Tο να στήνεις τον άλλον σε μια συνέντευξη δεν είναι κι ότι καλύτερο. Το να στήνεις στη συνέντευξη τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή Χειροπάλης (βλ. μπρα-ντε-φερ), ίσως να δείχνει και πλήρη άγνοια κινδύνου.
Όταν, λοιπόν, έφτασα αργοπορημένος στο μέρος που είχαμε κλείσει τη συνάντηση, στο “Fight Sports Club“, η αλήθεια είναι πως ήμουν λίγο μαγκωμένος. “Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο μπρα-ντε-φερ ρε φίλε! Δηλαδή τι θα βρω μπροστά μου;“, σκεφτόμουν καθώς έμπαινα στο γυμναστήριο. Το πρότυπο του κακομούτσουνου, μπαρόβιου γίγαντα που καλλιεργείται ως στερετότυπο για τους μπραντεφεράδες στις χολιγουντιανές παραγωγές, σβήστηκε μονομιάς όταν συστηθήκαμε με τον Γιώργο Χαραλαμπόπουλο. “ΟΚ, είναι λίγο πιο γιγαντιαίος από μένα αλλά φυλακή δεν έχει κάνει με τίποτα. Έχει ευγενική φυσιογνωμία“.
Μετά από κανά δίλεπτο συζήτησης, η φυσιογνωμική μου ανάλυση είχε πέσει μέσα. Κουβέντα στην κουβέντα, αντιλαμβανόμουν πως όχι μονάχα η όψη του Γιώργου, αλλά και ο γενικότερος χαρακτήρας του, απέχουν έτη φωτός από το αγριεμένο πρότυπο που έχουμε οικοδομήσει για τους αθλητές του είδους. Γαλήνιος, ευγενικός, πειθαρχημένος, μετριόφρων, μετρημένος. Τόσο μετρημένος που όταν ο Παντελής του ζήτησε να ποζάρει σε μια πιο… τσαμπουκαλεμένη στάση, εκείνος αρνήθηκε ευγενικά κοκκινίζοντας.
Άλλωστε, αυτό που θέλει ο ίδιος να βγάλει προς τα έξω μετά το θρίαμβό του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2015 (MASTER MEN, 100+ ΚΙΛΑ, ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΧΕΡΙ), ένας θρίαμβος που έλαβε χώρα πριν από 2 περίπου μήνες στην Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας, δεν είναι η εικόνα του ξιπασμένου υπερπρωταθλητή. Αντιθέτως. Ο Γιώργος είναι ένας άνθρωπος που λατρεύει παθιασμένα ένα μη δημοφιλές άθλημα, πασχίζοντας παράλληλα να το φέρει στην επιφάνεια.
Η Χειροπάλη μπήκε στη ζωή του με τον ίδιο τρόπο που μπήκε και στη δική σου ζωή: στο προαύλιο ενός σχολείου, κάπου εκεί στην ανεμελιά των διαλειμμάτων. Εκεί πρωτοδοκίμασε τις δυνάμεις του με τους συμμαθητές του κι όπως πολύ σωστά φαντάζεσαι, τους είχε. Τους είχε εύκολα. Δεδομένου ότι η Ελληνική Ομοσπονδία Χειροπάλης συστάθηκε το 2012, είναι εύκολο να σκεφτούμε πως στα παιδικά χρόνια του 40χρονου σήμερα Γιώργου, το άθλημα μόνο οργανωμένο δεν ήταν. Ως εκ τούτου, το χάρισμα της σωματικής του δύναμης φρόντισε να το αξιοποιήσει από τα 8 του κιόλας χρόνια στην Ελληνορωμαϊκή Πάλη και αργότερα στην Άρση Βαρών.
Ακολουθώντας από νωρίς το δρόμο των μάχιμων αγωνισμάτων, κατάφερε να φτάσει -στην περίπτωση της Άρσης Βαρών- μέχρι την Εθνική Παίδων και να δημιουργήσει ένα πανελλήνιο ρεκόρ το οποίο μέχρι σήμερα δεν έχει καταρριφθεί. “Παρ’ όλες τις διακρίσεις μου στα συγκεκριμένα αγωνίσματα, υπήρχε μια φωνή μέσα μου που με καλούσε να ασχοληθώ με τη Χειροπάλη. Ξεκίνησα και σιγά-σιγά έχτισα αυτό που είμαι σήμερα“.
Το οποίο χτίσιμο, ήθελε μαστοριά μεγάλη. “Το αγώνισμα αυτό δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται, δύο τύποι που απλά προσπαθούν να ρίξει ο ένας κάτω τον άλλον. Απαιτεί έντονη, καθημερινή προπόνηση με ειδικά βάρη που ενδυναμώνουν τους τένοντες, ενώ μία φορά την εβδομάδα καλό είναι να παλεύεις με κάποιον αντίπαλο. Ωστόσο, δεν είναι μόνο θέμα δύναμης. Χρειάζεται τεχνογνωσία, εκρηκτικότητα, αντανακλαστικά, έτσι ώστε όταν ξεκινήσει ο αγώνας να είσαι σε θέση να κερδίσεις τον αντίπαλο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, κρατώντας έτσι αποθέματα ενέργειας για τον επόμενο.”
Όσο εμείς έχουμε στο μυαλό μας έναν διαιτητή που ορίζει την έναρξη και ο πιο δυνατός πιέζει τον αντίπαλο μέχρι το χέρι του να ακουμπήσει στο τραπέζι, ο Γιώργος μας συστήνει την πραγματικότητα του αθλήματος: “Υπάρχουν δύο διαιτητές, υπάρχουν και κανόνες. Στις 2 ποινές παίρνεις φάουλ και μετά από 2 φάουλ παίρνεις ήττα. Με 2 ήττες αποκλείεσαι από τον αγώνα και παίρνεις την κατάταξη που σου αρμόζει στο σύνολο των αθλητών. Όσο πιο γρήγορα πάρεις 2 ήττες, τόσο πιο χαμηλά καταλήγεις στην κατάταξη. Επιπλέον, για όσο διάστημα κρατάει ο αγώνας, λαμβάνουν χώρα από τους συμμετέχοντες μια σειρά από λαβές. Αν ο αντίπαλος σου κάνει μια λαβή, πρέπει να κάνεις μια αντίθετη λαβή, ώστε να ‘ξεκλειδώσεις’ και να τον αφοπλίσεις.” Αν δεν το φανταζόσουν τόσο σύνθετο, δεν είσαι ο μόνος.
“Η Χειροπάλη είναι ένα ισόβιο άθλημα, δεν γνωρίζει παλαιμάχους. Θα δεις από 16χρονους μέχρι ανθρώπους που έχουν φτάσει τα 65. Ο κάθε ένας, ανάλογα με την ηλικία του και τα κιλά του, συμμετέχει και στις αντίστοιχες κατηγορίες”.
Το πριν: “Δεν υπάρχει φόβος, υπάρχει λίγο άγχος σε λογικά πάντα πλαίσια. Με τα χρόνια, η εμπειρία σε βοηθά να υπερνικάς το φόβο”
Η νίκη: “Απίστευτη η συγκίνηση. Δεν έχω λόγια για τα συναισθήματα που βίωσα όταν έπαιξε ο εθνικός μας ύμνος και τους είδα όλους όρθιους, όταν είδα τους Έλληνες που ήταν παρόντες να δακρύζουν. Αγαπάω τη χώρα μου. Την αγαπάω πολύ. Την αγαπάω όπως πρέπει.“
Το αύριο: “Συνεχίζω με τον ίδιο ζήλο, δεν αλλάζει τίποτα. Οφείλω να διατηρήσω τη θέση μου. Αυτό ήταν άλλωστε το όνειρό μου από μικρό παιδί και τώρα πρέπει να το κρατήσω σφιχτά μέσα στα χέρια μου“.
Το κάλεσμα στους πιτσιρικάδες: “Ακολούθησε το μπρα ντε φερ. Εδώ θα καλλιεργήσεις στρατηγική, αντανακλαστικά, καλή φυσική κατάσταση κι ενδυνάμωση. Ακολούθησε όποιο άθλημα αγαπάς. Μου φτάνει να αθλείσαι. Να πηγαίνεις στους χορούς σου, να ασχολείσαι με τη τεχνολογία, να είσαι μέσα σε όλα. Όπως πρέπει και με μέτρο.“
Ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος είναι πατέρας 3 κοριτσιών και σπουδάζει “Ιστορία στον Ελληνικό Πολιτισμό” στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Όσο μαγκωμένος μπήκα, άλλο τόσο ευχαριστημένος από τη συζήτησή μαζί του βγήκα. Ωραίος τύπος ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος. Ωραίος ως Έλληνας, ωραίος και ως Παγκόσμιος.
Αλλά όσο και να τον συμπάθησα, δεν μπορούσα να τον αφήσω έτσι. Τον κάλεσα σε μονομαχία.
Κι ας ήταν οι πιθανότητες εναντίον μου…
Απολαύστε την τιτανομαχία μας και μην ακούσω τίποτα αηδίες για μονταζιέρες και υποδέλοιπες συνομωσιολογίες…
