβάρο), άξια ο πιο μεγάλος Ιταλός τερματοφύλακας στο μυαλό όλων. Ακόμη και του Ντίνο Τζοφ!
Μετάλλιο 2: Το Uefa με την Πάρμα
Όχι, αν στην περίπτωση του Μουντιάλ υπάρχει συζήτηση, στην περίπτωση ενός Uefa (Europa League, σα να λέμε), αμφιβολία δεν υπάρχει: ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ με το Champions League. Αλλά, για στάσου. Όταν ο Μαραντόνα πήρε τα “Μέγαρα” της Ιταλίας και τα μετέτρεψε σ’ αυτό που σήμερα ξέρουμε ως “ομαδάρα της Νάπολη“, εκείνο το Uefa που πήρε δεν βάζει κάτω όλα όσα μπορεί κανείς να κατακτήσει με τη φανέλα – φαβορί μιας Ρεάλ Μαδρίτης ή μιας Μπαρτσελόνα;
Λοιπόν, για μένα τα βάζει. Και η υπόθεση “Πάρμα” του ’99 ίσως δεν ήταν “Νάπολη” (η Πάρμα είχε ήδη ένα Uefa απ’ το ’95), ήταν όμως σπουδαία. Μια φουρνιά πιτσιρικάδες που έμελλε να κατακτήσουν την Ευρώπη, και στον πάγκο ο “για πάντα δικός μας” Αλμπέρτο Μαλεζάνι! Όποιος γνώρισε τον κόσμο της EA Sports με το Fifa 2000, ξέρει για τι μιλάω. Τότε η πόλη της παρμεζάνας ήταν για μας “μεγάλη” ομάδα, γιατί είχε πετύχει ένα ευρωπαϊκό όνειρο, μ’ έναν Σούπερμαν κάτω απ’ τα δοκάρια της.
Μετάλλιο 3: Η πιο σπουδαία γκέλα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου!
Ποτέ, καμία προσωπική διάκριση δεν θα μπορέσει να κερδίσει τον αυτοσκοπό των ομαδικών αθλημάτων: την κούπα! Σκοπός του παιχνιδιού είναι να κερδίσει η ομάδα. Οπότε (καλές), Χρυσές (και άγιες) μπάλες, παπούτσια, κάλτσες, σώβρακα και φανέλες, αλλά στην ουσία… να ‘χαμε να λέγαμε. Μονάχα με προσωπική διάκριση, δεν θα δεις καταξίωση. Τέλος. Με μια γκέλα όμως;
Στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018, ο Μπουφόν έκανε ένα λάθος που σε βάθος χρόνου… στέρησε απ’ την Ιταλία τη συμμετοχή στο Μουντιάλ. Ήταν μια άστοχη έξοδος που “σόκαρε” τον ποδοσφαιρικό κόσμο. “Ο Μπουφόν; Τέτοιο λάθος;; Είναι δυνατόν;;;”. Και κάπως έτσι, μια γκέλα κατάφερε να πετύχει αυτό που δεν κατάφεραν οι τόσες διακρίσεις του πορτιέρε. Να τον κάνει μύθο! Γιατί, όταν όλος ο κόσμος, τη μια φορά που θα το κάνεις, απορεί “πώς στην εύχη κι έκανες λάθος”, ε ναι ρε φίλε, είσαι ο καλύτερος!
Μετάλλιο 4: “…οι άντρες θα μείνουν”.
Το πιο μεγάλο παράσημο ωστόσο, αυτού του τεράστιου τύπου, ήταν μια κούπα που για χιλιάδες ποδοσφαιριστές στον κόσμο δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Το πρωτάθλημα στη Β’ Ιταλίας. Ήταν τότε που η Γιουβέντους πλήρωσε για τα κρίματά της, υποβιβάστηκε και οι ποδοσφαιριστές της βρέθηκαν μπροστά σ’ ένα μεγάλο δίλημμα: Φεύγεις και συνεχίζεις να ‘χεις καριέρα σε υψηλό επίπεδο, ή χάνεις έναν (τουλάχιστον) χρόνο της σύντομης ποδοσφαιρικής ζωής σου στα “χωράφια” της δεύτερης κατηγορίας;
Ο Μπουφόν είχε μόλις κατακτήσει το Μουντιάλ. Ήταν ο καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο. ΟΛΑ τα φαβορί του Champions League τον ήθελαν! Όμως, μπροστά σ’ αυτό το δίλημμα, ο Τζίτζι αποφάσισε ν’ ακολουθήσει την ατάκα του συμπαίκτη του, Πάβελ Νέντβεντ. “Είναι απλό. Οι παίκτες θα φύγουν, οι άντρες θα μείνουν” είχε πει ο Τσέχος. Ο Μπουφόν έμεινε. Και το πρωτάθλημα εκείνης της χρόνιας, δεν ήταν μετάλλιο για τον παίκτη. Ήταν μετάλλιο για τον άντρα. Πόσοι μπορούν να καυχηθούν ότι έχουν ένα τέτοιο στον τοίχο του σπιτιού τους;
