Πριν από ένα μήνα και κάτι: «Άκου τον μαλάκα ρε, γουστάρει Ευρωλίγκα και όχι τους καλύτερους του NBA», λέει ο κολλητός μου ο Γιώργος και η φωνή του αντηχεί στους τοίχους του “Μπίλια”, ένα καφέ που αράζουμε τα τελευταία χρόνια στα Εξάρχεια.
Εδώ και καιρό, λοιπόν, μου είχε έρθει η ιδέα να γράψω αυτό το κείμενο, αλλά συνέχεια δίσταζα. Τώρα θα μου πεις «Μα καλά, τώρα που ο Αντετοκούνμπο μας έκανε περήφανους βρήκες να το γράψεις;». Δώσε μου μισό να σου εξηγήσω…
Η καύλα στην αρχή
Δεν έχω προλάβει Τζόνσον, Πίπεν και Τζόρνταν… ούτε καν Ο’ Νιλ. Ανήκω σε μια γενιά μετά, τότε που μεσουρανούσαν οι Μπράϊαντ, Πιρς-Άλλεν-Γκαρνέτ (ποιος Τζέιμς;) και Μαγκρέιντι. Αυτοί μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό.
Αρρωστάκι με το μπάσκετ από πάντα, όπως είναι λογικό στα παιδικά μου χρόνια κατανάλωνα άπειρα ότι μου πλάσαρε το NBA. Ήμουν φανατικός με τους Λέικερς.
Έβλεπα κάποια παιχνίδια της κανονικής σεζόν, κάποια των playoff, ενώ στους τελικούς δεν έχανα κλάσμα του δευτερολέπτου -ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ύπνο στο θρανίο τις δύο πρώτες ώρες-.
Και τα χρόνια περνούσαν ανέμελα…
… μέχρι που χρόνο με το χρόνο άρχισα να αντιλαμβάνομαι λίγο περισσότερο το μπάσκετ, και όχι το σόου, και τότε ήταν που ξενέρωσα με την όλη φάση “των καλύτερων”, όπως τους βαφτίσε ο κολλητός μου.
Γιατί ξενέρωσα;
1. Επειδή η φράση “η καλύτερη επίθεση είναι η άμυνα” δεν ισχύει σ’ αυτόν τον κόσμο. Από άμυνα μόνο κάνα θριαμβευτικό block για να γεμίσει το καλάθι του Top 10 και για να ‘χει να διαφημίσει τα Nike του ο Ίρβινγκ.
2. Επειδή ο Ντουράντ -και ο κάθε Ντουράντ- μπορεί να πάρει 52 προσπάθειες, να βάλει τις 7 και ο κόουτς να μην τον αλλάζει.
3. Επειδή ξέρεις απ’ το πρώτο παιχνίδι ποια ομάδα θα το σηκώσει. Ή έστω ποιες δυο ομάδες θα πάνε τελικό.
4. Επειδή γαμάτο είναι να καρφώνει ο παίκτης απ’ το τρίποντο, αλλά να μετράει και κανείς ρεφ τα βήματα, έτσι;
5. Επειδή ο σούπερ σταρ της ομάδας κατεβάζει μπάλα και σουτάρει. Δεν κοιτάζει δεξιά και αριστερά για να σπάσει την μπάλα. Εκτός κι αν σε λένε Αντετοκούνμπο και έχεις φιλότιμο ή αν η ομάδα σου ξεκινάει από San και τελειώνει σε Spurs.
6. Επειδή η ντόπα είναι φράπα.
7. Επειδή μόνο αν βγει μαχαίρι δίνεται το αντιαθλητικό.
8. Επειδή ο Μπράιαντ έβαλε 81 πόντους, όλοι τον αποθέωσαν, αλλά κανείς δεν είπε “ρε μαλάκα, συμπαίκτες δεν είχες να πασάρεις;”
9. Επειδή σημασία έχουν μόνο οι τελικοί και το Top 10 της εβδομάδας. Την υπόλοιπη σεζόν “Who cares;”
10. Eπειδή ελάχιστοι παίκτες σέβονται τον προπονητή τους (και το λέω εγώ που έχω φάει τη ζωή μου στον πάγκο).
