H πρώτη φορά που πήρα προφυλακτικά

Coolness; Κανένα, όταν πήγαμε για πρώτη φορά στον περιπτερά-φαρμακοποιό-υπάλληλο σούπερ μάρκετ για να καβατζώσουμε την πρώτη μας 12άδα προφυλακτικά. Ντραπήκαμε, γλωσσέψαμε την μπέρδα μας και στο τέλος ψωνίσαμε μέχρι και “Eλεύθερη Ώρα” , καθώς δεν θέλαμε σε καμία περίπτωση να καρφωθούμε ότι μόνο για τα “σκουφάκια” ήρθαμε ως εδώ.

Στιγμές πέρα για πέρα άβολες και 5 Προβοκάτορες να περιμένουν στα σχόλια τη δική σου ιστορία μήπως και ξεπλύνουν λίγο, την εφηβική τους ντροπή.

Παρένθεση: Αν είχαμε κι εμείς τότε το τίμιο DUO, το uber-γαμάτο twitter account του (τα ‘χουμε πει εμείς), τα social του και κυρίως-κυρίως τα προφυλακτικά του, ίσως να μην είχαμε νιώσει τόσο άβολα μπροστά στους σκοταδόψυχους περιπτεράδες και φαρμακοποιούς μας.

Ξεκινάμε;

Ο Νίκος Μπόβολος και ο Πέτρος ο Περιπτεράς
Ακριβώς απέναντι από το σπίτι μου είχε το περίπτερό του ο κύριος Πέτρος, ένας γαμάτος 40αρης με κόκκινη αφάνα και κόκκινα γένια που έμοιαζε αρκετά στον Οβελίξ. Είχαμε αναπτύξει καλές σχέσεις αφού εγώ έκανα προμόσιον στην περιπτεράρα του κι αυτός με κερνούσε παγωτά. Όταν έφτασε η ιερή στιγμή που (πίστευα ότι) θα άφηνα το εργόχειρο για πάντα στο παρελθόν (αθώο παιδί) και θα έκανα το άλμα για την είσοδο στον μαγικό κόσμο του σεξ με παρτενέρ, ήξερα ότι μόνο από τον κύριο Πέτρο θα έπαιρνα προφυλακτικά. Αφού απέκτησα ένα ροδοκόκκινο χρώμα, πήρα μια πορτοκαλάδα μπλε για να λυθεί η γλώσσα μου και το έβγαλα από μέσα μου:
-ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΥΡΙΕ ΠΕΤΡΟ, ΘΕΛΩ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ, ΤΣΙΧΛΕΣ, ΣΟΚΟΛΑΤΕΣ, ΕΝΑ ΡΑΚΟΥΝ, ΤΟΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ, 2 ΖΑΝΤΟΛΑΣΤΙΧΑ TOYO 14ΑΡΙΑ, (χαμηλόφωνα) προφυλακτικά ΚΑΙ 4 ΚΡΟΥΑΣΑΝ ΚΥΡΙΕ ΠΕΤΡΟ!
-Ρε τσόγλανε, κρουασάν στην ηλικία σου;
Και όπως όλοι περιμέναμε, δεν ευτύχησα να σκοράρω εκείνο το βράδυ…

Ο Κώστας Μανιάτης και τα μπαλονάκια του
Γκούγκλαρα «προφυλακτικά» και λέω «όπα, κάτι μου θυμίζουν». Και θυμήθηκα. Μαθητής, φεύγοντας ένα μεσημέρι απ’ το γυμνάσιο, ένα παιδί -ας τον πούμε Παναγιωτάκη, χωρίς ιδιαίτερο λόγο- είχε ένα περίεργο μπαλόνι με νερό και γελούσε με τους φίλους του, κουνώντας το πέρα δώθε. Ο Παναγιωτάκης όμως ήταν μεγαλύτερο παιδί και όταν τον ρώτησα «τι είναι αυτό», με κορόιδεψε, γιατί προφανώς και στην Γ’ Γυμνασίου είχε πηδήξει ότι κινούταν. Θεώρησα ότι ήταν ωραίο παιχνίδι κι έτσι κι εγώ αγόρασα με σκοπό να παίξω με τα άλλα παιδάκια. Αυτή η άγνοια κινδύνου με έκανε να μην ντραπώ καθόλου να ζητήσω προφυλακτικά απ’ τον περιπτερά, γιατί OK, ήξερα που χρησιμοποιούνται, αλλά νόμιζα ότι έχουν και άλλη χρήση, όχι πονηρή, σιγά το πράγμα, μπαλόνια είναι, άμα κάνω πάρτι για τα γενέθλια μου, μ’ αυτά θα γεμίσω τον χώρο. Γιέεεεη. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΕΑ. Ωστόσο, η ασυνήθιστη υφή τους με έκαναν απλά να τα πετάξω και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για πολλά μερικά χρόνια αργότερα.

Ο Νίκος Ράπτης και ο ασυγκράτητος φαρμακοποιός
Η φάση μου που λες παίχτηκε στο Γυμνάσιο. Τα ‘χα με μια γλυκιά κοπελιά (μεγάλη καψούρα, ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε) και δίναμε κάποια φιλάκια συχνά πυκνά. Ωστόσο, οι μεγαλύτεροι φίλοι μου, μου είχαν πει ότι πρέπει να αγοράσω προφυλακτικά, αφού είχε έρθει κι εμένα η ώρα μου κι έπρεπε να προχωρήσω. Εγώ κατακόκκινος τότε, γκουγκλάρω σεξ πως γίνεται, παίρνω δυο κάγκουρες φίλους μου “που το ‘χαν κάνει” για παρέα και κατευθυνόμαστε στο φαρμακείο. Όχι στο σούπερμάρκετ, επειδή εκεί δούλευαν γνωστοί κι έτσι θα μάθαιναν οι δικοί μου ότι ο Νικολίνος τους έγινε άντρας (οι νόμοι της Επαρχίας είναι σκληροί). Πάω λοιπόν στον φαρμακοποιό και του λέω ψιθυριστά “θέλω προφυλ, (σκαλώνω), θέλω προφυλακτ (ξανασκαλώνω), θέλω προφυλακτικά (επιτέλους το είπα, αλλά τα πόδια μου δεν τα νιώθω)“. Κουλ ο τύπος αρχίζει να αναλύει σ’ έναν πιτσιρικά (εμένα) που τρέμει σαν το ψάρι από την ντροπή του, πως να το τοποθετεί και να του λέει ότι το πέος πρέπει να είναι σε στύση κι άλλα τέτοια. Κοιτάζω πάτωμα, αφήνω κάτι κέρματα στο ταμείο, παίρνω τα προφυλακτικά και αρχίζω να τρέχω. Αποτέλεσμα; Το ίδιο βράδυ μόνο φασωθήκαμε ~~γι’ αυτό ακούω κρυφά Μαραβέγια~~ με την κοπελιά σ’ ένα παγκάκι κι έτσι τα “σκουφάκια” μετατράπηκαν σε μπαλόνια στα χέρια των κάγκουρων κολλητών μου.

Ο Πέτρος Ντόκος και το Πασοκικό ξεπαρθένιασμά του
Στο σχολείο με φωνάζαν “Δάσκαλο”, Περιμένεις τώρα να σου πω πως είχα πάει με πολλές, ε; Αιωνία η μνήμη των εφηβικών μου χρόνων λοιπόν κι ας μην ήταν τόσο χάλια. Το κόλπο ήταν άλλο. Η μάνα, η προχώ μανούλα μου με έριξε από τα 12 στη μελέτη με βιβλία σεξουαλικής διαπαιδαγώγισης και άλλα πιο “φωτογραφικά”. Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ θυμάμαι κι αν με ρωτήσεις κάτι αντίστοιχο για σχολικά βοηθήματα, ουδεμία απάντηση θα πάρεις. Έτσι απομνημονεύει ένα πιτσιρίκι ονόματα να ξέρετε και κάπως έτσι μαθαίνει να προσφέρει ηδονή και έρωτα σε συνομίλικες υπάρξεις. Παρόλα τα πτυχία μου όμως, ήμουν κότα, κοτάρα. Σκεφτόμουν στρατηγικά το τι και πως, τα Super Markets και όλα τα μέρη που θα μπορούσα να αγοράσω χρυσό σκούφο χωρίς να μιλήσω – χωρίς να κοιτάξω. ΚΑΝΕΝΑ. “Χωρίς να μιλήσεις – Χωρίς να κοιτάξεις” επαναλάμβανα από μέσα μου. Είχα δει δε τόσο υλικό, που μπορούσα να στο ζωγραφίσω να στο ζητήσω όμως, όχι. Η ξεπαρθενιά ήρθε, ένα Πασοκικό μεσημέρι. Πήλιο, καλοκαίρι, ετών 14. Σκάω σε mini market, προφέροντας κάθε γράμμα του ζητούμενου: “Π-ρ-ο-φ-υ-λ-α-κ-τ-ι-κ-ά” και ένα “Μήπως έχετε” γαρνιτούρα. Το most akward moment in history. Τώρα πρέπει να πω και τι έκανα με τούτα; Όχι σε παρακαλώ, όχι!

Η Χρύσα Λύκου και το coolness της
Εντάξει αφού τα ακούσατε από τους αγόραρους ήρθε η ώρα για μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ άβολη ιστοριούλα. Αρχικά, η πρώτη φορά ήταν και η τελευταία και μεγάλη κουβέντα μη πω γιατί θα τη λουστώ. Μήνυμα στο κινητό “Χρύσα γάλα και προφυλακτικά”. Όντως τώρα; Αυτά παθαίνουν τα κορίτσια που πουλάνε ανετίλα και χαϊλίκι Χρυσάκι. Βρες φαρμακείο τώρα κοπελάρα μου, γιατί στο περίπτερο τα χτυπά ο ήλιος και ποιος ξέρει πόσο καιρό να είναι εκεί και άλλα τέτοια αγχωτικά που μπορώ να σκεφτώ σε χρόνο ντετέ.
– Η δεσποινίς;
– Η δεσποινίς πρέπει να το παίξει cool αδερφή και να πάρει προφυλακτικά για τον αδερφό της! (μηδέν οπτική επαφή, πνιχτό γέλιο, μπουρδούκλωμα στο χαλάκι στην πόρτα, ταξιιιιι και γεια σας)
ΤΟΣΟ COOL!!!
Εντάξει μέτρια φάση!