Δεν υπάρχει κάποιος που να μην ξέρει το όνομά του. Λογικό, καθώς δεν ήταν ένας από τους πολλούς ποδοσφαιριστές που βγάζει η Βρετανία. Ήταν ένας μικρός μάγος της μπάλας. Ο παίκτης που μπορούσε να κάνει τα πάντα. Ένα είδωλο – ή όπως έλεγαν πολλοί Άγγλοι, ήταν ο 5ος Beatles!
Και ο George Best θα μπορούσε να γίνει ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Αλλά η μπάλα δεν ήταν η μοναδική του αδυναμία – μαζί με τη στρογγυλή θεά λάτρευε τις γυναίκες, το αλκοόλ, τα πάρτι και την καλή ζωή. Και κάπου εκεί έχασε το μέτρο και τον στόχο.
Και από τον τίτλο του Καλύτερου Ευρωπαίου Ποδοσφαιριστή το 1968, όταν και κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, κατάφερε έξι χρόνια αργότερα να αλλάζει ομάδες σαν τα πουκάμισα, καθώς προτιμούσε τις ντρίμπλες στα μπαρ παρά στο χορτάρι.
Ωστόσο ο Best φάνηκε ότι δεν το μετάνιωσε ποτέ αυτό. Άλλωστε ο ίδιος έχει πει (και ειρωνευτεί) περισσότερο τη ζωή του από οποιοδήποτε άλλον.
Πάρτε μια γεύση…
Για την άστατη ζωή του.
“Ξόδεψα πολλά χρήματα σε ποτά, κορίτσια και γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα απλώς τα σπατάλησα.”
“Έχω σταματήσει να πίνω, αλλά μόνο όταν κοιμάμαι.”
“Το 1969 εγκατέλειψα τις γυναίκες και το αλκοόλ. Ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά τις ζωής μου.”
“Ίσως πάω στους Ανώνυμους Αλκοολικούς, αλλά νομίζω ότι θα ήταν δύσκολο να παραμείνω ανώνυμος.”
Για τον Ντέιβιντ Μπέκαμ.
“Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ δεν έχει καλό αριστερό πόδι, δεν έχει καλή κεφαλιά, δεν μαρκάρει και δεν σκοράρει συχνά. Κατά τα άλλα είναι καλός παίκτης.”
Για τις φιλοδοξίες του.
“Πάντα ήθελα περισσότερα – περισσότερα από τα πάντα!”
Για την μπάλα.
“Το ποδόσφαιρο είναι ένα στενάχωρο παιχνίδι.”
Για τα χρήματα.
“Τα λεφτά δεν σου αγοράζουν την αγάπη.”
Για την μοναξιά.
“Μπορεί το «μοναχικός» να είναι μια δύσκολη λέξη, αλλά εμένα μου αρέσει να περνάω χρόνο μόνος μου.”
