Κι από μαλακίες η Μπριζίτ όταν ξεκούτιασε ο μυαλός της, καντάρι. Κάτι αυτό με τα ζώα (ευγενικής μορφής πετριά). Κάτι ένα φλερτ με την ακροδεξιά, λίγο μας μπούκωσε. Αλλά ακόμα και σε αυτά ήταν αυθεντική. Η Μπε Μπε. Μια θεότρελη θεογκόμενα (τότε τουλάχιστον) που μπορούσε να παίξει από τις χειρότερες ταινίες μέχρι τον Γκοντάρ να παθαίνει ρεύση με την παρουσία της στο φακό. Η γυναίκα που ουσιαστικά έκανε τις Κάνες μύθο με τις φωτογραφίες της με μπικίνι στις παραλίες της Κρουαζέτ.
Έξαλλες οι άλλες σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα δε, ζητούσαν ειδικά μαθήματα να γίνουνε όπως εκείνη. Με σχετική επιτυχία – βλαχομπαρόκ αποτυχία, το ψιλοκοπιάρισε αλλά συντηρητικά από το Αλικάκι. Όχι επειδή δεν μπορούσε, απλά επειδή α) ήταν χοντρομπούτα β) σε Γκοντάρ εκείνη την εποχή είχαμε μόνο τον Αγγελόπουλο που κοντινά πλάνα δεν τραβάει.
Όπως και να έχει ή να μην έχει η Μπριζίτ Μπαρντό κουβαλάει πάνω της σαν κινούμενη εγκυκλοπαίδεια του μυθικού σινεμά, όλα τα καλά όμορφα του και τα κακά όμορφα του. Σαν μια απροσδιόριστη ποθητή μορφή που όλοι νομίζουμε πως ξέρουμε τα πάντα γι’ αυτήν ενώ δεν έχουμε ιδέα. Σαν ένα επιτηδευμένα αθώο αλλά στην ουσία του αυτάρεσκα πονηρό χαμόγελο ερωτικής και όχι μόνο ζαβολιάς. Τι ευτυχία που είναι αυτό. Και για εκείνη και για μας. Χρόνια σας πολλά μαντάμ.
