Τα ποδοσφαιρικά παραμύθια καλό είναι να γράφονται συχνά πυκνά. Έτσι, για να ‘χουμε και κάτι να λέμε στα εγγόνια μας όταν μας ρωτούν “παππού, τι θυμάσαι απ’ την Ισλανδία του 2017;”
Κάποτε, έστω κι αν η διάρκειά του δεν ξεπέρασε τους 3 μήνες, είχαμε να διηγούμαστε το παραμύθι της Εθνικής Ελλάδος στην Πορτογαλία. Έπειτα, μια δεκαετία -και βάλε- έφτασε στα αυτιά μας το παραμύθι της Λέστερ και του Ρανιέρι η οποία τα ‘βαλε στα ίσια -και γλέντησε- όλη την Πρέμιερ Λιγκ.
Ωστόσο, το παραμύθι που ζουν από πέρσι, αλλά και φέτος, οι φίλοι μας οι Ισλανδοί δεν έχει προηγούμενο. Γιατί και αριθμητικά να το δεις είναι η μικρότερη χώρα που θα παίξει ΠΟΤΕ σε Μουντιάλ. Αλλά ακόμα και να μην σε ενδιαφέρουν οι αριθμοί, αν είσαι νοσταλγός του ρομαντικού ποδοσφαίρου, ε μια αγάπη γι’ αυτούς τους Βίκινγκς θα την έχεις.
1. Eίναι ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ποδοσφαιρομάνα
Δεν μιλάμε εμείς, αλλά τα νούμερα κύριοι. Σε μια χώρα, λοιπόν, ΜΟΝΟ 330.000 κατοίκων, οι 21.500 δηλώνουν ποδοσφαιριστές. Και όχι, δεν λένε απλά παίζω μπάλα, κάνω τακουνάκια, τάκλιν και ντρίπλες κλπ κλπ, αλλά έχουν κανονικό δελτίο. Ρισπέκτ και λίγο ζήλεια από μέσα μας.
2. Το άδειασμα της χώρας
Κοίτα, για παράδειγμα τo 10% πληθυσμού της Κίνας είναι 110 εκατομμύρια. Που λες “κλάιν, αν φύγουν τα 110 εκατομμύρια θα μείνουν κι άλλα 900 και κάτι να προσέχουν στα σύνορα”. Στην Ισλανδία, τώρα, το 10% της χώρας που ταξίδεψε ως το Euro της Γαλλίας (26.985 ταξιδιώτες), ώστε να δει την αγαπημένη της Εθνικής, είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τεράστιος αριθμός για τις αναλογίες του πληθυσμού της. Ποδοσφαιρική ονείρωξη.
3. Mια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας οδοντίατρος κι ένας σκηνοθέτης…
«Οταν έδινα εξετάσεις για να πάρω το δίπλωμα, μου έλεγαν να μη λέω πουθενά ότι είμαι οδοντίατρος γιατί δεν θα έβρισκα δουλειά. Όμως δεν ήξεραν ότι οι σπουδες σε βελτιώνουν. Είμαι περήφανος που είμαι οδοντίατρος.» δήλωνε λίγες μέρες πριν το Euro του ’16 ο προπονητής της Heimir Hallgrímsson. Ναι ρε φίλε, το πρωί κάνει απονευρώσεις στους Ισλανδούς και το βράδυ απονευρώσεις στους Άγγλους (ουπς). Πόσο τίμιος; Αλλά κάτσε, εδώ ο τερματοφύλακάς της Hannes Halldórsson είναι σκηνoθέτης, ο οποίος έκανε και το βίντεο κλιπ των Ισλανδών για τη Γιουροβίζιον του ’12. Τι να λέμε τώρα…
4. H βάση στις υποδομές
Πάμε λίγο πίσω. Όχι πολύ. Μια πενταετία πριν. Η Ισλανδία βρίσκεται στην μακρινή 130η θέση της FIFA. Σήμερα, όμως, έχει ανέβει 100 θέσεις, κι ένας απ’ τους βασικούς λόγους ήταν -και είναι- και η προκομμένη ομοσπονδία, η οποία φαίνεται ότι κάνει αληθινή δουλίτσα. Με το ΟΚ της κυβέρνησης, λοιπόν, έχουν φτιάξει 11 εσωτερικά ποδοσφαιρικά γήπεδα, χτισμένα έτσι ώστε να μην περνάει το κρύο, οι βροχές και τα σχετικά. Επιπλέον, υπάρχουν κι άλλα 20 ανοικτά με συνθετικό χορτάρι, και πάνω από εκατό μικρά κλειστά γήπεδα για την προπόνηση των πιτσιρικάδων. Θες κι άλλα;;;
5. Γιατί έχουν όλοι το ίδιο επίθετο
Λογικά θα ‘χες κι εσύ την απορία γιατί όλοι τελειώνουν σε “sson” ή “ssen”; Το λοιπόν: Στην Ισλανδία ΔΕΝ υπάρχουν επώνυμα ή οικογενειακά ονόματα. Χρησιμοποιούν το παραδοσιακό σκανδιναβικό σύστημα ονομασίας, το οποίο περιλαμβάνει ένα επώνυμο που αποτελείται από το όνομα του πατέρα του (ή της μητέρας) με την προσθήκη ενός “sson” ή ενός “ssen”. Παρένθεση: Αν είσαι αθλητικογράφος, ρίξε ένα καντήλι. Στο επιτρέπουμε.
5+1. Για το “Viking Cry” που λατρέψαμε
Θυμάσαι το “ου-ου-ου” που ακούσαμε στο περσινό Γιούρο (και πλέον θα ακούμε και στο Μουντιάλ); Έχουμε και λέμε. Αυτή η πολεμική κραυγή, που λες, που συμβαίνει μετά το τέλος κάθε παιχνιδιού είναι το ‘ευχαριστώ’ των παικτών για την εκτίμηση και την αφοσίωση των οπαδών τους. Ωστόσο για την ιστορία, αυτή η κραυγή είναι κλεμμένη απ’ τους οπαδούς της Motherwell.
Αλλά και πάλι, δεν μας νοιάζει αν είναι κλεμμένη λέμε. Εμείς γουστάρουμε αυτήν τη σχέση οπαδών-παικτών. Αχ παναγία μου. 
