Όταν ο Μπιλ Σάνκλι έλεγε πριν από πολλά χρόνια πως “Το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, είναι κάτι απείρως πιο σοβαρό” κάποιοι ίσως να τον θεώρησαν υπερβολικό. Η αλήθεια όμως αρκετές φορές δεν απέχει και πολύ από την ρήση του σπουδαίου Σκωτσέζου προπονητή που πήρε την Λίβερπουλ από τη δεύτερη κατηγορία και της χάρισε μέχρι και Ευρωπαϊκό τίτλο.
Ιστορικά παραδείγματα υπάρχουν πολλά για το πώς οι άνθρωποι αντιλήφθηκαν στο παρελθόν τη δυναμική του ποδοσφαίρου αλλά και πώς την εκμεταλλεύτηκαν. Δεν είναι τυχαίο πως το ποδόσφαιρο έχει συνδεθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό με την πολιτική, είτε ως μέσο πολιτικής πίεσης, είτε με συγκεκριμένες ομάδες που υπηρετούν ανοιχτά ιδεολογίες ή και κόμματα.
Η πολιτική κατάσταση κάποιων χώρων επηρέασε ξεκάθαρα το άθλημα. Ωστόσο υπήρξαν και εκείνοι που αψήφησαν τα πάντα μόνο για να χαρούν την μαγεία του ποδοσφαίρου. Υπήρξαν και αυτοί που αγωνίστηκαν κάτω από τις χειρότερες πολιτικές συνθήκες και έμειναν για πάντα στην ιστορία ως εκείνοι που δεν κώλωσαν μπροστά στα δύσκολα.
Διαλέξαμε 5 από αυτούς και σου τους παρουσιάζουμε.
1. Ντρογκμπά ο Ειρηνοποιός
Τελευταίο παιχνίδι της Ακτής Ελεφαντοστού για την πρόκρισή της στα τελικά του Μουντιάλ του 2006 και η χώρα μαστίζεται από τον εμφύλιο πόλεμο. Οι Ιβοριανοί ποδοσφαιριστές κάνουν το χρέος τους και κερδίζουν το Σουδάν, εξασφαλίζοντας την πρώτη συμμετοχή της χώρας τους στα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου. Με τη λήξη του παιχνιδιού, ανάμεσα στα πανηγύρια, ο σούπερ σταρ της ομάδας, Ντιντιέ Ντρογκμπά, πήρε το μικρόφωνο και απηύθυνε διάγγελμα προς τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές να συνθηκολογήσουν και να λήξουν τον πόλεμο. Μετά από καιρό οδηγούσε την εθνική του σε διάφορες πόλεις της χώρας για να δίνει παιχνίδια και όπου αγωνιζόταν σταματούσαν οι εχθροπραξίες. Στις 4 Μαρτίου του 2007 οι δύο πλευρές υπέγραψαν παύση του πυρός και ο πόλεμος ήταν πια παρελθόν. Ο Ντρογκμπά συμμετείχε και στην επιτροπή Αλήθειας, Αποκατάστασης και Διαλόγου για την ομαλή επάνοδο της χώρας στην ηρεμία.
2. Ο Πόλεμος του Ποδοσφαίρου
Καλοκαίρι του 1969 και το Ελ Σαλβαδόρ αντιμετώπιζε την Ονδούρα σε δύο αγώνες που σήμαιναν κάι πολύ περισσότερο από 2 νίκες, για τους δικτάτορες των δύο χωρών. Οι σχέσεις των Αμερικανικών χωρών ήταν ήδη τεταμένες εξαιτίας της μεγάλης μετανάστευσης από το Ελ Σαλβαδόρ προς την Ονδούρα, όπου η δικτατορία ήθελε να αναδιανείμει τη γη. Το πρώτο παιχνίδι στην Ονδούρα έληξε 1-0 με γκολ στις καθυστερήσεις ενώ μία 18χρονη, μην αντέχοντας την ήττα αυτοκτόνησε με το περίστροφο του πατέρα της. Οι οπαδοί του Ελ Σλβαδόρ ζητούσαν εκδίκηση για την νεαρή και μία εβδομάδα μετά η ομάδα τους επιβλήθηκε με 3-0. Μετά τη λήξη του παιχνιδιού ξεσπούν επεισόδια τα οποία αποδόθηκαν σε κομμουνιστές. Πριν από το τρίτο και τελευταίο ματς μεταξύ των δύο ομάδων, οι δύο χώρες διακόπτουν διπλωματικές σχέσεις. Το Ελ Σαλβαδόρ κερδίζει με 3-2 και παίρνει την πρόκριση αλλά αυτή η νίκη πυροδοτεί μάχες στα σύνορα των δύο χωρών. Ελ Σαλβαδόρ και Ονδούρα άρχισαν αεροπορικές επιδρομές ξεκινώντας έναν πόλεμο που διήρκησε 4 ημέρες, είχε περίπου 6.000 νεκρούς και έμεινε στην ιστορία ως “Ο πόλεμος του Ποδοσφαίρου”.
3. Το Χριστουγεννιάτικο ματσάκι
Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και Άγγλοι και Γερμανοί βρίσκονται αντιμέτωποι στο Δυτικό Μέτωπο. Παραμονή των Χριστουγέννων οι δύο πλευρές έκαναν μόνες τους ανακωχή, χωρίς καμία συνεννόηση και άρχισαν να τραγουδούν τα κάλαντα μαζί, ανταλλάζοντας ευχές. Την επόμενη, ανήμερα της εορτής, οι δύο πλευρές κανονίζουν να παίξουν φιλικό παιχνίδι ποδοσφαίρου. Η ιστορία λέει πως οι Γερμανοί κέρδισαν με 3-2 ενώ το φιλικό κλίμα ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα διατηρηθεί. Οι ανώτεροι αξιωματικοί των δύο στρατευμάτων δεν χάρηκαν ιδιαίτερα και απείλησαν τους στρατιώτες με εκτέλεση, αναγκάζοντάς τους να επιστρέψουν στο πεδίο της μάχης. Λίγες ώρες μετά συνέχισαν να πολεμούν, έχοντας όμως αποδείξει πως το ποδόσφαιρο μπορεί να φέρει την ειρήνη έστω και για λίγο.
4. Η ΑΕΚ στην καρδιά του πολέμου
Μεγάλη Τετάρτη του 1999 και η ΑΕΚ ταξιδεύει για το εμπόλεμο Βελιγράδι όπου και έχει προγραμματιστεί φιλικό με την Παρτιζάν. Το παιχνίδι που είχε χαρακτήρα αντιπολεμικού συλλαλητηρίου, διαρκεί μόλις 60 λεπτά αφού οι Σέρβοι οπαδοί μπουκάρουν μέσα στο γήπεδο με ελληνικές σημαίες φωνάζοντας “Ελλάς” και “ΑΕΚ”. Οι παίκτες της ΑΕΚ φύτεψαν στο κέντρο του γηπέδου μία ελιά από την Ολυμπία θέλοντας να συμβολίσουν την Ολυμπιακή εκεχειρία. Για την ιστορία, το παιχνίδι έληξε 1-1 ενώ αυτή ήταν η μοναδική ημέρα κατά τη διάρκεια του πολέμου που δεν ήχησαν οι σειρήνες στο Βελιγράδι.
5. Το ματς που δεν έγινε ποτέ
Άνοιξη του 1942 και στην Αθήνα της Γερμανικής Κατοχής κανονίζεται φιλικό παιχνίδι μεταξύ της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Στην εξέδρα 15.000 άνθρωποι περίμεναν υπομονετικά να αρχίσει το παιχνίδι για να ξεφύγουν για λίγο από την ασχήμια του πολέμου. Λίγο πριν την έναρξη, μία επιτροπή από παίκτες και των δύο ομάδων, ζήτησε από τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού, να δοθεί μέρος τον εσόδων στο νοσοκομείο Σωτηρία για τους ασθενείς από φυματίωση. Ο Απόστολος Νικολαΐδης αρνήθηκε υποστηρίζοντας πως οι Γερμανοί είχαν επιτάξει το γήπεδο και θα κρατούσαν τα έσοδα, ενώ ήθελαν να επιβάλλουν και Αυστριακό διαιτητή. Βγαίνοντας για τη σέντρα οι δύο ομάδες κετευθύνθηκαν στην εξέδρα και εξήγησαν στους οπαδούς τι ακριβώς συμβαίνει. Ο κόσμος εξοργίστηκε, διέλυσε το γήπεδο και αφού σχεδόν το κατέστρεψε, κατευθύνθηκε προς την Ομόνοια δημιουργώντας σχεδόν από το πουθενά μια μεγάλη διαδήλωση κατά της Γερμανικής Κατοχής. Μία μεγάλη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε χάρη σε έναν αγώνα που δεν έγινε ποτέ και έληξε μετη μεγάλη βιαιότητα των Γερμάνων.
