“Είμαι ακόμα κολλημένη στις 21 Νοεμβρίου 2021. Δεν ξέρω τίποτα για τον κόσμο”, είπε μετά την έξοδό της από τη σπηλιά.Η κυρία Φλαμίνι, 50 ετών, μπήκε στη σπηλιά σε ηλικία 48 ετών. Πέρασε το χρόνο της στη σπηλιά βάθους 70 μέτρων πλέκοντας μάλλινα καπέλα. Πήρε 60 βιβλία και 1.000 λίτρα νερό, σύμφωνα με την ομάδα υποστήριξής της.Την παρακολουθούσε μια ομάδα ψυχολόγων, ερευνητών, σπηλαιολόγων -ειδικών στη μελέτη σπηλαίων- αλλά κανένας από τους ειδικούς δεν ήρθε σε επαφή μαζί της.
Πλάνα στον ισπανικό σταθμό TVE την έδειξαν να βγαίνει από τη σπηλιά χαμογελώντας, πριν αγκαλιάσει την ομάδα της. Η κυρία Flamini είπε αργότερα στους δημοσιογράφους ότι έχασε την αίσθηση του χρόνου μετά από περίπου δύο μήνες.Οι ειδικοί χρησιμοποιούν τον χρόνο της σε απομόνωση για να μελετήσουν τον αντίκτυπο της κοινωνικής απομόνωσης και του ακραίου προσωρινού αποπροσανατολισμού στην αντίληψη του χρόνου από τους ανθρώπους, ως μέρος ενός πειράματος για ένα ντοκιμαντέρ.
Η ομάδα υποστήριξης της κυρίας Φλαμίνι είπε ότι κατέρριψε ένα παγκόσμιο ρεκόρ για τον μεγαλύτερο χρόνο παραμονής σε σπήλαιο, αλλά το Παγκόσμιο Ρεκόρ Γκίνες δεν έχει επιβεβαιώσει εάν υπάρχει ρεκόρ για εθελοντικό χρόνο ζωής σε σπήλαιο. Λίγα ήταν γνωστά για το πείραμα εκτός από κάποιες ενδείξεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Το σπήλαιο βρίσκεται κοντά στην ακτή της Γρανάδας, στη νότια περιοχή της Ανδαλουσίας της Ισπανίας. Η κοιλότητα έχει ύψος περίπου 12 μέτρα. Οι συνθήκες του πειράματός της απαιτούσαν να αποκοπεί από τον έξω κόσμο, αλλά είχε έναν υπολογιστή για να στέλνει μηνύματα κειμένου και βίντεο και, ταυτόχρονα, να επιτρέπει στους ανθρώπους που την πρόσεχαν να παρακολουθούν την κατάστασή της και τις ανάγκες της. Κατέβασε δύο κάμερες GoPro στη σπηλιά για να καταγράψει τον εαυτό της.Τρόφιμα, μπαταρίες, λαμπτήρες και όλα τα άλλα προϊόντα που χρειαζόταν της μεταφέρθηκαν από μέλη της ομάδας Motril spelunking. Όλοι είχαν προηγουμένως συμφωνήσει σε ένα σημείο όπου της άφηναν τις προμήθειες για να μαζέψει.Όταν ρωτήθηκε αν ήθελε να διακόψευ αυτό το πείραμα η Flmaini απάντησε: «Ποτέ. Στην πραγματικότητα δεν ήθελα να βγω έξω».
